موشک‌های گذشته روسی از جمله کلاب در ماه‌های اخیر اهداف تروریست‌ها را در سوریه منهدم کردند و خسارات سنگینی به داعش و دیگر تروریست‌ها وارد آوردند و لذا این سوال مطرح می‌شود که آیا پس از موشک  کلاب  نوبت شلیک موشک  بولاوا  است؟ کشور روسیه یکی از دارندگان تکنولوژی سامانه موشک‌های زیرسطح به سطح بالستیک (SLBM) که منحصرا برای حمل کلاهک‌های هسته‌ای ساخته شده است می‌باشد.

هم‌اکنون مرحله جدیدی در ساخت و استفاده سلاح هسته‌ای استراتژیک ویژه پرتاب از دریا فرا رسیده است. روسیه نیز اعلام کرده است که تولید انبوه موشک استراتژیک دریایی "بولاوا-ام" آغاز شده است. این موشک پیشرفته روسی از خانواده موشک‌های بالستیک قاره پیماست که منحصرا از زیردریایی شلیک می‌شود و جدیدترین و مدرن‌ترین موشک قاره‌پیمایی است که تابه حال برای شلیک از زیردریایی طراحی و ساخته شده است.

به گفته کارشناسان موشکی روسیه این موشک سوخت جامد، از نظر طراحی و تکنولوژی بر اوج قله رده بندی موشک‌های بالستیک قرار دارد

به گفته مقامات ارشد موشکی روسیه این موشک از نظر تکنولوژی ساخت، کاملا در برابر طرح سپر ضدموشکی آمریکا که در حال اجرای آن می‌باشد مصونیت دارد و این طرح نمی‌تواند در برابر این موشک و موشک‌های سری TOPOL-M واکنش خاصی نشان دهد. توانایی موشک در انجام مانور تا رسیدن به هدف یکی از راه‌های گریز موشک از هواپیماهای رهگیر ضد موشک تا رسیدن به فاز پایانی شلیک می‌باشد. اما فاز پایانی مهم‌ترین مرحله یک موشک بالستیک است و برای افزایش شانس رسیدن موشک به هدف در این فاز اقدامات و تمهیدات ویژه‌ای در نظر گرفته شده است. 

بولاوا که به تعبیری یکی از گران قیمت‌ترین پروژه های تسلیحاتی روسی می‌باشد، به عنوان سنگ بنای سه گانه  تهاجم هسته‌ای روسیه در آینده نام برده می‌شود. این موشک نام خود را از بولاوا که یک کلمه روسی و به معنای " گرز" می باشد‌، به ارث گرفته است. 

ویژگی‌های بولاوا

مهم‌ترین اقدام روس‌ها در ساخت بولاوا؛ پوشاندن کلاهک موشک با پوشش خاصی است که آن را در برابر مواد شیمیایی، اشعه رادیو اکتیو، تداخلات الکترومگنتیک ( EMP ) و پارازیت‌های رادیویی و مزاحمت‌های فیزیکی مصون نگه می‌دارد. تا قبل از این موشک‌هایی که ساخته می‌شدند با یک انفجار اتمی در فاصله حتی 10 کیلومتری و رسیدن تشعشعات به کلاهکشان از کار می‌افتادند.

یکی از راه‌های از بین بردن موشک‌های بالستیک یک انفجار اتمی در ارتفاع بالا و از کار انداختن ان توسط تشعشعات است. این روش از روش‌های اولیه برای از بین بردن موشک قبل از رسیدن به محدوده هدف است. 

گفتنی است این موشک طوری طراحی شده است که قابلیت ایستادگی و مقاومت در برابر چنین انفجارهای اتمی را حتی تا فاصله 500 متری خود نیز دارد و رهگیری آن تا هنگامی که فاز پایانی عملیات آن به اتمام نرسیده است به خاطر قابلیت مانور زیاد بسیار مشکل است  و تا زمانی که این حرکت ادامه دارد رهگیری و انهدام بولاوا مشکل است. تکنولوژی موشک SS-NX-30 از لحاظ ساخت همانند موشک SS-27 است و تنها فرق این دو، کاهش اندک برد نهایی موشک SS-NX-30 است که برد آن را به 10 هزار کیلومتر رسانده است و دلیل این کاهش، انطباق موشک با شلیک از زیردریایی می‌باشد.

باقی مطالب را در ادامه مطالعه فرمایید....

موشک های بالستيک گونه ای از موشک های سطح به سطح هستند که از پيشرانه راکتی برخوردار بوده و اغلب به صورت عمودی پرتاب می‌شوند و پس از اتمام سوخت موتور، وارد قوس نزولی شده و مطابق قوانين علم بالستيک، تا نقطه هدف، حرکت می‌کنند. براي درک بهتر مسير حرکت اين نوع موشک‌ها، بخش اول پرواز تا نقطه اوج را می‌توان مشابه يک ربع دايره و بخش دوم را به يک ربع بيضی تشبيه کرد و موشک در هنگام شيرجه روی هدف، با استفاده از جاذبه زمين و جرم خود، به سرعت بيشتری دست می ‌یابد که موجب افزايش انرژی جنبشی موشک نيز می‌شود. پس از اينکه استفاده ازموشک های بالستيک در دکترين نظامی کشورهای قدرتمند جا باز کرد و روشهای مقابله با آنها نيز در دستور کار دانشمندان موشکی قرار گرفت.

ناوهای هواپيمابر آمریکایی به تنهايی به مأموريت اعزام نمی‌شوند و در کنار آنها چندين فروند ناوشکن موشک انداز، ناوهای لجستيکی و حتی زيردريايی وجود دارد. ناوهای هواپيمابر به تنهايی ارزشی در حدود 6 ميليارد دلار دارند و هزينه نگهداری آنها در سال بالغ بر 200 ميليون دلار است و به آنها می‌بایست ارزش ده ها فروند هواگرد، سوخت و تسليحات و مهمات موجود را نيز اضافه نمود. خدمه آموزش ديده و با تجربه نيز عملاً قابل قيمت گذاری نيستند. اما اين پايگاه هوايی بزرگ و متحرک که روزگاري تهديد عظيمی به حساب می‌آمد، امروز به سادگی مورد تهديد موشک های بالستيک پرسرعت تاکتيکي و ميانبرد قرار گرفته است.

قفل موشک خلیج فارس بر روی هدف

موشک های بالستيک ضد کشتی، با استفاده از پرتابگرهای متحرک، با خروج از مخفيگاه‌های خود و شليک چندين فروند موشک به ناوگروه مهاجم، يورش خواهند می‌برند و با شليک تعداد بالايی از اين موشک های سوخت جامد که در زمانی کمتر از يک دقيقه آماده پرتاب می شوند و با شتاب بالای خود، به سوی هدف حرکت می‌کنند و امکان واکنش از سوی ناوگروه دشمن، بسيار ناچيز خواهد شد. با توجه برخورداری کشورمان از سواحل طولانی در جنوب و جزاير متعدد، امکان شليک از سمت های مختلف به ناوگروه دشمن این امکان را به وجود آورده است و توان انهدام اين موشک‌ها عملاً ناممکن می گردد.

به گفته فرماندهان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ايران، موشک خلیج فارس در مرحله نهايی خود، بر روی هدف قفل می‌کند و گویای اين است که موشک خایج فارس از سامانه شناسايی و تشخيص هدف برخوردار است که می تواند از هريک از انواع اپتيکی، فروسرخ، راداری يا ليزری باشد که عدم اعلام اين نوع هدايت، براي ناشناخته ماندن ماهيت عملکرد سامانه و سخت تر شدن مقابله با آن لازم به نظر می رسد. این سامانه قابليت عمل قفل کردن بر روی هدف را داشته و به پردازشگر هوشمند(دارای هوش مصنوعی) مجهز باشد که توان تعقيب اهداف متحرک را دارا است. بنا به اعلام  فرماندهان نظامی، هم اکنون تمام سطح و زيرسطح خليج فارس و دريای عمان توسط سامانه های مختلف به صورت 24ساعته مورد پايش قرار دارد.

"موشک خلیج فارس" با سرعت بالای خود که حدود 3 برابر سرعت صوت (تقريباً 1020 متر بر ثانيه) دارای انرژی جنبشی بالايی است که با وجود حرکت شيرجه ای بر روی هدف، در مرحله نهايی پرواز، به انرژی آن افزوده می‌شود که اثر تخريبی بسيار بالايی دارد و امکان واکنش را نيز از هدف خود سلب می کند.

مجهز بودن "خليج فارس" به يک کلاهک 650 کيلوگرمی که تنها 65 کيلوگرم کمتر از کل جرم يک موشک کروز ضدکشتی نور است، قدرت تخريبی باورنکردنی برای اين سلاح ضد کشتی ايجاد می کند و شايد تنها اصابت يک فروند از اين موشک براي آسيب رسانی بسيار جدی به يک ناوشکن و يا خارج کردن يک ناوهواپيمابر از رده عملياتی کافی باشد.

"موشک خليج فارس" با برد 300 کیلومتری، تقريباً تمام خليج هميشه فارس و دريای عمان را پوشش می دهد که به معنی از بين رفتن امکان اجراي امن عمليات در اين گستره براي نيروهای فرامنطقه ای است. ترکيب موشکهای ضد شناور رعد، نور، کوثر، نصر، حوت و اکنون خليج فارس، قطعا سطح بازدارندگی و پاسخگويی نيروهای مسلح کشورمان را به نحو چشمگيری افزايش داده تا حتی اگر دشمنان علاقه ای به امنيت اين منطقه مهم ندارند، مجبور به اطاعت از دستورالعمل جمهوری اسلامی ايران باشند.

"خلیج فارس" قتل‌گاه ناوهای آمریکایی

یک کارشناس مسائل نظامی در خصوص موشک خلیج فارس معتقد است: موشک خلیج فارس معادلات قدرت در منطقه خلیج فارس را تغییر داده و می‌تواند اهداف ناوهای جنگی و هواپیمابر در تنگه هرمز را هدف قرار دهد. استرات‍ژی دریایی در خلیج‌فارس با گسیل نیروهای فرامنطقه‌ای یک راهبرد تهدید محور است که در آن آمریکا سعی در ناامن‌سازی خلیج‌فارس دارد و این پدیده باعث ایجاد خطرات جدی در خلیج فارس می‌گردد.

خودروی  رئیس جمهور روسیه

روسیه نیز به مانند دیگر نقاط جهان،پروتکل های امنیتی خود را دارد و از آنها به خوبی پیروی میکند. ولادیمیر پوتین رییس جمهور وقت روسیه،برای پروازهای خود موارد امنیتی را به تیم مخفی واگذار می کند.به طور معمول 3 هواپیمای مسافربری یک مدل،یک شکل و معمولا یک رنگ رییس جمهور و تیم همراه را حمل می کنند.به هیچ وجه مشخص نیست که رییس جمهور در کدام یک از هواپیماها قرار دارد.

به طور معمول حداقل 2 تا 3 فروند جنگنده پیشرفته روسی مانند مدل ها SU-35 و بالاتر این هواپیماها را اسکورت می کنند.سیستم امنیتی موشکی که بر روی زمین فعال است نیز تیم را برای پرواز امن زیر نظر دارد تا در موارد لزوم به سرعت وارد فعالیت شود.در برخی منابع به شیفت آلرت پایگاه های هوایی نزدیک به خط حرکتی رییس جمهور اشاره شده است. 

ریاست جمهوری روسیه در گذشته از لیموزین های مرسدس بنز به عنوان خودروی رسمی استفاه می کردند.اما از آنجایی که پوتین علاقه خاصی به صنایع داخلی دارد،به فکر استفاده از یک نمونه داخلی افتاد.کمپانی خودروسازی زیل روسیه برای این هدف انتخاب شد و این شرکت دستور اکید داشت که تنها به فناوری و موازین داخلی کفایت کرده و از هیچ کشوری در این راستا کمک گرفته نشود.کمپانی زیل نیز با توجه به این موضوع،به مدت 6 سال تمرکز خود را بر روی یک خودرو ایمن و قدرتمند متمرکز کرد.اطلاعات موجود از این خودرو بسیار ناچیزاست.

