ذولفقار۱

برنامه ذولفقار۱ بر میگردد به اوائل دهه ۱۳۷۰ شمسی و تلاش ایران برای ساخت یک تانک بومی . این برنامه با ترکیبی  هر چیزی که در دسترس  بود ایجاد شد .

شاسی ام ۴۸، توپ ۲ای ۴۶ تانک تی ۷۲، موتور  ۷۸۰  اسب بخاری  تی ۷۲ ام۱  که  از روسیه خریداری  شد  و سامانه اتش    ای‌اف‌سی‌اس-۳ ساخت اسلوانی که  در ایران با نام کت ۷۲ تولید شد. تانک دارای  برجکی است که در ایران طراحی  شده و دارای  سه خدمه است  که گلوله گذار نیز مانند تانک های روسی خودکار است. این تانک دارای زره کامپوزیت و یا به گفته برخی منابه فولادی  بود ولی هر چه بود فاقد زره واکنشی بود ولی از نظر سامانه اتش  از تی ۷۲ اس ایرانی برتری زیاد داشت . این که چه تعداد از این تانک ساخته شده مشخص نیست.

ایران ۱۰۴ موتور خرید ولی مشخصا این تانک هرگز به شکل فراگیر تولید نشد زیرا هرگز در یگان های  زرهی ایرانی به شکل گسترده استفاده نشد و تنها در رژه نیروی های  مسلح دیده  می  شود  و به بجز  برخی عکسها از ازمایشات ان در دهه ۱۳۷۰ و برخی نمایشگاه ها  تصویر زیادی از ان نیست(حتی تصویر چهار ذولفقار ۱ نیز  با هم در کشور وجود  ندارد) اگرچه برخی منابع از تولید ۱۰۰ عراده صحبت کردند ولی هرگز تائید  نشد.

ذولفقار۳

ایران در ادامه برنامه ای با نام ذولفقار۲ را توسعه داد که از یک پیش نمونه فراتر نرفت و شبیه چیفتن بود ولی اقدام  جدی بعدی ذولفقار۳  بود. این تانک با یک موتور ۱۰۰۰ اسب بخاری تجهیز شده و شاسی نیز تغییر کرده و دارای  هشت چرخ جاده است. شکل کلی بدنه و برجک شباهت بسیار به ابرامز دارد ولی دارای  همان سامانه اتش  کت ۷۲ و توپ۱۲۵ م م تی ۷۲ است .  میزان زره این نسخه  مشخص نیست  ولی مشخصا زره واکنشی ندارد ولی ممکن است روی ان قابل نصب باشد  همچنین  دارای  هشدار دهنده لیزری  و یک سیستم دید  پانورماتیک با قابلیت ۳۶۰ درجه است. البته مشکل اساسی ذولفقار مانند تمامی تانک های شرقی سامانه گلوله  گذاری  خودکار چرخفلکی است .  به دلیل شکل قرارگیری مهمات درون خشاب چرخفلکی زیر برجک، نفوذ مهمات دشمن از هر سمت بدنه میتواند باعث اتش سوزی و انفجار شدیدی شود  که  حتی برخی موارد باعث کنده شدن برجک تانک میشود. این مسئله از جمله به دلیل داشتن زره کم در دو طرف بدنه بسیار مشکل ساز بوده و باعث بد نامی تی ۷۲ است. با وجود این استفاده  از غیر کالبیر ۱۲۵ م م برای ما ممکن نیست زیرا ما دو توپ در کشور تولید می کنیم  ویا می کردیم یکی توپ۱۰۵ م م و دیگری  توپ ۱۲۵ م و ومهمات استاندارد ایران نیز این دو کالیبر است از این رو استفاده  و یا تولید توپ مشهور قدرتمند  رایمتال ۱۲۰ م م که روی تانک های چون ابرامز، لئوپارد و یا چندین تانک دیگر نصب است میسر نیست زیرا اصلا کالبیر ان در کشور وجود ندارد

 این تانک که شاهکار تانکهای ایرانی میباشد, یکی از مدرن ترین تانکهای خاور میانه است, دارای لیزر مسافت یاب, سیستم دفاعی هشدار دهنده لیزری, سیستم آشکار سازی مادون قرمز, سیستم اخطار تهدید موشکی که همزمان و هماهنگ با سیستم پرتاب گلوله های دودزا میباشد. این تانک از شاسی معروف تانک M-1 Abrams آمریکایی استفاده میکند, که دارای 9 چرخ میباشد.

