loading...
خبرگزاری ایرانی تسلیحات نظامی
رضا قاسمی بازدید : 403 دوشنبه 17 آبان 1395 نظرات (0)
روسیه دیگر قدرت زمان اتحاد جماهیر شوروی را ندارد اما هنوز هم صاحب زرادخانه‌ای بسیار قدرتمند متشکل از سلاح‌های هسته‌ای استراتژیک و تاکتیکی است. علاه بر آن با توجه به وضعیت نابرابری نیروهای نظامی متعارف روسیه از زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی ان کشور تکیه زیادی بر بازدارندگی استراتژیک برای دفع دشمنان داشته است. 
ده سلاح از قدرتمندترین و مرگبار‌ترین سلاح‌هایی که روسیه و امریکا ممکن است علیه یکدیگر از آن ها استفاده کنند: 
سوخو -۳۵ 
یک جنگنده تک‌ کابینه و تک‌سرنشین، دو موتوره، چند منظوره با قابلیت مانور بالا و ساخت کشور روسیه است. سوخو-۳۵ در سازمان ناتو تحت عنوان فلانکر-ای نامیده می‌شود. این جنگنده برگرفته و توسعه یافته جنگنده سوخو-۲۷ بوده و در ابتدا تحت عنوان سوخو-۲۷ام شناخته می‌شد. بیش از ده فروند از این هواپیما توسط روسیه ساخته و تعدادی توسط تیم نمایش هوایی شوالیه‌های روسیه به‌کار گرفته شده‌است. این جنگنده به بسیاری از کشورها از جمله برزیل، هند و کره جنوبی پیشنهاد شده‌است.
خبر گزاری ایرانی تسلیحات نظامی
در دهه ۱۹۸۰، سوخو به دنبال ارتقاء جنگنده با کارایی بالا سوخو-۲۷ خود بود که نتیجه در بهبود خواص آیرودینامیکی سوخو-۳۵ نمود یافت و این جنگنده دارای مانور پذیری بالاتر، برد بیشتر و موتور قویتر گشت و افزایش چشمگیری در بهبود وسایل الکترونیکی و ارتباطات هوایی خود پیدا کرد. اولین پیش‌نمونه سوخو-۳۵ که از تغییر تولید سوخو-۲۷ ساخته شده بود، اولین پروازش را در ژوئن ۱۹۸۸ انجام داد. سوخو-۳۷ مدل توسعه یافته جنگنده سوخو-۳۵ است که دارای قابلیت تغییر سمت رانش می‌باشد. در سال ۲۰۱۰ خط تولید مدل‌های جدید این جنگنده تحت عنوان سوخو-۳۵اس در روسیه راه‌اندازی گردید.
زیردریایی کلاس امور 
از تازه‌ترین کلاس‌های زیردریاییهای نظامی ساخت روسیه است که به عنوان مدل صادراتی زیردریایی کلاس لادا به بازار عرضه شده‌ و هنوز هیچ سفارشی برای تولید آن نشده‌است. این زیردریایی مدل پیشرفته‌تر زیردریایی کلاس کیلو محسوب می‌شود. طول آن ۵۸٫۸ متر (۱۹۲ فوت ۱۱ اینچ) و ارتفاع آن ۶٫۴ متر (۲۱ فوت ۰ اینچ) می‌باشد.
روسیه بر روی عدم صادرات این زیردریایی حساسیت زیادی داده است و تنها به هندوستان اجازه اجاره زیردریایی های هسته ای این چنینی را داده است. 
خبر گزاری ایرانی تسلیحات نظامی
خبر گزاری ایرانی تسلیحات نظامی
زیردریایی کلاس “Amur"
باقی مطلب در ادامه....
رضا قاسمی بازدید : 485 چهارشنبه 05 آبان 1395 نظرات (0)
 ناوهای محافظ که در زبان انگلیسی با عنوان "frigate" شناخته می شوند، نسلی از شناورهای سریع و مانور پذیر هستند که از قرن 17 میلادی به این سو در نیروهای دریایی دنیا وارد خدمت شدند. این شناورها توانایی انجام عنوان مختلفی از امور مثل جنگ های ضد سطح، ضد زیردریایی، ضد هوایی، دفاع از کاروان های تجاری و حتی نقش کنترل و فرماندهی را دارند.
امروزه اکثر نیروهای دریایی مدرن جهان، تعدادی از این شناورها در خدمت داشته و تولید مدل های جدیدتر و همچنین نوسازی گونه های قدیمی تر نیز در دستور کار اکثر این کشورها قرار دارد و به نوعی یکی از ستون فقرات کشورهای مختلف جهان در حوزه تسلط و محافظت از مرزها و منافع دریایی شان محسوب می شوند.
 
