شاید بد نباشد با سریع ترین پرنده جهان آشنا شوید.سریع ترین هواپیماهای ساخت دست بشر که با سرعتی باور نکردنی پرواز می کند.با ما همراه باشید.

اولین خلبانی که به سرعت سه برابر صوت دست یافت، خلبان آزمایشی نیروی هوایی آمریکا، ملبورن آپت بود که با هواپیمای بل X-2، در 27 سپتامبر 1956 رکورد سرعت را شکست.هواپیمای او ابتدا می بایست با یک هواپیمای مادر به سرعت و ارتفاع مناسب دست پیدا کرده و سپس از هواپیمای مادر پرتاب شده و به سرعت مورد نظر خود می رسید. بالاترین سرعت این هواپیما، 3.851 کیلومتر بر ساعت و در ارتفاع 19 کیلومتری سطح دریا اندازه گیری شد. با وجود این موفقیت و شادی بزرگ، به دلیل این که خلبان آپت هیچ گونه تجربه ی پروازی با آن هواپیما را زا قبل نداشت، در هنگام بازگشت به پایگاه ادواردز، سرعت را به طور کامل کاهش نداد و در نتیجه این عمل، کنترل هواپیما از دست او خارج شده و هواپیما به صورت واژگون در آمد. در این حالت او سعی کرد که با صندلی نجات بیرون بپرد، اما دیگر دیر شده بود و خلبان همراه با هواپیمایش به زمین برخورد کرده و منفجر گردید و خلبان جان خود را از دست داد.

اما روند دستیابی به سرعت های بالاتر، باز هم ادامه پیدا کرد و سرانجام هواپیمای X-15، در هفتم مارس 1961، سرعتی بالاتر از چهار ماخ یا 4.675 کیلومتر بر ساعت در ارتفاع 23 کیلومتری سطح دریا دست یافت. در این عملیات فوق العاده، کنترل هواپیما در دست کاپیتان رابرت وایت از نیروی هوایی آمریکا بود. سه ماه بعد، در 23 ژوئن 1961، خلبان وایت بار دیگر سوار هواپیمای مقتدر خود شده و قدم بعدی در رسیدن به سرعت های بالا را تحقق بخشیده و به سرعت باور نکردنی 5 ماخ دست پیدا نمود.

بالاترین سرعتی که خلبان در این پرواز بدان دست یافت، سرعتی معادل 5.800 کیلومتر بر ساعت در ارتفاعی برابر با 32.830 متر از سطح دریا بود. اما انگار این خلبان دست بردار نبود، چرا که بار دیگر در 11 سپتامبر 1961، یعنی در همان سال برای بار سوم، در اقدامی بی نظیر به قدم بعدی سرعت های بالا دست یافته و نام خود را به عنوان اولین خلبانی رقم زد که بالاتر از سرعت 6 ماخ پرواز کرده است. این بار او سرعتی معادل 6.590 کیلومتر بر ساعت را در ارتفاعی پایین تر از دفعه قبل، یعنی ارتفاع 30.970 متری به دست آورد.

اگر چه حدود 9 سال به طول انجامید تا بشر از سرعت 1 ماخ به 3 ماخ دست پیدا کند، اما تنها 9 ماه طول کشید که خلبانی بتواند از سرعت 3 ماخ به 6 ماخ دست پیدا کند. آخرین سرعتی که برای هواپیمای افسانه ای X-15 به ثبت رسید، چند سال بعد و به وسیله خلبانی به نام ویلیام پیت نایت بود. ر سوم اکتبر 1967، خلبان نایت رکورد سرعت 7.274 کیلومتر بر ساعت را در ارتفاع 31.120 متری سطح دریا به دست آورد. رکورد این خلبان، بالاترین سرعتی بوده است که به وسیله یک هواپیمای سرنشین دار در طول تاریخ به ثبت رسیده است.

در 27 مارس سال 2004، هواپیمای بدون سرنشین X-43 ناسا رکورد خلبان نایت را شکست. در حالی که تمامی هواپیماهایی که به سرعت های بالا برای نخستین بار دست یافتند، به موتورهای موشکی مجهز بودند. واپیمای X-43 مجهز به موتور جت هوادمی موسوم به سکرم جت می باشد و به همین دلیل است که این برنامه چنین هواپیمایی از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است.