یکی دیگر از توانایی های این تانک حرکت آن در عمق 1.6 متری آب است, که با توجه به شنی های مدیوم آن یکی از شگفتیهای این تانک به شمار می آید. تانک ذوالفقار 3 دارای بلندی کم و خاصیت استتار بسیار بالایی است و در فاصله ی 800 متری میتواند استتار فوق العاده ای داشته باشد. و همچنین هدف گرفته شدن آن توسط تانکهایی از جمله آبرامز ام 1 مقداری سخت تر شده. این تانک دارای دوربین های مدار بسته ی  z/c360 میباشد, که خدمه ی آن میتوانند بوسیله ی آن از داخل تانک محیط خارج آن را بطور 360 درجه ببینند که یکی از پیشرفته ترین تکنولوژیهای تانک سازی امروز دنیاست. 

  تانک ذوالفقار 3 در میدان نبرد

این تانک به دلیل کوتاه بودن میتواند از برخی گلوله های تانک به تانک جان سالم به در ببرد اما این کوتاهی باعث سخت شدن جابجایی درون تانک شده, سرعت عمل خدمه ی آن را کم میکند, همچنین خدمه ی آن محکوم به ماندن درون تانک در شرایط هدف گرفته شدن توسط موشکهای دشمن هستند, بدلیل کمبود فضا جهت خروج از تانک و گرفتن زمان زیاد برای خروج از آن, خدمه ی آن همراه تانک متاسفانه نابود خواهند شد. 

مقایسه ابرامز با ذوالفغار

این تانک گرچه دارای استتار بسیار خوبی میباشد, اما بسیاری از نیروها و تیم های ضد تانک غربی دارای دوربین و اسلحه های حاوی سیستم تشخیص حرارت بوده و به این وسیله حرارت حاصل از موتور تانک به راحتی مورد روئیت آنها قرار میگیرد. همچنین این تانک در قسمت بالایی دارای هیچ گونه زره نمیباشد, و از آنجایی که تقریبا" همه ی نیروهای ضد تانک غربی دارای اسلحه ی جاولین هستند و گلوله ی 40 هزار دلاری آن از بالا هدف را مورد اصابت قرار میدهد, تانک ذوالفقار 3 هیچ شانسی برای زنده ماندن در مقابل گلوله ی جاولین نخواهد داشت.

این تانک از فناوری زره اورانیومی استفاده نمیکند, این مورد میتواند برتری تانک آبرامز ام 1 را مقابل ذوالفقار 3 ثابت کند, زیرا تانک ذوالفقار 3 شاید بتواند جلوی 2 یا 3 گلوله ی تانک آبرامز مقاومت کند, اما خود شاید حتی نتواند با شلیک 5 گلوله ضد تانک ضد زره تانکهای آبرامز ام 1 را از پای در آورد.

وزن حقیقی تانک بین 60 تا 70 تن میباشد, این مساله که تانک میتواند 70 کیلومتر در ساعت حرکت کند, با توجه به موتور آن که یک موتور دیزل 1000 اسب بخار است باعث شده تا مقداری غیر منطقی به نظر بیاید.

باقی مطلب را در ادامه مطالعه بفرمایید...

ناوهای یواس‌اس نیمیتز

تسلیحات نظامی غول پیکر در جریان جنگ جهانی تولید می شدند تا ضمن ایجاد رعب و وحشت در دل دشمنان،مهمات و افراد بسیار را جا به جا نمایند.پس از جنگ سرد،تولید این ماشین آلات جنگی تنها با هدف بدست آوری اهداف بلند مدت در مناطقی خارج از خاک کشورها صورت گرفت.یکی از این موارد،ناوهای هواپیمابر بسیار بزرگ کلاس یواس‌اس نیمیتز هستند. ناوهای هواپیمابر کلاس نیمیتز بزرگترین و سنگین ترین شناورهای جنگی ساخته شده در طول تاریخ هستند. ناوهای این کلاس رسما به عنوان دومین نسل ناوهای هواپیمابر اتمی طراحی شدند. ناو هواپیمابر یو اس اس نیمتیز (سی وی ان-۶۸) (USS Nimitz) نام یک ناو هواپیمابر متعلق به نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا است. 