امروزه نسل جدیدی از ناوهای محافظ در حال ورود به خدمت هستند که ترکیب کامل از انواع فناوری های جدید مثل موشک های کروز حمله به اهداف زمینی، سیستم پرتابگرهای عمودی  vertical launching system (VLS) و همچین طراحی پنهانکار در طراحی و ساخت بدنه را در اختیار دارند. در این حوزه در دنیا کشورهای گوناگونی در بحث طراحی و ساخت درگیر هستند و محصولات زیادی را به بازار عرضه کردند.
 
در عین حال، ذکر این نکته نیز ضروری است که با توجه به هزینه های هنگفت ارتش امریکا برای نیروی دریایی خود که در راستای خوی سلطه طلبی و حضور در مناطق مختلف جهان است، این تصور در میان بسیاری وجود دارد که حتما در این کلاس نیز، یکی از بهترین تولیدات مربوط به صنایع نظامی این کشور است که باید پاسخ داد دیگر اینگونه نیست و نیروی دریایی آمریکا، شناوری در میان 10 فریگیت برتر جهان ندارد.
 
آخرین نسل از ناوهای محافظ آمریکایی، شناورهای کلاس oliver hazard perry با وزنی در حدود 4100 تن بودند که بیش از 70 فروند از آنها ساخته شده بود اما پس از دوران جنگ سرد، آمریکا این شناورها را از خدمت خارج کرد و به سمت شناورهای سبک تری مانند سری LCS رفت. اما به اعتقاد بسیاری از کارشناسان، این اقدام موجب ایجاد شکاف در توانایی های دریایی آمریکا به علت نبود ناوهای محافظ در نیروی دریایی این کشور شده و این روند با بروز مشکلات فراوان در توسعه شناورهای LCS ، بیش از پیش نمایان شده است. 
کلاس 054A برای رخ نمایی چینی ها

جدیدترین ناومحافظ نیروی دریایی ارتش چین، کلاس 054A است که مجموعه ای بسیار پیشرفته از انواع سلاح ها و سامانه های الکترونیکی را در یک شناور با طراحی پنهانکار جمع کرده است. 

چین در سالهای اخیر گام های بسیار موفقی را در بحث مدرن سازی نیروی دریایی خود برداشته است و ناوهای محافظ کلاس 054A یکی از جدیدترین اقدامات چین در این بخش است. نیروی دریایی چین به دنبال 22 فروند از این شناور است و همه این تعداد مورد نظر از ناوهای محافظ توسط دو شرکت چینی Hudong-Zhonghua و Huangpu ساخته و به نیروی دریایی ارتش چین تحویل شده است.
 
پایگاه تسلیحات نظامی
 
 

این ناوهای 4 هزار تنی با طول 134 و عرض 16 متر به 4 موتور ترکیبی دیزلی مجهز بوده و می توانند با سرعت 50 کیلومتر در ساعت مسافتی در حدود 14800 کیلومتر را طی کند. این ناوها از 165 نفر خدمه بهره می برند. 

ناوهای محافظ کلاس 054A به مجموعه ای از رادارهای ساخت چین مثل رادار جستجو گر سه بعدی تایپ 382، رادار هدف یاب ماوراء افق تایپ 344 و یا رادارهای کنترل آتش موشک های سطح به هوا و سطح به سطح مجهز است. سامانه ارتباط ماهواره ای در باند Ku، گیرنده هشدار راداری و سامانه جمع آوری سیگنالهای الکترونیکی که همه ساخت چین است از دیگر سامانه های الکترونیکی این ناو به حساب می آید.

در بخش تسلیحات این شناور چینی به 32 موشک سطح به هوای HQ-16 و 8 فروند موشک سطح به سطح کروز C-803 با قابلیت حمله به اهداف در روی سطح آب و خشکی مسلح شده است. موشک های HQ-16 این شناور نیز به مانند سایر شناورهای معرفی شده در این گزارش از پرتابگرهای عمودی شلیک می شوند. پرتابگرهای عمودی شناورهای کلاس 054A نیز ساخت کشور چین است. 
 