برخی از رسانه های داخلی و خارجی بر حسب حدس های خود مطالبی را در مورد این خودرو منتظر کرده اند که به دلیل نبود منبع علمی از انتشار آن منصرف شده و تنها به اطلاعات دقیق و مستند کفایت کرده ایم.این خودرو در ظاهر بی شباهت به لیموزین های غربی نیست اما خطوط و طراحی آن مقداری مدرن به نظر می رسد.به عبارت دیگر طراحی در عین سادگی،دارای زیبایی خاصی است.(لازم به ذکر است که تصاویر از آخرین نمونه لیموزین این کمپانی است)

بسیاری از منتقدان این خودرو را مدرن ترین نمونه امنیتی جهان می دانند.این خودرو 3.5 تن وزن دارد و در تولید آن استفاده از متریال های قدرتمند اما سبک مد نظر قرار گرفته است.تمامی شیشه ها در برابر مسلسل های اتوماتیک و کالیبر بالا مقاوم سازی شده است تا تکرار اثر تیربار باعث آسیب نگردد.علاوه بر آن،شیشه در مقابل راکت،انفجارهای مهیب و موشک های دوش پرتاب نیز مقاوم است.تایرها از مواد نامشخص تولید شده است که در برابر انفجار،خارج شدن باد و انفجار موشک مقاوم سازی شده است.

این خودرو زرهی دارای یک سامانه پیشرفته کنترل است که میتوان خودرو را از داخل و خارج کنترل کرد.یک سیستم الکترونیکی و ارتباطی بسیار قدرتمند درون آن نصب شده است.این سامانه ارتباطی برای برقرای ارتباط محرمانه در مواقع لزوم طراحی شده است که میتواند یک کنفرانس نطامی محرمانه را مدیرت کند.صندوق عقب بسیار بزرگتر از حالت عادی به نظر می رسد که دلیل آن همچنان نامشخص است.در سیستم های الکترونیکی به طور کلی تمامی موارد مهم موجود در دفتر و کاخ رییس جمهور،در اختیار وی است.

و اما مهمترین مورد و جالب توجه ترین خاصیت این خودرو،قابلیت تحمل در برابر انفجارهای اتمی و موشک باران های شیمیایی است.به عبارت بهتر این خودرو یک اتاق امن برای جلوگیری از نفوذ مواد رادیو اکتیو و شیمیایی است.به هر حال بسیاری از منتقدان عقیده دارند که در ارائه خصوصیات این خودرو زیاده روی شده است.

باقی مطالب را در ادامه مطالعه فرمایید... 

تورنادو یک جنگنده بال دلتا دو سرنشینه است که برای انجام عملیات های عمقی در خاک دشمن و نفوذ در ارتفاع پایین در شبکه پدافند دشمن طراحی شده است . از توان حملات دقیق متعارف و یا اتمی در اروپای شرقی برخوردار بود و سامانه های الکترونیک پیشرفته به ان اجازه پرواز خودکاردر ارتفاع پایین را می داد .اگرچه قرار بود در نقش بمب باران دقیق به کار رود ولی در طول دهه ۱۹۸۰ در همان نسخه تهاجمی در نقشهای شناسایی، ضد کشتی و ضد رادار جنگ الکترونیک به خوبی توسعه وبه کار رفت.  از انجای که قرار بود تورنادو دست به عملیات ارتفاع پایین بزند بال متغییر بهترین گزینه در ان زمان برای تورنادو تشخیص داده شد .

در مرحله اول بال دلتا مورد ارزیابی قرار گرفت ولی بال دلتا در سرعت پایین کارایی خوبی نداشت ولی نمایش قدرت عملیات اف۱۱۱ با بال متغییر در هر ارتفاعی باعث انتخاب این بال شد. بال متغییر به غیر از رسیدن به سرعت بالا در ارتفاع کم باعث کوتاه شدن باند برای برخواست و نشست هواپیما بود  بال در بین زاویای ۲۵ تا ۶۷ درجه متغییر بود و در نسخه تهاجمی تورنادو بال به دستور خلبان بسته به سرعت تغییر می کرد و حالت خودکاری وجود نداشت. زاویه ۶۷ در درجه باعث کاهش پسا در کمترین میزان میشد و سرعت بالای را در ارتفاع پایین ایجاد می کرد و زاویه ۲۵ درجه برای نشست و برخواست کوتاه بهترین حالت بود.همچنین در زیر بال متعییر یک محل تسلیحاتی متغیر نیز وجود داشت که بسته به زاویه بال ان نیز تغییر زاویه می داد.

تورنادو یک جنگنده دو سرنشینه است.کابین جلو خلبان و کابین عقب افسر اسلحه و رادار بود. بر روی پنل خلبان یک اچ یو دی قرار داشت و در نسخه جی ار ۱ در کابین جلو یک نمایشگر سی ار تی ساده در مرکز پنل و یکی در بالا سمت چپ قرار داشت که وضعیت ناوبری، ارتباطات ، تسلیحات و هشدار دهنده راداری را به خلبان نشان می داد و در کابین عقب یک نمایشگر چند کاره تک رنگ و یک سی ار تی گرد بزرگ برای نمایش رادار وجود داشت .

باقی مطالب را در ادامه مطالعه بفرمایید...

رزمایش محمد رسول الله (ص) نیروی زمینی ارتش، از صبح روز یکشنبه (21 آذر) متناسب با نیازهای عملیاتی روز و بر مبنای دکترین جنگ ترکیبی و نبردهای ناهمتراز و برای افزایش ضریب امنیت منطقه حساس جنوب شرق وارتقای شایستگی های رزمی وکارآمدی های نیروها در منطقه ای به وسعت بیش از 200،000 کیلومتر مربع آغاز شد و لحظاتی پیش پس از سه روز پایان یافت.

در این رزمایش نیروهای هوابرد، زرهی، ویژه ، جنگال ، پهپاد ، هوانیروز و همچنین هواپیماهای نیروی هوایی و سایتها  و رادارهای پدافند هوایی حضور داشته و دریک صحنه رزم واقعی ضمن انتقال تجارب در حوزه های طرح ریزی و اجرا به جوانان گوشه هایی از توانمندی ها و روحیه رزمی در شرایط دشوار و کاهش زمان عکس العمل را تمرین کردند.

طیق گفته امیر کیومرث حیدری فرمانده نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران، این رزمایش با حضور یگان های مختلف نیروی زمینی و پشتیبانی نیروی هوایی و قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیاء در منطقه جنوب شرق کشور به وسعت بیش از 200 هزار کیلومتر مربع با اعزام یگان های تکاور و واکنش سریع و عملیات هوابرد از مناطق استقرار دور دست به منطقه عملیاتی و انجام هلی برد نیروهای ویژه در مناطق حساس برگزار شد.

بنا بر اعلام مسئولان رزمایش محمد رسول الله (ص)، شلیک انواع موشک های ساخت صنایع دفاعی توسط بالگردهای هوانیروز و عملیات پهپادهای تهاجمی علیه مراکز فرماندهی و کنترل و مراکز تجمع دشمن نیز در دستور کار این رزمایش قرار داشت.

اولین روز رزمایش

اعزام نیروهای واکنش سریع به منطقه عملیاتی رزمایش

در نخستین روز این رزمایش، جابجایی و اعزام یگان‌های واکنش سریع از سایر مناطق جغرافیایی کشور به‎ مناطق عملیاتی مورد نظر در کوتاه‌ترین زمان ممکن از هوا و زمین صورت گرفت.

همچنین دیگر یگان‌های پیاده، زرهی، توپخانه، پهپاد، جنگال و مخابرات نیروی زمینی ارتش نیز در سطح منطقه عمومی رزمایش استقرار عملیاتی پیدا کردند.

اجرای عملیات ده‌ها بالگرد شناسایی و رزمی در رزمایش

امیر سرتیپ دوم خلبان «هوشنگ یاری» فرمانده هوانیروز نزاجا در اولین روز برگزاری این همایش اظهار داشت: انواع ماموریت‌های بالگردی اعم از هلی‌برن، چتربازی، عملیات شناسایی، کنترل فرماندهی، حمل مجروح، امداد هوایی و پشتیبانی یگان های سطحی در این رزمایش انجام می شود. 

امیر یاری خاطرنشان کرد: در این رزمایش توانمندی بالگردی را ارزیابی خواهیم کرد تا در مواقع ضروری به طور موثر اقدامات لازم را انجام دهیم؛ همچنین از ده ها بالگردها همچون بالگرد شناسایی 206، بالگرد هجومی 214، بالگرد رزمی تهاجمی 209 و بالگردهای شنوک استفاده می شود.

عملیات گسترده هلی برن یگان‌های تکاور نیروی زمینی ارتش اجرا شد

بنا به دستورات قرارگاه ولایت نیروی زمینی ارتش، یگان‌های هوابرد، واکنش سریع، تکاور، زرهی، مهندسی، توپخانه، جنگ‌های الکترونیک و نیروهای ویژه نزاجا برابر جدول زمان بندی مقرر در مناطق از پیش تعیین شده مستقر شدند؛ تیپ 55 هوابرد نیروی زمینی ارتش برای ایجاد عملیات مانع شونده در مدت زمان تقریبی دو ساعت که با توجه به ‌بُعد مسافت، زمان بسیار خوبی می‌باشد و مطابق با استانداردهای تعریف شده‌روز دنیا و با استفاده از چترهای تولید داخل و در ارتفاع پایین‌تر از 750 فوت که یک ‌رکورد برای فرود یگان‌های هوابرد است، در محورهای تهدید با هماهنگی کامل قرارگاه منطقه‌ای مستقر و در مجموع عملکرد موفقی را ارائه کرد. 

همچنین در راستای اجرای عملیات مردم ‌یاری، اداره‌بهداشت و درمان نزاجا با ‌استقرار بیمارستان صحرایی در منطقه‌عمومی رزمایش، خدمات رایگان بهداشتی و درمانی مورد نیاز ‌به مردم منطقه ارائه کرد. 

اشراف اطلاعاتی منطقه رزمایش با استفاده از پهپادهای نزاجا 

در بخش دوم مرحله چهارمین رزمایش بزرگ محمد رسول الله(ص) با توجه به‌نفوذ یک ‌گروه ویژه دشمن در منطقه، عملیات اطلاعاتی با استفاده از پهپادها، جنگال، نیروهای بومی و تیم‌های ویژه انجام گرفت و اشراف اطلاعاتی لازم ایجاد شد.

باقی مطالب را در ادامه مطالعه کنید...

رزمایش محمد رسول الله (ص) نیروی زمینی ارتش، از صبح روز گذشته متناسب با نیازهای عملیاتی روز و بر مبنای دکترین جنگ ترکیبی و نبردهای ناهمتراز و برای افزایش ضریب امنیت منطقه حساس جنوب شرق وارتقای شایستگی های رزمی وکارآمدی های نیروها در روز یکشنبه به مدت سه روز در منطقه ای به وسعت بیش از 200،000 کیلومتر مربع آغاز شده است.

در این رزمایش نیروهای هوابرد، زرهی، ویژه ، جنگال ، پهپاد ، هوانیروز و همچنین هواپیماهای نیروی هوایی و سایتها  و رادارهای پدافند هوایی حضور داشته و دریک صحنه رزم واقعی ضمن انتقال تجارب در حوزه های طرح ریزی و اجرا به جوانان گوشه هایی از توانمندی ها و روحیه رزمی در شرایط دشوار و کاهش زمان عکس العمل را تمرین می کنند.

طیق گفته امیر کیومرث حیدری فرمانده نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران، این رزمایش با حضور یگان های مختلف نیروی زمینی و پشتیبانی نیروی هوایی و قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیاء در منطقه جنوب شرق کشور به وسعت بیش از 200 هزار کیلومتر مربع با اعزام یگان های تکاور و واکنش سریع و عملیات هوابرد از مناطق استقرار دور دست به منطقه عملیاتی و انجام هلی برد نیروهای ویژه در مناطق حساس برگزار شده است.

بنا بر اعلام مسئولان رزمایش محمد رسول الله (ص)، شلیک انواع موشک های ساخت صنایع دفاعی توسط بالگردهای هوانیروز و عملیات پهپادهای تهاجمی علیه مراکز فرماندهی و کنترل و مراکز تجمع دشمن نیز در دستور کار این رزمایش قرار دارد.

اولین روز رزمایش

اعزام نیروهای واکنش سریع به منطقه عملیاتی رزمایش

در نخستین روز این رزمایش، جابجایی و اعزام یگان‌های واکنش سریع از سایر مناطق جغرافیایی کشور به‎ مناطق عملیاتی مورد نظر در کوتاه‌ترین زمان ممکن از هوا و زمین صورت گرفت.

همچنین دیگر یگان‌های پیاده، زرهی، توپخانه، پهپاد، جنگال و مخابرات نیروی زمینی ارتش نیز در سطح منطقه عمومی رزمایش استقرار عملیاتی پیدا کردند.