این ناو هواپیمابر در ۱۹۷۵ به دریا انداخته شد و پایگاه خانگی آن در نورفوک، ویرجینیا است.این ناو ۳۳۳ متر طول دارد و مجهز به دو راکتور هسته ای ساخت وستینگهاوس است.از دیگر ناوهای این کلاس می توان به ناو هواپیمابر جان سی استنیس یا یو اس اس جان سی ستنیس (سی وی ان-۷۴) اشاره کرد.این غول عظیم الجثه یک شهر شناور نظامی است! ناو هواپیمابر جان سی استنیس یا یو اس اس جان سی ستنیس( USS John C. Stennis) نام یک ناو هواپیمابر متعلق به نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا است.  این ناو هواپیمابر در دسامبر ۱۹۹۵ به دریا انداخته شد و پایگاه خانگی آن در ایالت واشینگتن است.

  این ناو هواپیامابر ۶۵۰۰ خدمه دارد و با انرژی هسته ای نیروی خود را تامین میکند.ساخت این ناو ۴٫۵ میلیارد دلار خرج داشت و از سری ناوهای کلاس نیمیتز است.این ناو ۳۳۳ متر طول دارد و مجهز به دو راکتور هسته ای ساخت وستینگهاوس است.از جمله دیگر غول های شناور تولید شده به دست انسان می توان به ناو هواپیمابر کارل وینسون یا یو اس اس کارل وینسون (سی وی ان-۷۰) و یواس‌اس دوایت آیزنهاور (سی‌وی‌ان-۶۹) اشاره کرد.

این ناوها،دارای هزاران خدمه،رستوران های متعدد،ورزشگاه،کلاس های آموزشی،نشریه داخلی،استخر،سینما و...هستند.صدها جنگنده نیز بر روی آنها و یا در آشیانه های زیرین جای گرفته اند.به طور عمده،همواره چندین ناوچه در حال اسکورت آنها هستند.

باقی مطالب را در ادامه ببینید....

خودروهای زرهی را در میدان نبرد می توان فرمانده جنگ و تعیین کننده سرنوشت دانست.سیستم های کامپیوتری و تسلیحات الکترونیکی آنها به حدی پیشرفت کرده است که دیگر نه فقط تعداد آنها بلکه تکنولوژی های مورد استفاده در خودروهای زرهی است که در یک جنگ موثر است.امروزه تانک ها فقط یک غول آهنین سنگین نیستند و تکنولوژی های کامپیوتری و الکترونیکی آنها روند جنگ ها را به طور کلی عوض کرده است.برخی از کشورها تمرکز اصلی خود را بر روی بهبود این فناوری ها گذاشته و از تولید تعداد بیشتر تانک ها اجتناب می کنند.

ام۱ آبرامز (M1 Abrams) یک تانک اصلی میدان نبرد طراحی و ساخت ایالات متحده آمریکا است که ستون فقرات نیروهای زرهی ارتش آمریکا و تعدادی از متحدان آن را تشکیل می‌دهد.این تانک به نام ژنرال کریتون آبرامز، رییس ستاد مشترک و فرمانده نیروهای آمریکا در جنگ ویتنام نامگذاری شده است. ام۱ برای جنگ‌های زرهی طراحی شده و به خوبی تجهیز و زره‌پوش شده است.این تانک به نام ژنرال کریتون آبرامز، رییس ستاد مشترک و فرمانده نیروهای آمریکا در جنگ ویتنام نامگذاری شده است. ام۱ برای جنگ‌های زرهی طراحی شده و به خوبی تجهیز و زره‌پوش شده است.از مشخصات منحصربه‌فرد آن می‌توان به موتور توربین گاز قوی چندگانه‌سوز به قدرت ۱۵۰۰ اسب بخار و زره کامپوزیت پیچیده اشاره کرد. این تانک با حدود ۶۹ تن وزن یکی از سنگین‌ترین تانک‌هایی است که در حال حاضر به کار گرفته می‌شوند.