یک توپ 76 میلی متری و دو توپ 7 لول 30 میلی متری به همراه اژدرهای 324 میلی متری و راکت های ضد زیردریایی تسلیحات این ناومحافظ چینی را تشکیل می دهند. این ناو همچنین توان حمل یک فروند بالگرد مثل کاموف 28 یا Z-9C را دارا می باشد.
 
فیلم ویژه از معرفی ده ناو محافظ دنیا

 

 

 

باقی معرفی ها را در ادامه مطلب بخوانید.....

رضا قاسمی بازدید : 465 یکشنبه 02 آبان 1395 نظرات (0)

 زیر دریایی روسی Project-877-Paltus

اینفوگرافی این زیر دریایی را ملاحضه میکنیدبرای بزرگ نمایی روی تصویر کلیک کنید شایان ذکر است که زیر دریایی 

کلاس طارق ایران از این کلاس روسی میباشد که بهینه سازی و اورهال گردیده است

 

 

پایگاه تسلیحات نظامی

 

در ادامه فیلمی را مربوط به اورهال این کلاس از زیر دریایی را مشاهده خواهید کرد

 

 

تعمیر و باز سازی این مدل زیر دریایی روس(طارق ایرانی)
رضا قاسمی بازدید : 489 چهارشنبه 28 مهر 1395 نظرات (0)

TYPE45  ناوشکن ویرانگری است که به کلاس Daring معروف است. این کلاس از ناو شکن به پیشرفته‌ترین موشک‌های ضدهوایی و راداری ساخت بشر مجهز هستند. این ناو از یک سامانه دفاع هوایی به نام PAAMS استفاده می‌کند که پروژه‌ای بود که با کمک چند کشور طراحی و ساخته شد و نهایتا بریتانیا 6 سامانه از آن را را برای استفاده در ناوهای خود سفارش داد که به نام‌های افعی دریا در این کشور معروف هستند. شایان ذکر است استفاده یکپارچه از این سامانه تا سال 2009 به تعویق افتاد که به دلیل آماده نبودن موشک‌های پدافندی استر بود. هدف از ساخت این ناو توان ویژه برای درگیری با اهداف هوایی عنوان شده  است.

پروژه طراحی و ساخت 6 نمونه از این کشتی به شرکت انگلیسی BAE System Marine محول گردید. این کمپانی برای اینکه ناوها با سرعت بیشتری آماده تحویل شوند؛ از روش تولید بلوک‌های مختلف در چند کارگاه مجزا استفاده می‌کرد، بلوک‌ها پس از ساخت به کارخانه اصلی منتقل و به هم متصل می‌شدند و همین امر باعث می‌شد که ساخت هر ناو حداکثر 2 سال طول بکشد. ساخت و ساز نهایی و ادغام سیستم‌ها در کارخانه کشتی‌سازی Scotstoun واقع در رودخانه Clyde گلاسکو انجام شد. کمپانی BAE برای ساخت بدنه هر ناو تقریبا 3000 کیلو فولاد به کار برد.  
پایگاه تسلیحات نظامی
ناوشکن تایپ 45 قرار بود جایگزین تایپ 42 شود که در جنگ فالکلند عملکرد خوبی به نمایش گذاشته بود و آخرین نمونه از این ناو  در سال 2013 از خدمت در نیروی دریایی سلطنتی کنار گذاشته شد. با ورود ناوهای هواپیمابر به نیروی دریایی سلطنتی این کشور به این فکر افتاد که باید ناوشکن قدرتمندی داشته باشد که از این کشتی پرهزینه و گران‌قیمت محافظت کند. به همین دلیل ساخت این ناو را شروع کرد. این ناو طوری طراحی شده بود که بتواند 5 برابر از نمونه قبلی خود یعنی تایپ 42 کارآمدتر باشد.
بریتانیا به دنبال بدست آوردن یک کلاس از ناو جدید بود که بتواند دفاع هوایی مخربی داشته باشد؛ به همین دلیل این طرح با هفت کشور عضو ناتو با عنوان پروژه NFR-90 آغاز شد، ولی به دلیل اینکه هر کشور الزامات خاص خود را در این طرح دنبال می‌کرد این پروژه منحل شد. البته انگلیسی‌ها سعی کردند تا با فرانسه و ایتالیا در معاهده‌ ساخت ناوشکن همکاری کنند که نتیجه‌بخش نبود. (انگلستان از معاهده خارج شد و فرانسه و ایتالیا به همکاری خود ادامه دادند.) نتیجه‌ تلاش‌های بریتانیا ساخت ناوشکنی با استفاده از تکنولوژی بومی بود که کلاس Daring یا Type 45 نام گرفت.
 