اجرای عملیات ده‌ها بالگرد شناسایی و رزمی در رزمایش

امیر سرتیپ دوم خلبان «هوشنگ یاری» فرمانده هوانیروز نزاجا در اولین روز برگزاری این همایش اظهار داشت: انواع ماموریت‌های بالگردی اعم از هلی‌برن، چتربازی، عملیات شناسایی، کنترل فرماندهی، حمل مجروح، امداد هوایی و پشتیبانی یگان های سطحی در این رزمایش انجام می شود.

امیر یاری خاطرنشان کرد: در این رزمایش توانمندی بالگردی را ارزیابی خواهیم کرد تا در مواقع ضروری به طور موثر اقدامات لازم را انجام دهیم؛ همچنین از ده ها بالگردها همچون بالگرد شناسایی 206، بالگرد هجومی 214، بالگرد رزمی تهاجمی 209 و بالگردهای شنوک استفاده می شود. 

عملیات گسترده هلی برن یگان‌های تکاور نیروی زمینی ارتش اجرا شد

بنا به دستورات قرارگاه ولایت نیروی زمینی ارتش، یگان‌های هوابرد، واکنش سریع، تکاور، زرهی، مهندسی، توپخانه، جنگ‌های الکترونیک و نیروهای ویژه نزاجا برابر جدول زمان بندی مقرر در مناطق از پیش تعیین شده مستقر شدند. 

ادامه مطلب را در ادامه مطالعه فرمایید...

شاید بد نباشد با سریع ترین پرنده جهان آشنا شوید.سریع ترین هواپیماهای ساخت دست بشر که با سرعتی باور نکردنی پرواز می کند.با ما همراه باشید.

اولین خلبانی که به سرعت سه برابر صوت دست یافت، خلبان آزمایشی نیروی هوایی آمریکا، ملبورن آپت بود که با هواپیمای بل X-2، در 27 سپتامبر 1956 رکورد سرعت را شکست.هواپیمای او ابتدا می بایست با یک هواپیمای مادر به سرعت و ارتفاع مناسب دست پیدا کرده و سپس از هواپیمای مادر پرتاب شده و به سرعت مورد نظر خود می رسید. بالاترین سرعت این هواپیما، 3.851 کیلومتر بر ساعت و در ارتفاع 19 کیلومتری سطح دریا اندازه گیری شد. با وجود این موفقیت و شادی بزرگ، به دلیل این که خلبان آپت هیچ گونه تجربه ی پروازی با آن هواپیما را زا قبل نداشت، در هنگام بازگشت به پایگاه ادواردز، سرعت را به طور کامل کاهش نداد و در نتیجه این عمل، کنترل هواپیما از دست او خارج شده و هواپیما به صورت واژگون در آمد. در این حالت او سعی کرد که با صندلی نجات بیرون بپرد، اما دیگر دیر شده بود و خلبان همراه با هواپیمایش به زمین برخورد کرده و منفجر گردید و خلبان جان خود را از دست داد.

اما روند دستیابی به سرعت های بالاتر، باز هم ادامه پیدا کرد و سرانجام هواپیمای X-15، در هفتم مارس 1961، سرعتی بالاتر از چهار ماخ یا 4.675 کیلومتر بر ساعت در ارتفاع 23 کیلومتری سطح دریا دست یافت. در این عملیات فوق العاده، کنترل هواپیما در دست کاپیتان رابرت وایت از نیروی هوایی آمریکا بود. سه ماه بعد، در 23 ژوئن 1961، خلبان وایت بار دیگر سوار هواپیمای مقتدر خود شده و قدم بعدی در رسیدن به سرعت های بالا را تحقق بخشیده و به سرعت باور نکردنی 5 ماخ دست پیدا نمود.

بالاترین سرعتی که خلبان در این پرواز بدان دست یافت، سرعتی معادل 5.800 کیلومتر بر ساعت در ارتفاعی برابر با 32.830 متر از سطح دریا بود. اما انگار این خلبان دست بردار نبود، چرا که بار دیگر در 11 سپتامبر 1961، یعنی در همان سال برای بار سوم، در اقدامی بی نظیر به قدم بعدی سرعت های بالا دست یافته و نام خود را به عنوان اولین خلبانی رقم زد که بالاتر از سرعت 6 ماخ پرواز کرده است. این بار او سرعتی معادل 6.590 کیلومتر بر ساعت را در ارتفاعی پایین تر از دفعه قبل، یعنی ارتفاع 30.970 متری به دست آورد.

اگر چه حدود 9 سال به طول انجامید تا بشر از سرعت 1 ماخ به 3 ماخ دست پیدا کند، اما تنها 9 ماه طول کشید که خلبانی بتواند از سرعت 3 ماخ به 6 ماخ دست پیدا کند. آخرین سرعتی که برای هواپیمای افسانه ای X-15 به ثبت رسید، چند سال بعد و به وسیله خلبانی به نام ویلیام پیت نایت بود. ر سوم اکتبر 1967، خلبان نایت رکورد سرعت 7.274 کیلومتر بر ساعت را در ارتفاع 31.120 متری سطح دریا به دست آورد. رکورد این خلبان، بالاترین سرعتی بوده است که به وسیله یک هواپیمای سرنشین دار در طول تاریخ به ثبت رسیده است.

در 27 مارس سال 2004، هواپیمای بدون سرنشین X-43 ناسا رکورد خلبان نایت را شکست. در حالی که تمامی هواپیماهایی که به سرعت های بالا برای نخستین بار دست یافتند، به موتورهای موشکی مجهز بودند. واپیمای X-43 مجهز به موتور جت هوادمی موسوم به سکرم جت می باشد و به همین دلیل است که این برنامه چنین هواپیمایی از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است.

این هواپیما برای نخستین بار با سرعت 83/6 ماخ به مدت 11 ثانیه پرواز نمود. این سرعت معادل 7.700 کیلومتر بر ساعت در ازتفاع 28.995 متری می باشد. درست چندماه بعد، در 16 نوامبر سال 2004، هواپیمای مشابه دیگری به سرعتی نزدیک به 10 ماخ دست پیدا کرد.

باقی مطالب را در ادامه مطالعه بفرمایید...

زیردریایی ها یکی از مهمترین تسلیحات نظامی در جهان هستند که به عنوان یک جنگ افزار استراتژیک شناخته می شوند. زیردریایی ها امروزه در نقش اسکورت ناو و ناوشکن های جنگی، حفاظت از آب های اختصاصی، حفاظت از سواحل مهم، گشت، عملیات های اتمی، رهگیری و... مورد استفاده قرار می گیرند. هدف گیری یک زیردریایی پیشرفته آنچنان که نشان می دهد نیز ساده نیست. زیردریایی های پیشرفته امروزه به سامانه های بسیار پیشرفته رهگیری موشک پیش از برخورد، رادارهای بسیار پیشرفته، سیستم های صوتی دریافت ارتعاش و... مجهز هستند که آنها محافظت می کند. در این مطلب شما عزیزان را با زیر دریایی های برتر جهان در بخش تهاجمی آشنا خواهیم کرد. با خبرگزاری ایرانی تسلیحات نظامی همراه باشید تا سلاطین خاموش اما قدرتمند دریاها را بشناسیم. 

شماره یک Seawolf class USA

ایالات متحده به عنوان قدرتمند ترین نیروی نظامی جهان در شناخته می شوند و زیردریایی های کلاس Seawolf به عنوان مخوف ترین ماشین های جنگی زیر آب شناخته می شوند. این کلاس در دو زیردریایی یواس‌اس سی‌ولف (اس‌اس‌ان-۲۱) و یواس‌اس کنتیکت (اس‌اس‌ان-۲۲) خلاصه می گردد. کلاس سیاولف در عین حال به عنوان گران ترین زیردریایی های جهان نیز شناخته می شوند و تولید آنها در ابتدا به دلیل مراقبت از شوروی سابق بود. این زیردریایی ها تهدیدات بالستیک شوروی را رصد کرده و آمادگی پاسخ سریع به آنها را داشتند.

کلاس سیاولف شامل 3 فروند است. در ابتدا برنامه ریزی برای تولید 20 عدد از این کلاس آغاز شده بود که به دلیل هزینه تولید نگهداری بسیار بالا و همچنین فروکش کردن جنگ سرد، تنها 3 فروند از آنها تولید شد که هم اینک در خدمت آمریکا هستند. Seawolf ها در سال 1997 وارد خدمت شدند و هم اینک از اژدرهای MK-48، هارپون، کروز و تاماهاوک استفاده می کنند.

این زیردریایی ها قادر به حمله سریع به ناوهای جنگی نیز خواهند بود. اما یکی از ویژگی های Seawolf در تولید صدای بسیار سونار است. این زیردریایی آرام ترین شناور زیر سطحی جهان است به طوری که حتی در سرعت 25 گره دریایی، سونار ایجاد شده توسط آن از کلاس لس آنجلس نیز کمتر است! عمق قابل نفوذ آن 487 متر است و 8 جایگاه پرتاب اژدر برای آن نصب شده است که قطر آنها 660 میلی متر است. Seawolf می تواند در مناطق قطبی نیز مورد استفاده قرار گیرد.

باقی مطلب را در ادامه مطاله بفرمایید...

میگ ۱۷:

اولین شکار ثبت شده میگ ۱۷ در سال ۱۹۵۸ و شکار یک فروند سی ۱۳۰ هرکولس ارتش امریکا بوده و بعد از ان در ویتنام  میگ ۱۷ پیروزهای زیاد به دست  اورد . گفته شده میگ ۱۷  ویتنامی ها  توانست ۷۱ فروند هواگرد امریکایی شامل ۱۱ فروند اف۸ کرسیدر،۱۶ فروند اف۱۰۵ ،۳۲ فروند اف۴ فانتوم ،دو فروند ای ۴ اسکای هاوک، هفت فروند ای ۱ اسکای ریدر و چند فروند بالگرد و هواپیما ترابری را سرنگون کند ولی به گفته مقامات امریکایی این رقم ۲۸ پیروزی بوده است .

دست کم ۱۰۰ فروند میگ۱۷ نیز سرنگون شد .در سال ۱۹۶۹  جنگنده میگ ۱۷ کره شامل یک فروند هواپیما هشدار دهنده   زودهنگام امریکایی را سرنگون کردند .همچنین طی درگیری های  هوایی خاورمیانه بین اعراب و اسرائیل  میگ ۱۷ موفق به سرنگونی ۲۵ تا ۴۰ جنگنده اسرائیلی  طی چند جنگ شد که البته همین میزان نیز تلفات داشت.

میگ ۱۹:

در اوائل  دهه ۱۹۶۰ چند پیروزی شامل سرنگونی یک فروند بمب افکن شناسایی ار بی ۴۷  ارتش امریکا  در سال ۱۹۶۰ و سرنگونی یک فروند تی ۳۸ در سال ۱۹۶۴ توسط نیروی هوایی شوروی به دست  اورد .

در ویتنام بین ۶ تا ۱۰ پیروزی شامل اف۴ فانتوم ، ای۶ اینترادر و اف۱۰۴ به دست  اورده است و دست کم ۱۰ فروند میگ۱۹ نیز سرنگون شد . احتمالا یک فروند اف۱۰۴ ارتش تایوان طی درگیری  با میگ ۱۹ ارتش چین از دست  رفته،طی نبرد اعراب و اسرائیل  سال ۱۹۶۷ و ۱۹۷۳ شاید یک یا دو پیروزی توسط میگ ۱۹ به دست  امده باشد.

میگ۲۳:

  میگ ۲۳ اولین پیروزی هوایی میگ ۲۳ سرنگونی دو فروند اف۴ فانتوم اسرائیلی  در سال ۱۹۷۴ توسط میگ ۲۳ ام اس ارتش سوریه  ولی در عوض در جنگ سال ۱۹۸۲ جنگنده های اف۱۶ و اف۱۵ تواسنتند   ۳۰ میگ ۲۳ از مدالهای مختلف ام اس، ام اف و بی ان را سرنگون کنند(البته میگ۲۳ یک جنگنده نسل سوم  بود و اف۱۶ و اف۱۵ جنگنده های نسل چهارم).نبرد بزرگ بعدی برای میگ ۲۳ در جنگ ایران و عراق بود.