تولید این تانک از سال ۱۹۷۹ آغاز شده و یک سال بعد وارد خدمت رسمی نیروهای مسلح آمریکا شد و به تدریج جایگزین تانک ام۶۰ گشت. این تانک برای نیروهای مسلح کشورهای مصر، عربستان، کویت، عراق و استرالیا نیز تولید شده است. آبرامز در سه مدل ام۱، ام۱آ۱ و ام۱آ۲ تولید شده است. ام۱آ۱ از سال ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۳ تولید شد و در آن توپ ۱۰۵ میلی‌متری خان‌دار با توپ بدون خان ۱۲۰ میلی‌متری جایگزین شده و بهینه‌سازی‌های دیگری از جمله سیستم تعلیق پیشرفته‌تر، برجک جدید، حفاظت زرهی بیشتر و سیستم جدید حفاظت اتمی-شیمیایی-میکروبی در آن به کار رفته بود. مدل ام۱آ۲ هم ویژگی‌های ام۱آ۱ را به همراه یک سیستم دید گرمایاب مخصوص فرمانده تانک، و سیستم‌های ناوبری، و رادیویی جدید را در خود دارد. ضمن اینکه برخی از مدل‌های قدیمی نیز با بهینه‌سازی‌های دوره‌ای به سطح مدل ام۱آ۲ ارتقا داده شده‌اند.

تانک‌های ام۱ از یک موتور توربین گاز لیکومینگ تکسترون با قدرت ۱۵۰۰ اسب بخار استفاده می‌کنند.این موتور چندگانه‌سوز است اما سوخت معمولی آن سوخت جت جی‌پی۸ است. زره تانک نیز زره چوبام است که در وزارت دفاع بریتانیا برای تانک‌های انگلیسی چلنجر اختراع شد. در صورت نیاز امکان نصب زره واکنشی انفجاری بر روی تانک هم وجود دارد. آبرامز چهار سرنشین شامل فرمانده، راننده، توپچی و گلوله‌گذار دارد. وزن ام۱آ۲ حدود ۶۹.۵۴ تن است که از ۶۳ تن در مدل ام۱آ۱ و ۶۰ تن در مدل ام۱ به این میزان افزایش یافته است.

حداکثر سرعت ام۱آ۲ در جاده بیش از ۶۷ کیلومتر، در خارج از جاده ۴۸ کیلومتر، در سربالایی ۱۰ درجه ۲۷ کیلومتر و در سربالایی ۶۰ درجه ۶.۵ کیلومتر در ساعت است. ظرف ۷.۲ ثانیه از سرعت صفر به ۳۲ کیلومتر در ساعت می‌رسد. برد عملیاتی تانک هم ۴۲۵ کیلومتر است. 

باقی مطالب را در ادامه بخوانید....

یک توضیح اجمالی:

در این طرح به جای ساخت خودرویی که بتواند فقط نیروهای پیاده نظام را تا میدان جنگ حمل کند، به طوری که آنها برای جنگیدن مجبور به پیاده شدن از خودرو باشند، طرحی به نام IFV ارائه شد که با آن نیروها در حالی که داخل خودرو هستند، می توانند با سلاح هایشان به جنگ دشمن بروند و با آن درگیر شوند و در عین حال به واسطه زره خودرو حفاظت شوند.
Bradley IFV که از طرح های شوروی و آلمان اقتباس شده بود، در سال 1981 وارد تولید شد. این خودرو که M-2 نیز نام دارد، به علت دارا بودن زره فاصله دار و لایه لایه در قسمت بالای بدنه آلومینیومی خود، نسبت به M-113 ، حفاظت بیشتری برای مسافران خود به عمل می آورد.Bradley همچنین با دارا بودن توپ 25 میلیمتری از قدرت شلیک بالاتری برخوردار است و می تواند گلوله های اورانیوم تهی شده را شلیک کند.

 

 

 

قیمت هریک از مدل های M2A2 و M3A2 1/25 میلیون دلار و قیمت مدل های جدید M2A3 و M3A3 که صنایع دفاعی ایالات متحده از سال 2001 میلادی شروع به تولید آنها کرده 1/54 میلیون دلار است. M2 و M3 نفربرهای زرهی سبکی به حساب می آیند که برای فراهم آوری سرعت مناسب طرلحی شده اند. یک برادلی استاندارد 24/9 تنی، توسط پیشرانه 8 سیلندر دیزلی سوپر شارژر دار با قدرت 500 اسب بخار نیرو می گیرد. برادلی با نسبت نیرو به وزن 20 اسب بخار برای هرتن می تواند به بالاترین سرعت 64/4 کیلومتر در ساعت در جاده های هموار بدست یابد. در مقایسه، تانک M1 Abrams از یک موتور با قدرت 1500 اسب بخار بهره می گیرد و سرعت آن به 48/3 کیلومتر در ساعت می رسد. (مشخصات تانک ویرانگر آبرامز M1 در شماره 15 ماهنامه نواور چاپ شده است). مدل های برادلی گنجایش سوختی بین175 تا197 گالن (662 تا 746 لیتر) دارند.