پروژه تایپ 45 مورد انتقادات بسیار زیادی قرار گرفت و دلیل آن هزینه زیاد و تاخیر زیاد در پروژه بود، هزینه ساخت 6 کشتی تقریبا 6.64 میلیارد پوند آب می‌خورد. اولین کشتی طی برنامه ریزی های انجام شده قرار بود تا سال 2007 وارد خدمت شودولی در سال 2010 این کار صورت گرفت.شایان ذکر است طی ساخت این کشتی‌ها  همواره سایه لغو پروژه روی آن بود.
 
با بروز مشکلات فراوانی که طی پروژه رخ داده بود، سرانجام اولین سازه از خانواده دیرینگ در سال 2006 در رودخانه کلاید به آب انداخته شد و سپس طی تکمیل تست‌های مختلف در سال 2010 به نیروی دریایی سلطنتی ملحق شد، این ناو برای اولین ماموریت خود عازم خلیج فارس شد و پس از مدت کوتاهی منطقه را ترک کرد.
پایگاه تسلیحات نظامی
ناوشکن TYPE45 دارای ابعادی به طول 152.4 متر و عرض 21.2 متر و آب خور 7.4 متر و تعداد خدمه 190 نفر می‌باشد. چثه این ناو از نمونه قبلی خود یعنی TYPE42 که در سال 1798 ساخته شده بود بزرگ‌تر بود. وزن TYPE45تقریبا 8500 تن است که در مقایسه با TYPE42 که وزن آن 5200 تن بود سنگین‌تر است. ناوشکن تایپ 45 اولین ناوشکنی است که دارای استاندارد شرکت لوید انگلستان می‌باشد،این استاندارد شامل افزایش ایمنی از جان و  اموال پرسنل و عدم تخریب محیط زیست می‌باشد. یکی از ویژگی‌های برجسته این ناو میزان پنهان‌کاری از دید رادارهای دشمن است که سعی شده با شکل‌های شکسته و دیوارهای صاف  و چینش منظم تسلیحات بر روی عرشه این ویژگی ایجاد شود. این کشتی جنگی اولین محصول بریتانیا است که این ویژگی را دارد.
 
طراحی این ناو تا حدی شبیه به نمونه فرانسوی Lafayette می‌باشد. میزان بازتاب راداری این ناو در هیچ کجا اعلام نشده است، ولی  بعضی از کارشناسان میزان آن را در حد یک کشتی کوچک تفریحی می‌دانند. ناو تایپ 45 برای خدمه خود نیز ابتکارات زیادی به خرج داده است. به عنوان مثال در این ناو امکانات تفریحی مانند باشگاه بدنسازی، استفاده از اتاق‌های شش نفره با امکانات مخصوص که مرد و زن بتوانند در کنار یکدیگر خدمت کرده و حریم شخصی افراد هم حفظ شود.
این ناو دارای دو موتور توربین گازی WR-21 ساخت شرکت رولز رویس با توان تولیدی 27000 اسب بخار است و یکی از دیگر از تفاوت‌های تایپ 45 و 42 این است که در تایپ 45 موتور نیروی ایجاد می‌کند که بلافاصله به برق تبدیل شده و چیزی که شفت (پروانه) را می‌چرخاند یک موتور 20 مگا واتی است. این نوع موتورها معمولا در شناورهای نظامی با توناژ نسبتا پایین و سرعت بالا استفاده می‌شود و همین امر باعث چالاکی زیاد این ناو شده است.
مشخصات
 