عراق از تعداد زیادی نسخه قدیمی  ام اس و نسخه تهاجمی بی ان  و البته به نسخه پیشرفته تر مانند   ام اف و ام ال نیز دست راسی داشت بهره  میبرد که توان رادار بسیار ضعیف و فاقد  موشکهای رادار نیم فعال بودند . در این نبرد حداقل  ۸۰ فروند میگ ۲۳ عمدتا  از انواع ام اس  و بی ان توسط  اف۱۴ و اف۴  ایرانی سرنگون شدند در عوض  میگ  ۲۳ نیز توانستند  ۲۰ تا ۳۰ فروند جنگنده ایرانی  عمدتا اف۵ و اف۴ را سرنگون کند . در یک مورد ۱۱ اگوست سال ۱۹۸۴ یک میگ ۲۳ ام اف عراقی به خلبانی سرهنگ محمد هاشم یک فروند اف۱۴ ایرانی  را سرنگون کرد(با اتش موشک ار ۲۳ به احتمال زیاد).

خود وی سه سال بعد قربانی یک اف۱۴ دیگر شد.در جریان  نبرد انگولا یک میگ ۲۳ ام ال کوبای یک فروند میراژ اف سی زد افریقای جنوبی را به زیر کشید،همچنین میگ ۲۳ ارتش شوروی نیز  چهار بالگرد ایرانی  را سرنگون کردند یک بار سرنگونی دو فروند بالگرد شینوک ایران در سال ۱۹۷۸ به اتش  موشک ار ۶۰ و توپ ۲۳ م م  و ده سال بعد نیز میگ ۲۳ ام ال دی ارتش شوروی دو فروند بالگرد کبرای ایرانی  را که اشتباه  وارد خاک افغانستان  شده بودن را با موشک ار ۲۴ سرنگون کردند در جریان نبرد بین لیبی و مصر درسال ۱۹۷۷ یک فروند میگ ۲۳ ام اس نیروی هوایی لیبی در داگ فایت قربانی میگ ۲۱ ام اف مصری شد و همچنین دو فروند میگ۲۳ نیروی هوایی لیبی از نوع ام اس نیز در سال ۱۹۸۹ به اتش اف۱۴ نیروی هوایی امریکا سرنگون شد.

باقی مطالب را در ادامه مطالعه بفرمایید...

باقی مطالب را در ادامه مطالعه فرمایید.....

ذولفقار۱

برنامه ذولفقار۱ بر میگردد به اوائل دهه ۱۳۷۰ شمسی و تلاش ایران برای ساخت یک تانک بومی . این برنامه با ترکیبی  هر چیزی که در دسترس  بود ایجاد شد .

شاسی ام ۴۸، توپ ۲ای ۴۶ تانک تی ۷۲، موتور  ۷۸۰  اسب بخاری  تی ۷۲ ام۱  که  از روسیه خریداری  شد  و سامانه اتش    ای‌اف‌سی‌اس-۳ ساخت اسلوانی که  در ایران با نام کت ۷۲ تولید شد. تانک دارای  برجکی است که در ایران طراحی  شده و دارای  سه خدمه است  که گلوله گذار نیز مانند تانک های روسی خودکار است. این تانک دارای زره کامپوزیت و یا به گفته برخی منابه فولادی  بود ولی هر چه بود فاقد زره واکنشی بود ولی از نظر سامانه اتش  از تی ۷۲ اس ایرانی برتری زیاد داشت . این که چه تعداد از این تانک ساخته شده مشخص نیست.

ایران ۱۰۴ موتور خرید ولی مشخصا این تانک هرگز به شکل فراگیر تولید نشد زیرا هرگز در یگان های  زرهی ایرانی به شکل گسترده استفاده نشد و تنها در رژه نیروی های  مسلح دیده  می  شود  و به بجز  برخی عکسها از ازمایشات ان در دهه ۱۳۷۰ و برخی نمایشگاه ها  تصویر زیادی از ان نیست(حتی تصویر چهار ذولفقار ۱ نیز  با هم در کشور وجود  ندارد) اگرچه برخی منابع از تولید ۱۰۰ عراده صحبت کردند ولی هرگز تائید  نشد.

ذولفقار۳

ایران در ادامه برنامه ای با نام ذولفقار۲ را توسعه داد که از یک پیش نمونه فراتر نرفت و شبیه چیفتن بود ولی اقدام  جدی بعدی ذولفقار۳  بود. این تانک با یک موتور ۱۰۰۰ اسب بخاری تجهیز شده و شاسی نیز تغییر کرده و دارای  هشت چرخ جاده است. شکل کلی بدنه و برجک شباهت بسیار به ابرامز دارد ولی دارای  همان سامانه اتش  کت ۷۲ و توپ۱۲۵ م م تی ۷۲ است .  میزان زره این نسخه  مشخص نیست  ولی مشخصا زره واکنشی ندارد ولی ممکن است روی ان قابل نصب باشد  همچنین  دارای  هشدار دهنده لیزری  و یک سیستم دید  پانورماتیک با قابلیت ۳۶۰ درجه است. البته مشکل اساسی ذولفقار مانند تمامی تانک های شرقی سامانه گلوله  گذاری  خودکار چرخفلکی است .  به دلیل شکل قرارگیری مهمات درون خشاب چرخفلکی زیر برجک، نفوذ مهمات دشمن از هر سمت بدنه میتواند باعث اتش سوزی و انفجار شدیدی شود  که  حتی برخی موارد باعث کنده شدن برجک تانک میشود. این مسئله از جمله به دلیل داشتن زره کم در دو طرف بدنه بسیار مشکل ساز بوده و باعث بد نامی تی ۷۲ است. با وجود این استفاده  از غیر کالبیر ۱۲۵ م م برای ما ممکن نیست زیرا ما دو توپ در کشور تولید می کنیم  ویا می کردیم یکی توپ۱۰۵ م م و دیگری  توپ ۱۲۵ م و ومهمات استاندارد ایران نیز این دو کالیبر است از این رو استفاده  و یا تولید توپ مشهور قدرتمند  رایمتال ۱۲۰ م م که روی تانک های چون ابرامز، لئوپارد و یا چندین تانک دیگر نصب است میسر نیست زیرا اصلا کالبیر ان در کشور وجود ندارد

 این تانک که شاهکار تانکهای ایرانی میباشد, یکی از مدرن ترین تانکهای خاور میانه است, دارای لیزر مسافت یاب, سیستم دفاعی هشدار دهنده لیزری, سیستم آشکار سازی مادون قرمز, سیستم اخطار تهدید موشکی که همزمان و هماهنگ با سیستم پرتاب گلوله های دودزا میباشد. این تانک از شاسی معروف تانک M-1 Abrams آمریکایی استفاده میکند, که دارای 9 چرخ میباشد.

یکی دیگر از توانایی های این تانک حرکت آن در عمق 1.6 متری آب است, که با توجه به شنی های مدیوم آن یکی از شگفتیهای این تانک به شمار می آید. تانک ذوالفقار 3 دارای بلندی کم و خاصیت استتار بسیار بالایی است و در فاصله ی 800 متری میتواند استتار فوق العاده ای داشته باشد. و همچنین هدف گرفته شدن آن توسط تانکهایی از جمله آبرامز ام 1 مقداری سخت تر شده. این تانک دارای دوربین های مدار بسته ی  z/c360 میباشد, که خدمه ی آن میتوانند بوسیله ی آن از داخل تانک محیط خارج آن را بطور 360 درجه ببینند که یکی از پیشرفته ترین تکنولوژیهای تانک سازی امروز دنیاست. 

  تانک ذوالفقار 3 در میدان نبرد

این تانک به دلیل کوتاه بودن میتواند از برخی گلوله های تانک به تانک جان سالم به در ببرد اما این کوتاهی باعث سخت شدن جابجایی درون تانک شده, سرعت عمل خدمه ی آن را کم میکند, همچنین خدمه ی آن محکوم به ماندن درون تانک در شرایط هدف گرفته شدن توسط موشکهای دشمن هستند, بدلیل کمبود فضا جهت خروج از تانک و گرفتن زمان زیاد برای خروج از آن, خدمه ی آن همراه تانک متاسفانه نابود خواهند شد. 

مقایسه ابرامز با ذوالفغار

این تانک گرچه دارای استتار بسیار خوبی میباشد, اما بسیاری از نیروها و تیم های ضد تانک غربی دارای دوربین و اسلحه های حاوی سیستم تشخیص حرارت بوده و به این وسیله حرارت حاصل از موتور تانک به راحتی مورد روئیت آنها قرار میگیرد. همچنین این تانک در قسمت بالایی دارای هیچ گونه زره نمیباشد, و از آنجایی که تقریبا" همه ی نیروهای ضد تانک غربی دارای اسلحه ی جاولین هستند و گلوله ی 40 هزار دلاری آن از بالا هدف را مورد اصابت قرار میدهد, تانک ذوالفقار 3 هیچ شانسی برای زنده ماندن در مقابل گلوله ی جاولین نخواهد داشت.

این تانک از فناوری زره اورانیومی استفاده نمیکند, این مورد میتواند برتری تانک آبرامز ام 1 را مقابل ذوالفقار 3 ثابت کند, زیرا تانک ذوالفقار 3 شاید بتواند جلوی 2 یا 3 گلوله ی تانک آبرامز مقاومت کند, اما خود شاید حتی نتواند با شلیک 5 گلوله ضد تانک ضد زره تانکهای آبرامز ام 1 را از پای در آورد.

وزن حقیقی تانک بین 60 تا 70 تن میباشد, این مساله که تانک میتواند 70 کیلومتر در ساعت حرکت کند, با توجه به موتور آن که یک موتور دیزل 1000 اسب بخار است باعث شده تا مقداری غیر منطقی به نظر بیاید.

باقی مطلب را در ادامه مطالعه بفرمایید...

در۱۷ دسامبر  سال ۲۰۰۹ میلادی کمپانی بوئینگ نسل جدید از اف۱۵ استریک ایگل با نام F-15SE سایلنت ایگل را به نمایش گذاشت که تلاشی برای کاهش سطح مقطعی اف۱۵ ایگل بود. اف۱۵ ایگل در دهه ۱۹۷۰ به عنوان  یک شکاری رهگیر  ساخته شد ولی در دهه ۱۹۸۰ به عنوان  یک جنگنده تهاجمی در نسخه استریک ایگل جایگزین اف۱۱۱ شد . اف۱۵ برد  زیاد و توان حمل تسلیحات بالای داشت  ولی یکی از بزرگترین مشکلاتش سطح  مقطعی  بزرگش بود که بیشتر به ورودی هوا  بزرگش  بر میگشت که امواج  رادار را به باز می گردند.

اف-۱۵ ایگل (عقاب) جنگنده آمریکایی است که برای برتری هوائی به سفارش دولت آمریکا (برای نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا و گارد ملی هوائی) طراحی و ساخته شده‌است. این هواپیما را شرکت مک‌دانل-داگلاس که اکنون بخشی از شرکت بوئینگ است می‌ساخت. اف-۱۵ جنگنده اصلی آمریکا برای مراقبت از مرزهای هوائی این کشور است. در سایلنت  ایگل دو اقدام جهت کاهش سطح مقطعی  انجام شده. در مرحله اول تعبیه محفظه تسلیحاتی جدید در کنار  ورود هوا و در مرحله دوم تغییراتی در سکان عمودی و ورودی های هوا . اف۱۵ ایی استریک  ایگل  دو مخزن سوخت تطبیقی را کنار  ورودی  هوای خود حمل میکند که در این نمونه این مخزن سوخت تطبیقی برداشته شده و به جای ان دو مخزن تسلیحاتی   نصب شده که موشک های هوا به هوا درون انها لود می شود و در هنگام شلیک  درب جایگاه باز شده و موشک هوا به هوا بیرون می اید و شلیک می شود .

در واقع تلاش شده با نصب تسلیحات درون بدنه از سطح مقطعی سایلنت ایگل کاهش یابد  تا امواج کمتری از  رادار در برخورد با تسلیحات برگشت  بخورد   اقدام دیگر در کاهش امواج زاویه دار کردن  سکان عمودی است. در این ارتقا سکان عمودی ۱۵ درجه به طرف بیرون کج شده تا سطح مقطعی نیز از کنار جنگنده کم  شود و امواج رادار با زاویه بیشتری برگشت برخورد تا احتمال رسیدن ان  به دست  رادار ارسال کننده کم شود. همچنین برنامه ای برای تغییر در ورود هوا و شکل و لبه های تیز  ورودی هوا نیز وجود دارد ولی از انجایی که هیچ نسخه ساخته شده ای از اف۱۵ ای ایی وجود ندارد تغییر در شکل ورودی هوا اعمال نشده است   سایلنت  ایگل از همان موتور پرات اندویتنی  اف۱۰۰ -۲۲۹ با توان ۲۹۰۰۰ پاوند با پس سوز  بهره می برد . این نسخه موتور روی اف۱۵ ایی استریک ایگل ارتش امریکا نصب شده ولی در نسخه های صادراتی موتورهای قویتری نیز  روی استریک ایگل نصب شد برای نمونه نسخه اف۱۵ اس ای که قرار است برای   عربستان تولید شود ویا نسخه  سنگاپوری اف۱۵ جی دارای موتور جنرال الکترونیک اف۱۱۰ است که سه هزار پوند رانش بیشتری فراهم می کند از این رو در صورت تولید سایلنت  ایگل از انجایی که هدف اصلی ساخت ان بازار صادراتی است احتمال نصب موتور جنرال الکترونیک نیز  روی ان وجود دارد.