این هواپیما برای نخستین بار با سرعت 83/6 ماخ به مدت 11 ثانیه پرواز نمود. این سرعت معادل 7.700 کیلومتر بر ساعت در ازتفاع 28.995 متری می باشد. درست چندماه بعد، در 16 نوامبر سال 2004، هواپیمای مشابه دیگری به سرعتی نزدیک به 10 ماخ دست پیدا کرد.

باقی مطالب را در ادامه مطالعه بفرمایید...

یکی از مهمترین قسمت هایی که برای یک نبرد هوایی آینده را رقم می زند،نه فقط مدرنیزه و پیشرفته بودن جنگنده،بلکه سامانه های الکترونیکی،سخت افزاری،کامپیوتری و راداری است.

سامانه هایی که موشک ها از ان برای رهگیری استفاده میکنند عبارتند از:

*سامانه فروسرخ یا گرمایاب

*سامانه رادار نیمه فعال

*سامانه رادارفعال

حال به برسی این سامانه ها میپردازیم

سامانه فروسرخ یا گرما یاب

موشک فروسرخ  یا گرما یاب یک موشک  با هدایت داخلی است. هدایت داخلی یعنی اینکه سیستم هدایت هیچ وابستگی  به فرامین هدایت خارجی  نداره و کاملا خودمختار است و عملا بعد از شلیک دیگر دستراسی به ان نیز ممکن نیست. موشک فروسرخ یا گرمایاب   دارای یک کاونده فروسرخ  است که امواج فروسرخ  منتشر  شده از منبع گرمایی را کسب  میکند.

موشک iris-t

در واقع  چیزی که باعث رسیدن گرمای خورشید  به من و شما می شود  امواج فروسرخ است … این  موشکها به این گونه عمل میکند که کاربر حالا یک روی زمین باشد   ویا یک خلبان سیوج مربوطه را میزند و  کاونده منطقه روبروی  خود را کاوش میکند و بر روی اولین و قویترین منبع گرمایی قفل میکند. این روش هدایت در موشک های کوتاه برد چه هوا به هوا و چه پدافندی موثر است زیرا برد کاونده گرمایاب  چندان بالا نیست. موشک های نسل اول   فروسرخ تنها می توانستند  در حالی روی هدف قفل کنند که مثلا جنگنده شلیک کننده  دقیقا در پشت جنگنده دشمن می بود  و خروجی موتور جنگنده دشمن که اصلیترین منبع گرمایی برای قفل موشک بود درست جلوی کاونده قرار داشته باشد .

همچنین  نسل نخست به دلیل دقت کم حتی ممکن بود روی گرمایی خورشید ویا در مناطق  بیابانی روی گرمای زمین  قفل کنند. معمولا در این نسل زاویه جستجو  زیر ده درجه بود یعنی تنها  تا ده درجه جلوی خود را از دو طرف کاوش کند. ولی در نسل های بعدی هم زاویه  جستحو افزایش  یافت و حتی به ۹۰  درجه امروزه رسیده است  بلکه حساسیت   کاونده انقدر  زیاد است که میتوان موشک را از روبروی  جنگنده بر روی گرمای درونی جنگنده قفل کرد.نسل جدید  از  میانه دهه ۱۹۹۰ توسعه یافت که  تنها یک کاونده فروسرخ نبود بلکه یک کاونده تصویر ساز حرارتی بود.

این گونه کاونده ها  در واقع یک دوربین هستند که گرمای اجسام را میبیند و به شکل حرارتی  اجسام را نشان میدهد. این کار باعث دریافت حتی ضعیفترین امواج می شوند  و از طرفی فریب انها بسیار سخت است .

موشک های حرارتی  را با فلر فریب میدهد. فلر یک نوع منور داغ است که وقتی  با تعداد زیاد پرتاب می شود  با  ارسال امواج  فروسرخ  مزاحم باعث می شود که  کاونده موشک   نتواند  درست بین امواج فروسرخ  منبع اصلی و امواج فروسرخ  فلر  فرق بگذارد.

باقی مطالب را در ادامه ببینید...