 

باقی مطالب در ادامه....

آام‌ایکس-۵۶ لُکلِر ( AMX-56 Leclerc) یک تانک اصلی میدان نبرد فرانسوی و ساخت شرکت جیات (نکستر کنونی) است که در سال ۱۹۹۲ وارد خدمت نظامی در ارتش فرانسه شد. قیمت خرید کنونی این تانک ۱۲.۶ میلیون دلار است. گزارش‌ها نشان می‌دهد که در سال ۲۰۱۱  هزینهٔ نگهداری سالانه این تانک در ارتش فرانسه ۳۶۲ هزار یورو برای هر دستگاه بوده است. مدل ارتقایافته ام‌کا۲ لکلر با بهینه‌سازی‌های نرم‌افزاری و سیستم کنترل موتور در سال ۱۹۹۸ وارد ارتش فرانسه شد.

سیستمم های پیشرفته این تانک به گونه‌ای طراحی شده‌اند که از چندین مدار مختلف استفاده می‌کنند تا در صورت آسیب دیدن بخشی از این وسیله به صورت کامل از کار نیفتد.

سلاح اصلی لکلر توپ بدون خان ۱۲۰ میلی‌متری CN120-26 ساخت شرکت جیات است. این توپ قادر به شلیک گلوله‌های ۱۲۰ میلی‌متری آلمانی و ناتو هم هست اما ارتش فرانسه تنها از مهمات فرانسوی استفاده می‌کند. لکلر با سیستم پایدارسازی توپ خود قادر است در حالی که با سرعت ۵۰ کیلومتر در ساعت در حال حرکت است به سوی اهدافی در فاصله چهار کیلومتری شلیک کند. این توپ برخلاف تانک‌های دیگر غربی و به سبک تانک‌های شوروی/روسیه به گلوله‌گذار نیاز ندارد و از گلوله‌گذار اتوماتیک استفاده می‌کند. در نتیجه خدمه تانک به سه نفر (فرمانده، راننده و توپچی) کاهش یافته‌اند. گلوله‌گذار اتوماتیک لکلر قادر است در هر دقیقه ۱۲ شلیک داشته باشد. این تانک در مجموع ۴۰ گلوله با خود حمل می‌کند که ۲۲ تای آنها در خشاب آماده آتش هستند و بقیه در بدنه تانک قرار دارند. مسلسل هم‌محور تانک یک تیربار سنگین ۱۲.۷ میلی‌متری است، برخلاف بیشتر تانک‌های دیگر که از مسلسل هم‌محور متوسط ۷.۶۲ م‌م استفاده می‌کنند. در بالای برجک می‌توان یک مسلسل ۱۲.۷ م‌م دیگر با کنترل از داخل تانک را نصب کرد که مشابه تیربار کنترل از راه دور مدل ام‌اآ۲ تاسک آبرامز است. هرچند در عمل بیشتر لکلرها به مسلسل ۱۲.۷ بدون کنترل مسلح هستند. این تانک به ۴ نارنجک‌انداز چهارتایی هم مسلح شده که قادر به شلیک نارنجک‌های دودزا، ضدنفر و گمراه‌کننده‌های مادون قرمز هستند.

توپ ۱۲۰ م‌م لکلر نسبت طول به کالیبر ۵۲ دارد که از اغلب تانک‌های معاصر خود بیشتر است (۴۴ در آبرامز و لئوپارد ۲ و ۴۸ در توپ‌های ۱۲۵ م‌م تانک‌های روسی) و می‌تواند گلوله‌های زره‌شکاف را با سرعت ِ دهانه ۱۷۵۰ متر بر ثانیه و گلوله‌های چندمنظوره را با سرعت دهانه ۱۱۷۰ متر بر ثانیه شلیک کند. تعداد فشنگ‌های مسلسل هم‌محور ۱۲.۷ م‌م ۸۰۰ فشنگ و مسلسل دفاع هوایی ۷.۶۲ دو هزار گلوله است. موتور کوچک هشت سیلندر لکلر بهره‌وری قابل توجهی در مصرف سوخت دارد و دمای نسبتاً پایین دود خروجی از اگزوز تانک که کمتر از ۴۰۰ درجه سانتی‌گراد است به کاهش آشکارگی مادون قرمز آن کمک می‌کند. این تانک به یک سیستم هشدار در صورت افتادن پرتوی لیزر بر روی تانک هم مجهز است. 

باقی مطلب را در ادامه بخوانید....