همچنین بوئینگ اعلام  کرده این جنگنده مجهز به رادار ارایه  فازی APG-63V3  خواهد شد. این رادار ارایه فازی بر روی تعداد محدود از اف۱۵ سی و در اینده روی تمامی اف۱۵ ایی استریک ایگل نصب می شود و چند کشور دیگر همچون  عربستان و سنگاپور بر روی استریک  ایگل هایشان  این رادار را نصب می کنند. این رادار دارای  بیشترین برد کشف  ۲۵۰ کیلومتر است و می تواند همزان با هشت هدف درگیر شود.

این رادار توان کشف  هر هدف هوایی و زمین  را دارد و حتی توان نقشه برداری راداری SAR را نیز دارد.عربستان تعداد زیادی از جنگنده های F-15 در انواع مختلف را در اختیار دارد.اسکادران های F-15 عربستان در کنار جنگنده های F-16،نیروی هوایی این کشور را به خوبی مدرن ساخته اند.

باقی مطالب را در ادامه مطالعه فرمایید... 

جنگنده های گران قیمت نسل پنجم به دست دو کشور ایالات متحده و روسیه در حال توسعه هستند.اما نه فقط این دو قدرت جهانی،بلکه کشورهایی مانند ژاپن،انگلستان،اتحاد کنسرسیوم آلمان و چین به دنبال تولید جنگنده های رادار گریز نسل پنجم هستند.ژاپن به دلیل وجود برترین مهندسین هوا و فضا،الکترونیک و سازی های مکانیکی،توانایی طراحی و شبیه سازی بسیاری از جنگنده ها را داراست.شرکت هایی مانند میتسوبیشی نیز توانایی تامین موتورهای آنها را خواهند داشت.از چندی پیش،توسعه . تولید یک جنگنده با نام ATD-X در دستور کار دولت قرار گرفت.یک جنگنده فوق مدرن نسل پنجم،رادار گریز و دارای سیستم های الکترونیکی و کامپیوتری پیشرفته و بی همتا.

یتسوبیشی Shinshin ATD-X یک هواپیمای تجربی، بومی ژاپن برای تحقیق و آزمایش فناوری های پیشرفته جنگنده رادارگریز است. این هواپیما توسط وزارت دفاع و موسسه تحقیقات و توسعه فنی، برای مقاصد پژوهشی توسعه یافته است. پیمانکار اصلی این برنامه صنایع سنگین میتسوبیشی است. بسیاری معتقدند این هواپیما اولین تولید ژاپن در زمینه هواپیمای رادارگریز میباشد. منظور از ATD-X مخفف ("Advanced Technology Demonstrator – X") به معنای اثباتگر فناوری پیشرفته میباشد. این هواپیما در ژاپن بنام شین شین شناخته میشود که معنای آن (روح قلب) است. گرچه نام آن تنها یک کد رمز اولیه در نیروی دفاعی ژاپن است و نام رسمی برای استفاده نیست. اولین پرواز آن برای سال ۲۰۱۵ برنامه ریزی شده بود.

 طرح ژاپني ها در مقايسه با ديگر رقبا اندازه كوچكتري دارد كه انرا به جنگنده برتر هوايي و مناسب براي نبردهاي دايناميك تبديل ميكند .

  فناوري هايي مانند پوششهاي رنگي جاذب امواج رادار سامانه هاي راداري اسكن ارايه مرحله اي فعال پيشرفته و سامانه كنترلي پيشرفته پرواز با فيبر نوري به همراه ويژه گيهايي مانند طراحي بي نقص بدنه با سطح مقطع راداري كوچك پيشرانه هاي جديد با توان عبور از ديوار صوتي بدون نياز به پس سوز وبسياري ديگر از فناوريهاي پيشرفته در كنار توان تكنولوژيكي و مهندسي اثبات شده ژراپني ها همگي تظميني هستند بر اينكه ATD-X دردسرهاي جدي براي تمام رقبا به وجود مياورد.

باقی مطلب را در ادامه ببینید...

تعداد جنگنده هایی که در جهان بسیار معروف و خوش اقبال بودند زیاد نیست.به عنوان مثال می توان به جنگنده F-16 اشاره کرد که تعداد تولید شده از آن دارای آماری غیر معمول است که بسیاری حتی تعداد آن را از آمارهای موجود بیشتر می دانند.بهترین دلیل این اقبال خوب،خاصیت چند منظوره بودن آنها است.این جنگنده ها برای بمباران اهداف زمینی،نبردهای هوایی و برتری هوایی استفاده می شوند.F-18 نیز یکی از همین جنگنده ها است که دارای نمونه هایی از بهترین سیستم های الکترونیک و راداری است.

مک دانل داگلاس اف/ای-۱۸ هورنت جت جنگنده چندمنظوره فراصوت دوموتوره و تک سرنشینه‌ای است که در اواخر دهه ۱۹۷۰ بر اساس جنگنده آزمایشی وای‌اف-۱۷ توسط شرکت مک‌دانل داگلاس و نورتروپ برای استفاده در نیروی دریایی و تفنگداران دریایی آمریکا طراحی شد.جالب است بدانید که این جنگنده سفارشی برای نیروی دریایی بود.به طور کلی آمریکا به دنبال جنگنده ایی بود که بتواند به سرعت و بدون دردسر جایگزین جنگنده هایی مانند F-14 افسانه ایی و F-4 شود.پس از نمونه های اولیه جنگنده F-18،مشخص گردید که کاربردهای آن بسیار بالا بوده و نیازهای ارتش به خوبی رفع می گردد.

مهمتر از همه آن بود که فناوری های کامپیوتری و راداری این جنگنده بسیار برجسته به نظر می آمد.در نتیجه به جای بازنشسته کردن آن،مدل سوپر هورنت در خط تولید جای گرفت.سوپر هورنت یک جنگنده مافوق صوت و چندمنظوره ناونشین/آفند زمینی است.اف/ای-۱۸ئی مدل تک سرنشینه و اف/ای-۱۸اف مدل دو سرنشینه هستند.این دو مدل،مدلهای بزرگ‌تر و پیشرفته‌تر اف/ای-۱۸سی و دی هورنت هستند.این جنگنده توسط شرکت مک‌دانل داگلاس برای نیروی دریایی آمریکا طراحی شده و در سال ۱۹۹۵ اولین پرواز خود را انجام داد.در ۱۹۹۷ پس از ادغام شرکت مک‌دانل داگلاس در بوئینگ وارد خط تولید شده و از ۱۹۹۹ وارد خدمت رسمی در نیروی دریایی ایالات متحده شد.

از سال ۲۰۰۶ میلادی با خروج جنگنده رهگیر اف-۱۴ تام‌کت جایگزین این جنگنده شد و در کنار اف-۱۸ هورنت در این نیرو به عنوان جنگنده چندمنظوره نیروی دریایی مشغول به خدمت است.نیروی هوایی پادشاهی استرالیا که از سال ۱۹۸۴ از مدل اصلی اف/آ-۱۸ هورنت استفاده می‌کند نیز در سال ۲۰۰۷ بیست و چهار فروند سوپر هورنت به ارزش ۲٬۹ میلیارد دلار استرالیا که به همراه ۱۰ سال پشتیبانی و آموزش به ۶ میلیارد دلار استرالیا می‌رسد سفارش داد و در سال ۲۰۱۰ آن‌ها را جایگزین جنگنده سالخورده جنرال داینمیکس اف-۱۱۱ کرد.

 پرواز f-18

جنگنده چند ماموریتهٔ اف/ای-۱۸ اف/ئی موسوم به (سوپر هورنت) در واقع مدلی ارتقاء یافته و بزرگتر شده از جنگنده‌های مدل سی و دی هستند که پیشتر قابلیت عملیات در شب به آنها افزوده شده بود.سوپرهورنت‌ها که تقریباً هم‌اندازهٔ اف-۱۵های نیروی هوایی هستند،فرماندهی گروه عملیات رزمی هواپیماهای ناونشین را فراهم خواهد آورد زیرا دارای برد پروازی بیشتر و قابلیت حمل مهماتی است که قبلاً توسط جنگنده‌های بازنشستهٔ ای-۶ حمل می‌شد.

 باقی مطلب را در ادامه ببینید......

فناوری های متعددی در تولید یک جنگنده نسل پنجم دخیل است.مواردی باور نکردنی از مهندسی هوا فضا،مهندسی طراحی در رشته های مختلف،سیستم های کامپیوتر،الکترونیک و...دست به دست یکدیگر داده و یک جنگنده غول پیکر را از چشم هر گونه رادار مخفی می سازد.کشورهایی مانند آمریکا،روسیه،چین،ژاپن و...به دنبال تولید این جنگنده ها رفته و پس از صرف هزینه های بسیار،موفق به معرفی مدل هایی شده اند.

یک جنگنده نسل پنجم دارای چه خصوصیاتی است؟

هواپیمای پنهان‌کار هواپیمایی است که برای جلوگیری از کشف و رهگیری از فناورهای پیشرفته‌ای برای کاهش بازتاب راداری، فروسرخ (حرارتی)، نور مرئی، دامنه بسامد رادیویی و امواج صوتی خود استفاده می‌کند. مجموعه این تکنولوژی‌ها فناوری پنهان‌کاری نامیده می‌شوند.  گاهی از اصطلاح هواپیمای رادارگریز نیز در اشاره به این نوع هواپیماها استفاده می شود اما باید توجه داشت که هرچند رادارگریزی (به معنی کاهش انتشار و انعکاس امواج راداری) یکی از مهمترین ویژگی‌های هواپیماهای پنهان‌کار است اما برای کاهش احتمال کشف هواپیما توسط دشمن کاهش بازتاب حرارتی، صوتی و بصری نیز لازم است. البته باید توجه داشت که هنوز هیچ هواپیمایی وجود ندارد که به طور کامل برای تمام دستگاه‌های راداری نامرئی باشد، اما فناوری‌های پنهان‌کاری به‌کار رفته در این نوع هواپیماها تشخیص یا ردگیری آنها را بسیار دشوار می‌کنند و به این ترتیب احتمال تشخیص هواپیما توسط رادار دشمن کاهش یافته و در نتیجه احتمال اصابت موشک‌های هدایت راداری به آن نیز کاهش پیدا می‌کند.  مهمترین چالش در طراحی هواپیماهای پنهان‌کار این است که پنهان‌کاری و آئرودینامیک دو قطب مخالف در طراحی هواپیماها هستند. یعنی تمهیداتی که برای برای پنهان‌کار شدن هواپیما اندیشیده می‌شود، ویژگی‌های آئرودینامیکی هواپیما مثل سرعت، مانورپذیری و بهره‌وری در مصرف سوخت را تضعیف کرده و با گرانتر و پیچیده‌تر شدن هواپیما صرفه اقتصادی و قابلیت‌های رزمی آن را کاهش می‌دهد. احتمالا آلمانی‌ها در جنگ جهانی دوم برای نخستین بار به فکر ساخت چنین هواپیمایی افتادند و طرحی برای ساخت چنین هواپیمایی با نام هورتون هو ۲۲۹ داشتند.  آمریکایی‌ها نخستین نمونه از هواپیمای پنهان‌کار خود یعنی لاکهید اف-۱۱۷ نایت‌هاوک را در سال ۱۹۷۷ به پرواز درآوردند. 