طول کشتی: ۱۵۲٫۴ متر
پهنای بدنه: ۲۱٫۲ متر
ارتفاع ستون: ۷٫۴ متر
بارگیری استاندارد: ۸٬۰۰۰ تن
نوع موتور: ۲ شفت یکپارچه
پیشران الکتریکی: (IEP)
تعداد خدمه: ۱۹۰ نفر
برد عملیاتی: ۱۳٬۰۰۰ کیلومتر در سرعت (۳۳Km/h)
سرعت: ۵۴Km/h
 2 توربین گازی رولز رویس
 2 دیزل ژنراتور Wärtsilä 12V200 هر کدام ۲ مگاوات
 2 موتور الکتریکی Converteam هر کدام ۲۰ مگاوات
پایگاه تسلیحات نظامی
سیستم هوایی پیشرفته ناو تایپ 45

فلسفه طراحی ناو تایپ 45 برای جنگ ضدهوایی، با قابلیت دفاع در برابر اهداف هوایی پیچیده مانند، هواپیمای جنگنده، هواپیمای بدون سرنشین، موشک‌های بالستیک، موشک‌های کروز، موشک‌های ضدکشتی مافوق صوت، صورت گرفته است. وظیفه اصلی این کلاس از ناوها محافظت از ناو هواپیمابر است. قسمتی از سیستم هوایی پیشرفته تایپ 45، سامانه دفاعی هوایی PAAMS می‌باشد. این سامانه توسط کشور‌های انگلستان، فرانسه، ایتالیا و کارگروه بین‌المللی برای استفاده در ناوشکن Horizon-class frigate فرانسوی طراحی شد.
در سال 1999 انگلستان کار بر روی  این پروژه را ترک کرد و و بطور اختصاصی بر روی ناوشکن‌های Type 45 خود متمرکز گردید. با این حال قوای نظامی بریتانیا همچنان به عنوان یکی از اعضای پروژه PAAMS شناخته می‌گردند. این کشور علت ترک پروژه را همخوانی نداشتن نیازهای نیروی دریایی انگلیس با پروژه هوریزون عنوان کرد، اما بعضی از کارشناسان می‌گویند علت ترک انگلیس این موضوع نبوده است. در سال 2003 میلادی نیروی دریایی سلطنتی انگلستان؛ سفارش خرید 5 سامانه PAAMS به همراه رادارهای اختصاصی LRR که توسط صنایع دفاعی فرانسه ساخته شده بود را برای استفاده در 6 ناو خود تحت نام افعی دریا به کار گرفت. تا به امروز فقط 3 کشور انگلستان،فرانسه،ایتالیا دارنده این سامانه دفاع هوایی بر روی ناوهایشان هستند.
پایگاه تسلیحات نظامی
 
بعضی از کارشناسان معتقدند که سامانه دفاعی هوایی PAAMS نسبت به نمونه آمریکایی خود یعنی AEGH  برتری دارد و از جمله برتری آن می‌توان به رادار این دوسامانه اشاره کرد: رادار سه بعدی SPY-1  در سامانه AEGH  توانایی شناسایی اهداف را در برد 190 کیلومتر دارند، در حالی که رادار سامانه PAAMS LRR توانایی شناسایی اهداف را در برد400 کیلومتر می‌تواند انجام دهد.
 
سامانه دفاعی هوایی AEGH جزء پیشرفته‌ترین سامانه‌های دفاعی به کار رفته در ناوهای جنگی ایالت متحده آمریکا محسوب می‌شود، دارندگان این سامانه کشورهای ژاپن، استرلیا، کره جنوبی و نروژ می‌باشند. زیر مجموعه‌های این سامانه: رادار سه بعدی SPY-1، سیستم کنترل آتشORTS، لانچرهای عمودی 41MK و موشک‌های پدافندی SM-2 می‌باشد. به هر حال با توجه به برتری نسبی سامانه دفاعی هوایی PAAMSنسبت به نمونه آمریکایی، اکثر کشورها خواستار به خدمت گرفتن نمونه آمریکایی آن هستند.
بیشتر در ادامه.............
اطلاعات کاربری
  • فراموشی رمز عبور؟
  • نظرسنجی
    به نظر شما بیشتر به کدام حوزه به پردازیم؟
    آمار سایت
  • کل مطالب : 94
  • کل نظرات : 2
  • افراد آنلاین : 1
  • تعداد اعضا : 0
  • آی پی امروز : 4
  • آی پی دیروز : 2
  • بازدید امروز : 30
  • باردید دیروز : 0
  • گوگل امروز : 0
  • گوگل دیروز : 0
  • بازدید هفته : 30
  • بازدید ماه : 66
  • بازدید سال : 291
  • بازدید کلی : 425,786
  • کدهای اختصاصی