لاکهید اف-۱۱۷ نایت‌هاوک

ایالات متحده تاکنون چهار هواپیمای پنهان‌کار لاکهید اف-۱۱۷ نایت‌هاوک، اف-۲۲ رپتور و بی-۲ اسپیریت را به خدمت گرفته و در حال آماده‌سازی اف-۳۵ لایتنینگ برای ورود به فعالیت رسمی نظامی است. روسیه در سال ۲۰۱۰ با سوخو پک‌فا و چینی‌ها در سال ۲۰۱۱ با جی-۲۰ نخستین جنگنده بمب‌افکن‌های پنهان‌کار خود را به پرواز درآوردند که هنوز وارد فعالیت رسمی نشده‌اند. هواپیمای تهاجمی اف-۱۱۷ و بمب‌افکن راهبردی بی-۲ تنها هواپیماهای پنهان‌کاری هستند که در جنگ حضور داشته‌اند.  هنوز موردی از جنگ هوایی با یک هواپیمای پنهان‌کار گزارش نشده‌است اما یک فروند اف-۱۱۷ در ۱۷ مارس ۱۹۹۹ در جنگ یوگسلاوی توسط یک موشک زمین‌به‌هوای سام-۳ سرنگون شده که تنها مورد انهدام یک هواپیمای پنهان‌کار توسط دشمن است. این فناوری تاکنون نتوانسته هواپیمایی را به طور کامل پنهان‌کار یا رادار گریز نماید؛ بلکه تنها شناسایی هواپیما را سخت‌تر می‌کند. به عبارت دیگر فقط مقدار کمی از امواج به سمت فرستنده بر می‌گردد. بدنه هواپیماهای پنهان‌کار به گونه ای طراحی شده اند که امواج رادار را می‌شکنند. در نتیجه این هواپیماها توانایی رادارهای متعارف را برای شناسایی و تعقیب موثر خود محدود می‌کنند. موتور این نوع هواپیماها صدای کمی تولید می‌کند و موتورها به طوری خنک می‌شوند که از زمین توسط گیرنده امواج مادون قرمز شناسایی نشوند.

بی-۲ اسپیریت 

بخارات خروجی گرم پیش از خروج درون محفظه‌ای خنک می‌شوند و در نتیجه علائم مادون قرمز هواپیما به حداقل می‌رسد. طراحی بدنه هواپیما نیز خود تاثیر بسیاری در منحرف کردن امواج رادار دارد. بطوری که برخی از انوع خاص هواپیماها، مانند اف-۱۱۷ به دلیل شکل ظاهری که داشتند، سیگنالهای رادار را به طور عمودی از منبع منحرف می‌کردند و مانع رسیدن آنها به مرکز هواپیما می‌شدند. همچنین در هواپیماهای پیشرفته مانند اف-۲۲ رپتور، این کار با جایگزینی فلزات با کامپوزیت انجام می‌شود.لازم به ذکر است که در بسیاری از موارد مانند ترکیب رنگ F-22،اطلاعات مخفی بوده و به طور عمومی معرفی نمی گردد. پوشش بدنه این نوع هواپیماها غالباً بواسطه استفاده از ترکیب‌هایی است که جذب‌کننده بسیار قوی امواج الکترومغناطیس هستند. ماده رنگ‌آمیزی و لایه‌های بدنه از طریق تداخل و ضعیف کردن امواج این کار را انجام می‌دهند. لازم به ذکر است که استفاده از این ماده هزینهٔ نگهداری هواپیما را چندین برابر می‌کند. همچنین غالب رنگ بکار رفته در بدنه این هواپیماها را رنگ‌های تیره تشکیل می‌دهند.

هواپیماهای پنهان‌کار سلاحهای خود را در داخل بدنه هواپیما نگهداری می‌کنند چرا که بازتاب راداری موشک‌ها و بمب‌ها موجب کشف هواپیما خواهد شد و این باعث می‌شود تا دارای ظرفیت حمل سلاح محدودی باشند. البته وقتی هواپیما درهای محفظه سلاح را باز کند دیگر از چشم رادارها پنهان نخواهد بود به همین دلیل مدت زمان بین باز شدن در محفظه سلاح و شلیک آنها بسیار کوتاه است. البته در صورت نیاز می‌توان سلاح‌ها را بر روی جایگاه‌های خارجی نیز حمل کرد اما در این صورت پنهان‌کاری هواپیما به شدت کاهش خواهد یافت.گروهی از متخصصان در حال کار بر روی موشک هایی هستند که آنها نیز از چشم رادارها به دور بمانند.چرا که در بسیاری از پدافندها،هدف قرار دادن موشک هوا به زمین امکان پذیر است. در ادامه به معرفی برخی از جنگنده های نسل پنجم جهان خواهیم پرداخت.

روسیه:

سوخو پک فا یک هواپیمای جنگنده نسل پنجم است که توسط شرکت سوخو در روسیه طراحی و ساخته می‌شود.اولین نمونهٔ آزمایشی این هواپیما که سوخو ت-۵۰ نام دارد، نخستین پرواز خود را در ۲۹ ژانویه ۲۰۱۰ با موفقیت انجام داد. تولید این جنگنده در همین سال آغاز شده و قرار است از سال ۲۰۱۶ وارد فعالیت رسمی در ارتش روسیه شود.پک‌فا هواپیمایی دوموتوره و تک‌خلبانه با توانایی پرواز ابرپیمایشی و هواپیمای پنهان‌کار روس‌هاست. سوخو پک‌فا یک جنگنده چندمنظوره است که هم برای ماموریت‌های برتری هوایی و هم برای ماموریت‌های حمله به زمین استفاده خواهد شد. نام پک فا کوتاه شده نام روسی این جنگنده و به معنای «هواپیمای تاکتیکی پیشرفتهٔ آینده» است.

این هواپیما با نام‌های «سوخو ت-۵۰»، «برنامه-۷۰۱» و «جنگنده-۲۱» نیز شناخته می‌شود.جنگنده پک فا پس از ورود به ارتش روسیه، جایگزین جنگنده‌های میگ-۲۹ و سوخو-۲۷ خواهد شد.مدل صادراتی این هواپیما نیز در دست ساخت است. نخستین مشتری خارجی این هواپیما نیروی هوایی هند است که در فرایند توسعهٔ مدل صادراتی ت-۵۰ با سوخو همکاری می‌کند.پیش‌نمونه‌ها و نمونه‌های اولیه تولیدی سوخو پک فا به طور موقت با موتورهای ارتقایافته سوخو-۲۷ ساخته می‌شوند تا طراحی موتور مخصوص این هواپیما که یک طرح کاملاً جدید است به پایان برسد.این جنگنده همتراز جنگندهٔ آمریکایی اف-۲۲ و جنگندهٔ آمریکایی-بریتانیایی اف-۳۵ است.طراحان سوخو معتقدند که پک فا از نظر توانایی فنی و صرفهٔ اقتصادی بر رقبای غربی خود برتری خواهد یافت و در بازار جهانی محبوبیت زیادی پیدا خواهد کرد.

چین:

چنگدو جی-۲۰ هواپیمای جنگنده نسل پنجمی، پنهان‌کار و دو موتوره است که در گروه صنایع هوایی چنگدو چین برای ارتش آزادی‌بخش خلق طراحی شده‌است.این جنگنده نخستین پروازش را در ۱۱ ژانویه ۲۰۱۱ انجام داده و تا سال ۲۰۱۴ چهار پیش‌نمونه از آن ساخته شده و بر اساس اعلام نیروی هوایی چین بین سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۹ عملیاتی خواهد شد. 

 باقی مطالب را در ادامه مطالعه بفرمایید...

پس از اولین موج حملات و بمباران برخی پایگاه‌ها و فرودگاه‌های کشور، با تدبیر شهید فکوری فرمانده وقت نیروی هوایی ارتش، وضعیت اضطراری اعلام شد و پس از اجرای موفقیت‌آمیز "عملیات انتقام"، شهید فکوری دستور طرح‌ریزی یک عملیات بزرگ دیگر را صادر کرد.

عملیات سایه البرز (کمان ۹۹)بعد از عملیات (انتقام) نخستین پاسخ تنها دو ساعت بعد از حمله رسمی عراق به ایران ،این عملیات اولین عملیات هوایی گسترده ای بود که توسط نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران پس از حمله عراق به ایران انجام گرفت. کمان ۹۹ بزرگ‌ترین عملیات تاریخ نیروی هوایی ایران و عملیاتی موفق بود و باعث برتری هوایی ارتش ایران در ماه‌های آغازین جنگ شد.

در بعد از ظهر روز ۳۱ شهریور سال ۱۳۵۹ نیروی هوایی عراق در عملیاتی شبیه به حمله نیروی هوایی اسرائیل که در سال ۱۹۶۷ در جنگ با اعراب با حمله غافلگیرکننده نیروی هوایی مصر را از کار انداخته بود، به پایگاه‌های هوایی ایران حمله کرد، با این تصور که با این کار نیروی هوایی ایران را از کار خواهد انداخت. این عملیات موفقیت چندانی برای عراق نداشت و نیروی هوایی ایران آسیب زیادی ندید.

پرسنل نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی (معاونت‌های عملیات پایگاه‌ها) با دستور فرمانده نیروی هوایی سرتیپ جواد فکوری شبانه مشغول برنامه‌ریزی برای اجرای طرح عملیاتی البرز شدند و طرح عملیات در واپسین دقایق شامگاه ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ آماده شد.  اهداف این عملیات پایگاه‌های هوایی، فرودگاه ها، مخازن سوخت و مهمات، پالایشگاه‌ها، آشیانه هواپیماها، پناهگاه‌های تعمیرات و نگهداری هواپیما، باندهای پروازی، رادارهای هدایت کننده هواپیماهای جنگی، برج‌های مراقبت و مراکز مخابراتی عراق بودند.  ترتیب عملیات چنین بود که در ساعت مقرر تانکرهای سوخت‌رسان در محل ملاقات حضور داشته باشند و ابتدا فانتوم‌های پایگاه هوایی همدان به پرواز درآیند و بدون سوختگیری هوایی به اهداف خود حمله کنند. دو دقیقه بعد از آن‌ها، فانتوم‌های پایگاه هوایی تهران به پرواز درآیند و با سوخت‌گیری هوایی، به اهداف خود حمله کنند. دو دقیقه بعد فانتوم‌های پایگاه هوایی بوشهر به پرواز درآیند و آن‌ها نیز با سوخت‌گیری هوایی به اهداف خود حمله کنند. در همین زمان هم اف-۵های پایگاه‌های هوایی تبریز و دزفول به پرواز در آمده و اهداف خود را بمباران کنند و در این زمان اف-۱۴ها از پایگاه‌های هوایی مربوطه به پرواز در آیند و کار پشتیبانی عملیاتی را از پشت مرزها به عهده بگیرند.

قرار شد نام عملیات «کمان ۹۹» باشد که نمادی از فرستادن آتش خشم ملت ایران به سوی متجاوزان عراقی بود به این معنی که تیری در چله کمان گذاشته می‌شود و تا دور دست‌ترین نقاط عراق رها می‌شود، تا یادآور اسطوره ملی گرایی و میهن پرستی آرش کمانگیر باشد. عدد ۹۹ نیز از شمار صفحات طرح عملیاتی البرز گرفته شده بود. برای اجرای این طرح، خلبانان در هر پایگاه هواایی ارتش به فرماندهی فراخوانده شدند و تا صبح بر روی برنامه پروازی، نوع ماموریت و مشخص نمودن اهدافی که باید هدف قرار بگیرد، کار کردند. 

باقی مطالب را در ادامه مطالعه فرمایید....

روسیه از مدت ها پیش به 3 تولید کننده ملی خود که در زمینه های نظامی فعالیت می کنند بسیار نزدیک شده است.از خودروی رئیس جمهور تا هواپیمای اختصاصی برای ایشان،از جمله مواردی است که "پوتین" به شدت اصرار به بومی سازی آنها دارد.در ادامه این همکارای ها،سال گذشته (2015) برای اولین بار اخباری از یک خودروی زرهی منتشر شد که در آن نشان می داد روسیه به دنبال یک خودروی زرهی خاص است.

در آن زمان از اطلاعات و تصاویر کانسپت آنطور بر می آمد این که خودرو چندان شباهتی به یک نفر بر نداشته و تمرکز اصلی آن بر روی ماموریت های شهری است.اما از سوی دیگر این خودروی زرهی توان درگیری با نیروهای زرهی دشمن را در شرایط بد آب و هوایی خواهد داشت.روسیه طرح اصلی این زره پوش را به کمپانی "زیل" (Zil) واگذار کرده بود.در آن زمان نشانه هایی از حرکت این خودرو درون مکان های طبیعی مانند جنگل دیده می شد.

به عبارت ساده یک خودروی زرهی برای نیروهای ویژه روسیه که می توانست گاها این نیروها را نیز در شرایط بسیار دشوار میدان نبرد نیز یاری رساند.رقیب غربی این خودرو را همه ما می شناسیم و آن چیزی نیست جز (Humvee) که علاوه هدف از تولید،در امکانات نیز دارای شرایطی مشابه به یکدیگر هستند.اینک این خودروی زرهی به طور رسمی و توسط رئیس جمهور روسیه معرفی شده است.

برای معرفی این غول سیاه رنگ آقای پوتین شخصا حضور پیدا کرده است.

در گیرو دار درگیری های سیاسی روسیه با برخی از کشورها،این اقدامات می تواند وضعیت نظامی این کشور را بیشتر از پیش به نمایش بگذارد.این خودرو با نام "مجازات کننده" قادر به حمل 10 سرباز و کماندو است.

طراحی داخلی به هیچ وجه شلوغ نبوده و در کاکپیت آن نمایشگرهای لمسی و کامپیوتری دیده می شوند.وضعیت داخلی به شیوه ایی طراحی شده است که بتواند حداقل یک زخمی را نیز با خود حمل نماید.

باقی مطالب را در ادامه ببینید.... 

ناوهای یواس‌اس نیمیتز

تسلیحات نظامی غول پیکر در جریان جنگ جهانی تولید می شدند تا ضمن ایجاد رعب و وحشت در دل دشمنان،مهمات و افراد بسیار را جا به جا نمایند.پس از جنگ سرد،تولید این ماشین آلات جنگی تنها با هدف بدست آوری اهداف بلند مدت در مناطقی خارج از خاک کشورها صورت گرفت.یکی از این موارد،ناوهای هواپیمابر بسیار بزرگ کلاس یواس‌اس نیمیتز هستند. ناوهای هواپیمابر کلاس نیمیتز بزرگترین و سنگین ترین شناورهای جنگی ساخته شده در طول تاریخ هستند. ناوهای این کلاس رسما به عنوان دومین نسل ناوهای هواپیمابر اتمی طراحی شدند. ناو هواپیمابر یو اس اس نیمتیز (سی وی ان-۶۸) (USS Nimitz) نام یک ناو هواپیمابر متعلق به نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا است. 

این ناو هواپیمابر در ۱۹۷۵ به دریا انداخته شد و پایگاه خانگی آن در نورفوک، ویرجینیا است.این ناو ۳۳۳ متر طول دارد و مجهز به دو راکتور هسته ای ساخت وستینگهاوس است.از دیگر ناوهای این کلاس می توان به ناو هواپیمابر جان سی استنیس یا یو اس اس جان سی ستنیس (سی وی ان-۷۴) اشاره کرد.این غول عظیم الجثه یک شهر شناور نظامی است! ناو هواپیمابر جان سی استنیس یا یو اس اس جان سی ستنیس( USS John C. Stennis) نام یک ناو هواپیمابر متعلق به نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا است.  این ناو هواپیمابر در دسامبر ۱۹۹۵ به دریا انداخته شد و پایگاه خانگی آن در ایالت واشینگتن است.

  این ناو هواپیامابر ۶۵۰۰ خدمه دارد و با انرژی هسته ای نیروی خود را تامین میکند.ساخت این ناو ۴٫۵ میلیارد دلار خرج داشت و از سری ناوهای کلاس نیمیتز است.این ناو ۳۳۳ متر طول دارد و مجهز به دو راکتور هسته ای ساخت وستینگهاوس است.از جمله دیگر غول های شناور تولید شده به دست انسان می توان به ناو هواپیمابر کارل وینسون یا یو اس اس کارل وینسون (سی وی ان-۷۰) و یواس‌اس دوایت آیزنهاور (سی‌وی‌ان-۶۹) اشاره کرد.

این ناوها،دارای هزاران خدمه،رستوران های متعدد،ورزشگاه،کلاس های آموزشی،نشریه داخلی،استخر،سینما و...هستند.صدها جنگنده نیز بر روی آنها و یا در آشیانه های زیرین جای گرفته اند.به طور عمده،همواره چندین ناوچه در حال اسکورت آنها هستند.

باقی مطالب را در ادامه ببینید....

یکی از مهمترین قسمت هایی که برای یک نبرد هوایی آینده را رقم می زند،نه فقط مدرنیزه و پیشرفته بودن جنگنده،بلکه سامانه های الکترونیکی،سخت افزاری،کامپیوتری و راداری است.

سامانه هایی که موشک ها از ان برای رهگیری استفاده میکنند عبارتند از:

*سامانه فروسرخ یا گرمایاب

*سامانه رادار نیمه فعال

*سامانه رادارفعال

حال به برسی این سامانه ها میپردازیم

سامانه فروسرخ یا گرما یاب

موشک فروسرخ  یا گرما یاب یک موشک  با هدایت داخلی است. هدایت داخلی یعنی اینکه سیستم هدایت هیچ وابستگی  به فرامین هدایت خارجی  نداره و کاملا خودمختار است و عملا بعد از شلیک دیگر دستراسی به ان نیز ممکن نیست. موشک فروسرخ یا گرمایاب   دارای یک کاونده فروسرخ  است که امواج فروسرخ  منتشر  شده از منبع گرمایی را کسب  میکند.

موشک iris-t

در واقع  چیزی که باعث رسیدن گرمای خورشید  به من و شما می شود  امواج فروسرخ است … این  موشکها به این گونه عمل میکند که کاربر حالا یک روی زمین باشد   ویا یک خلبان سیوج مربوطه را میزند و  کاونده منطقه روبروی  خود را کاوش میکند و بر روی اولین و قویترین منبع گرمایی قفل میکند. این روش هدایت در موشک های کوتاه برد چه هوا به هوا و چه پدافندی موثر است زیرا برد کاونده گرمایاب  چندان بالا نیست. موشک های نسل اول   فروسرخ تنها می توانستند  در حالی روی هدف قفل کنند که مثلا جنگنده شلیک کننده  دقیقا در پشت جنگنده دشمن می بود  و خروجی موتور جنگنده دشمن که اصلیترین منبع گرمایی برای قفل موشک بود درست جلوی کاونده قرار داشته باشد .

همچنین  نسل نخست به دلیل دقت کم حتی ممکن بود روی گرمایی خورشید ویا در مناطق  بیابانی روی گرمای زمین  قفل کنند. معمولا در این نسل زاویه جستجو  زیر ده درجه بود یعنی تنها  تا ده درجه جلوی خود را از دو طرف کاوش کند. ولی در نسل های بعدی هم زاویه  جستحو افزایش  یافت و حتی به ۹۰  درجه امروزه رسیده است  بلکه حساسیت   کاونده انقدر  زیاد است که میتوان موشک را از روبروی  جنگنده بر روی گرمای درونی جنگنده قفل کرد.نسل جدید  از  میانه دهه ۱۹۹۰ توسعه یافت که  تنها یک کاونده فروسرخ نبود بلکه یک کاونده تصویر ساز حرارتی بود.

این گونه کاونده ها  در واقع یک دوربین هستند که گرمای اجسام را میبیند و به شکل حرارتی  اجسام را نشان میدهد. این کار باعث دریافت حتی ضعیفترین امواج می شوند  و از طرفی فریب انها بسیار سخت است .

موشک های حرارتی  را با فلر فریب میدهد. فلر یک نوع منور داغ است که وقتی  با تعداد زیاد پرتاب می شود  با  ارسال امواج  فروسرخ  مزاحم باعث می شود که  کاونده موشک   نتواند  درست بین امواج فروسرخ  منبع اصلی و امواج فروسرخ  فلر  فرق بگذارد.

باقی مطالب را در ادامه ببینید...

فناوری و تکنولوژی های نظامی همانند دیگر صنایع جهان به سرعت در حال مدرنیزه شدن است.این پیشرفت تا حد بسیاری مدیون پیشرفت های الکترونیکی و سخت افزاری است.بدون این فناوری ها،ادوات نظامی فقط مقداری آهن و موارد اولیه هستند.برخی از کشورهای جهان مانند آمریکا،روسیه،انگلستان و فرانسه از بزرگترین تولید کنندگان بومی تجهزات نظامی در جهان هستند.اما متاسفانه همیشه اشتباهاتی در ساخت و تولید این تجهیزات باعث به وجود آمدن مشکلاتی جبران ناپذیر خواهد شد.علاوه بر اشتباهات مهندسی،عدم آمورش کافی پرسنل نیز در این مشکلات دخیل هستند.

موضوع امروز ما:زیردریایی هایی  که در اثر اشتباهات مهندسی و انسانی غرق شده و هیچ گاه به سطح آب باز نگشته اند!

زیر دریایی ها جزو افتخارات بشریت هستند که که توانایی کاوش و حرکت در زیر دریاها و اقیانوس ها را برای انسان ها فراهم کرده است.علاوه بر آن زیردریایی ها هم اکنون به عنوان یکی از مخربترین سلاح های نظامی به شمار میروند که برخی از کشورهای جهان با مسلح کردن آنها به موشک ها اتمی،یک زرادخانه اتمی سیار در زیر اقیانوس ها دارند.اما این زرادخانه ها همیشه هم بی خطر نبوده و مشکلات بسیاری را به وجود آورده اند.

K-219

تولید و یا اقدام برای تولید بسیاری از این زیردریایی ها در زمان جنگ سرد صورت پذیرفته است.K-219 یک زیردریایی کلاس یانکی و مربوط به شوری سابق بود.این زیردریایی اتمی در سال 1971 تولید شد و طول بدنه آن نیز نزدیک به 130 متر بود.K-219 از حداکثر سرعت 48 کیلومتر بر ساعت برخوردا بود و توانایی حمل 16 موشک بالستیک اتمی را داشت.

در تاریخ اکتبر سال 1986 و در زمانی که K-219 مشغول به انجام عملیات گشت زنی خود در دریای آتلانتیک شمالی بود ناگهان بر اثر یک انفجار در قسمت پرتاب گر موشک و نفوذ آب به دورن آن،کاپیتان فورا دستور بستن آن قسمت را به ملوانان میدهد.سپس یک یدک کش برای حمل این زیردریایی به ساحل اعزام میگردد اما در بین راه و بر اثر مشکلات جوی،زیر دریایی به همراه تعدادی از پرسنل باقی مانده غرق میگردد.

کورسک

کورسک یا K141 را بسیاری از علاقمندان مباحث نظامی به خوبی میشناسند.کورسک یک زیردریایی از کلاس اسکار 2 بود.ساخت این زیردریایی اتمی از 1990 تا سال 1994 به طول انجامید.مهمترین ماموریت کورسک،زیر نظر گرفتن ناوگان ششم ایالات متحده در دریایی مدیترانه بود.پس از مدتی و با توجه به کمبود ماموریت های نظامی این زیردریایی،دولت وقت روسیه در سال 2000 تصمیم میگیرد تا کورسک را وارد یک مانور نظامی کرده و توانایی های آن را افزایش دهد.در روزهای ابتدایی مانور (10 آگوست) کورسک موفق به شلیک موشک های گرانیت با سرهای مشقی میشود.دو روز بعد یعنی در 12 آگوست،هنگامی که خدمه برای پرتاب موشک های دیگر در حال آماده شدن بودند،انفجاری درون زیردریایی رخ میدهد و 135 ثانیه دیگر انفجار دوم این زیردریایی را دچار مشکلی بزرگ میکند.انفجارهای اولیه 95 نفر از خدمه را به کام مرگ کشاند.

پس از آن این زیردریایی به سرعت به اعماق رفت.نیروی دریایی کشورهایی مانند،نروژ،آمریکا و بریتانیا در همان ابتدا بروز حادثه به روسیه پیشنهاد کمک رسانی کردند اما دولت روسیه از دریافت این کمک ها امتناع کرده و در روزهای دیگر تمامی نروژ،آمریکا و بریتانیا در همان ابتدا بروز حادثه به روسیه پیشنهاد کمک رسانی کردند اما دولت روسیه از دریافت این کمک ها امتناع کرده و در روزهای دیگر تمامی 23 نفر خدمه باقی مانده نیز کشته شدند.کورسک توانایی حرکت با سرعت حداکثر 59 کیلومتر بر ساعت را دارا بوده و از 44 افسر داخل خود بهره میبرد.

این زیردریایی توانایی ورود به عمق حداکثر 500 متر را دارا بود و در زمان غرق شدن در عمق 100 متری دریای بارنتز در حرکت بود.این حادثه غمی بزرگ را در دل های مردم روسیه به جای گذاشت.بعد از مدتی کورسک از اعماق دریا بیرون کشیده شد و اوراق گشت.

USS SCORPION

SCORPION (عقرب) یک زیردریایی آمریکایی و از کلاس Skipjack بود.این زیردریایی در سال 1942 وارد خدمت شد و در اکتبر همان سال به اولین ماموریت خود اعزام گشت.حداکثر سرعت این عقرب اتمی 39 کیلومتر بر ساعت بود.دلایل غرق این زیردریایی هیچگاه به طور دقیق و رسمی اعلام نشد.در تاریخ 22 می 1968 و در زمانی که این زیردریایی مشغول عملیاتی مخفی در اقیانوس اطلس بود غرق شد.

 باقی مطلب را در ادامه بخوانید....

یک ویدئوی کوتاه و جذاب از معرفی 10 اسلحه برتر تک تیرانداز جهان آماده کرده ایم.ضمن مشاهده این ویدئو،اطلاعاتی از برخی اسلحه ها نیز برای شما آماده شده است.با ما همراه باشید...

در ابتدا به معرفی چند نمونه از سلاح های معرفی شده داخل ویدئو می پردازیم.

DRAGON SVD

دراگونوف یک تفنگ نیمه خودکار تک‌تیرانداز و دوربین‌دار ساخت اتحاد جماهیر شوروی با عملکرد تا اندازه‌ای شبیه به کلاشنیکف است که با فشار گاز باروت مسلح می‌شود و از فشنگ‌های ۵۴×۷٫۶۲ استفاده می‌کند. این سلاح گاهی سیمونوف هم نامیده می‌شود در حالی که سیمونوف یک سلاح قدیمی‌تر است که از فشنگ ۳۹×۷٫۶۲ استفاده می‌کند.  این سلاح با آنکه بیشتر به سلاح تک تیرانداز معروف است و حتی در بین کشورهای مسلمان که امروزه عموه مصرفکنندگان آنرا تشکیل میدهند با نام قناصه بر گرفته از کلمه عربی قناص به معنی تک تیرانداز شناخته می شود ولی در اصل به منظور پشتیبانی سربازان در جبهه ساخته شده است زیرا سلاح کلاشنیکف دقت تیر بعد از 150 متر را ندارد و پس از 400 متر بی تاثیر است.

اما پس از طراحی این سلاح و اثبات دقت تیر نسبتاً بالای آن بخصوص در بین کشورهای جهان سوم که نه توانایی خرید سلاحهای تک تیرانداز را داشتند و نه توانایی نگهداری این سلاحها را که محتاج تمیزکاری مداوم بودند، بزودی تبدیل به سلاح تک تیرانداز مطلق این کشورها شد. پیشینه این سلاح در ایران به دوران قبل از انقلاب برمیگردد هنگامی که ارتش ایران بسرعت در حال پیشرفت بود دولت وقت این سلاح را بعنوان سلاح متوسط تک تیرانداز خریداری نمود. امروزه ایران خود اقدام به تولید این سلاح که ساده ترین سلاح تکتیرانداز نوین است میکند.

AS50

این اسلحه در ژانویه سال 2005 میلادی توسط شرکت اکیورسی اینترنشنال انگلیس در یک مراسم نمایش تیراندازی معرفی گردید . کالیبر مذکور فقط برای اسلحه های تک تیر انداز در کاربری اسلحه های انفرادی مورد استفاده قرار می گیرد و تیربارهایی که از این نوع فشنگ استفاده می کنند جزء تیربارهای سنگین و غیر قابل حمل توسط نفر محسوب می شوند . به همین جهت از قویترین اسلحه هایی است که توسط سربازان مورد استفاده قرار می گیرد . این کالیبر یک نوع کالیبر استاندارد در این نوع سلاح محسوب می شود و کمتر کالیبری بزرگتر از آن ارائه می گردد زیرا لگد اسلحه برای شلیک کننده بسیار زیاد خواهد شد .

از این سلاحها برای مقابله با نفرات و خودروهای سبک دشمن استفاده می شود . این اسلحه دارای حالت شلیک تک تیر است و به همین جهت یک دفعه مسلح کردن اسلحه برای شلیک پنج گلوله موجود در خشاب کفایت می کند . AS50 از دقت بالایی در تیراندازی برخوردار است .دقت این اسلحه 1.5 دقیقه زاویه (MOA: Minute Of Angle) است یعنی تقریبا خطای یک و نیم اینچ در صد یارد دارد.

PSG1

تفنگ تک‌تیرانداز هکلر و کخ PSG۱: Prazisions-Schutzen-Gewehr به دست کمپانی هکلر و کخ به عنوان یک تک‌تیرانداز پلیسی/ضد ترور در میانه‌ی دهه‌ی هشتاد میلادی به بازار آمد. این تک‌تیرانداز از همان آغاز برای ماموریت پلیسی ساخته شده و بسیار سنگین‌تر از آن است که در کاربردهای نظامی مورد استفاده قرار گیرد. قابل گفتن است که این تفنگ برگرفته از تفنگ تهاجمی پرقدرت هکلر و کخ ژ-۳ است. PSG۱ هنوز هم به عنوان یک تفنگ بی‌همتا توسط هکلر و کخ عرضه می‌شود و با قیمتی فراتر از ده هزار دلار یکی از گران‌قیمت‌ترین سلاح‌های جهان در کلاس خود به شمار می‌رود. از نظر فنی PSG۱ دقیقاً گونه‌ی بهسازی شده‌ی هکلر و کخ ژ-۳ است. مکانیزم گلنگدن این تفنگ همانی است که در هکلر و کخ ژ-۳ دیده می‌شود.

ناگفته نماند PSG۱ تفنگی با کارکرد تنها نیمه اتوماتیک بوده و برای شلیک کردن باید نیرویی برابر ۱/۵ کیلوگرم به ماشه‌ی آن وارد کرد. این تفنگ مجهز به دوربین هدف‌گیری ۶x۴۲ Hendsoldt بود و بیشینه‌ی برد مؤثر تفنگ برابر با ۶۰۰ متر است. از دیدگاه ارگونومیکی دگرگونی‌هایی که در این اسلحه دیده می‌شود دقیقاً مواردی است که یک تفنگ تک‌تیرانداز پلیسی/ ضد ترور باید داشته باشد. یکی از نکته‌های منفی PSG۱ عدم وجود دوپایه‌ی یکپارچه با سلاح است. نسخه نظامی آن H&K MSG-۹۰A۱ نام دارد.

ویدیوی زیر را تماشا کرده و امیدواریم از آن لذت ببرید. 

باقی مطالب را در ادامه بخوانید....

پس از تاسیس هوانیروز،در چارچوب اجرای این طرح ۲۰۲ فروند هلیکوپتر کبرا و بیش از ۳۰۰ فروند بل ۲۱۴ از کشور آمریکا خریداری شد. اندک اندک گروههای کرمانشاه مسجد سلیمان کرمان گروه پشتیبانی عمومی اصفهان و مرکز آموزش (پایگاه وطن پور) به ترتیب در شهرهای یاد شده پایه‌گذاری گردید.ستون فقرات هلیکوپترهای جنگی را در حال حاضر هلیکوپترهای سوپر کبری AH-1 بر عهده دارند.کبری ها در نبردهای اولیه و آغازین جنگ تحمیلی،آنچنان دشمن را غافلگیر کردند که نیروهای پیاده و زرهی داخلی وقت کافی برای پیدا کردن یک آرایش را به دست آوردند.پس از آن هم صدای موتور کبری مانند یک ندای آسمانی برای رزمندگان ایران بود.AH-1 برای سالها مدافع مرزهای ایران و کابوس ستون های زرهی عراق بود.اما شاید وقت آن رسیده است که این پرنده عصبانی آمریکایی همکاری خود با هلیکوپترهای تهاجمی روسیه را آغاز کند.

شرکت های روسی در پی قراردادهای میلیون دلاری و تولید بومی محصولات خود در ایران هستند.  شرکت‌های زیرشاخه روستک از جمله یو‌ای‌سی (UEC)، کاماز (KAMAZ) و هلی‌کوپترهای روسی (Russian Helicopters) در پی قراردادهای میلیون دلاری و تولید بومی محصولات خود در ایران هستند.  شرکت هلی‌کوپترهای روسی، تنها سازنده بالگرد در روسیه و یکی دیگر از زیرشاخه‌های شرکت روستک، به دنبال بازسازی همکاری‌ها و تجارت با ایران است.  الکساندر شربینین، جانشین مدیرکل شرکت هلی‌کوپترهای روسی در نمایشگاه هوایی سنگاپور گفته است: «ناوگان بالگرد ایران یکی از بزرگترین ناوگان‌ها در آسیا و بزرگترین ناوگان در خاورمیانه است. این کشور تجارب زیادی در حفظ و نگهداری انواع مختلف بالگردها دارد. ما در حال بررسی همکاری‌های مختلف در زمینه فعالیت‌های نگهداری هستیم و به توافقاتی در این زمینه رسیده‌ایم.»  به گفته وی، «در زمینه بالگردهای غیرنظامی، در حال مذاکره با شرکای ایرانی هستیم و بر روی پیشنهادهای مختلف تعدادی از مدل‌های مختلف بالگردها کار می‌کنیم. پیشنهادهای فعلی ما مدل‌های Mi-173، Mi-171E، Ka-32A11BC و خدمات پس از فروش به شرکت‌های دولتی و خصوصی ایران است.»  در هفته‌های گذشته، هیاتی از ایران برای بازدید از هلی کوپترهای این شرکت روسی از جمله Mi-8/17 و Ansat که در کارگاه‌های هلیکوپترسازان ساخته شده‌اند، به روسیه آمده‌اند.

 هلیکوپتر Ansat

بالگرد Ansat 2RC روسیه، در دسته ی بالگرد های تهاجمی- شناسایی قرار دارد که توسط شرکت خوشنام بالگرد سازی Kazan ساخته شده است. این شرکت در تاتارستان روسیه و یکی از اصلی ترین سازندگان هلی کوپتر روسیه ( سابقا شوروی )  به شمار می آید . پیش از ارائه این پرنده ؛ هلی کوپتر میل -2 در خدمت ارتش سرخ قرار داشت . چگونگی جا به جایی خدمت میان این دو هلی کوپتر بدین صورت بود که در دهه 90 میلادی جای یک بالگرد سبک که بتواند جایگزین mi-2 قدیمی شود احساس و از این رو حکایت این بالگرد جوان آغاز گردید . جالب توجه است که این پرنده ( میل 2 ) در روسیه به عنوان یک بالگرد سبک شناخته میشد ولی با این اوصاف از هم وزن های خود در غرب سنگین تر و بزرگتر بشمار میرفت . در ابتدای امر کازان سعی داشت تا هلی کوپتری مشابه با AS 350 و با همکاری یوروکوپتر ( Eurocopter ) تولید کند ولی با شکست مواجه شد .در نتیجه کازان با سازماندهی جدید دفتر طراحی خود مصمم شد تا بالگردی وطنی بسازد که با تایید مقامات روسیه در سال 1997 ؛ کار طراحی آغاز گردید و منجر به ظهور بالگردی جدید به نام " Ansat " ( به معنی آسان ) شد .

و اما بالگرد " Ansat 2RC " که جدید و مبتنی بر بالگرد سبک و کاربردی Ansat LUH است که Ansat 2RC بر اساس آن ساخته شده است. همانطور که گفتم، شرکت بالگرد سازی Kazan یکی از بزرگترین و معروف ترین کمپانی های بالگرد سازی در دنیاست، بالگرد های مشهوری همچون میل 8، میل 17 و میل 24 توسط این کمپانی به تولید رسیده اند. همچنین طرح بالگرد هایی همچون میل 1 و 4 را نیز این شرکت داده و در مجموع تعداد 12 هزار دستگاه بالگرد به تولید رسانده است. این بالگرد ها هم اکنون در اختیار ارتش روسیه هستند و به صد ها کشور در سر تا سر دنیا صادر می شوند. بر همین اساس شرکت Kazan از با تجربه ترین شرکت های بالگرد سازی در دنیا، در کنار آگوستا وستلند ایتالیا و بل آمریکا قرار می گیرد. در سال 2005، کارها و پیش نیازهای اولیه بالگرد برای تولید نمونه ی اولیه انجام شد و سرانجام در سال 2007 به نمایش همگان درآمد. با وجود اینها آینده ی این بالگرد نامعلوم است و وزارت دفاع روسیه هیچ طرحی در حال حاضر برای به خدمت گرفتن این بالگرد ندارد.

 همچنین هیچ خبری برای سفارش این محصول توسط مشتریان خارجی دریافت نشده است. حال به سراغ معرفی برخ از خصایص و کارایی های این بالگرد می رویم که بررسی آنها خالی از لطف نیست. بالگرد Ansat 2RC می تواند برای اموری همچون، شناسایی، پشتیبانی، ماموریت های شبانه، پشتیبانی از خودروهای توپخانه، تانکها و سرباز ها، تعقیب و گریز در مناطق کوهستانی و آب و هوای بد جوی و نابود کردن اهداف از پیش تعیین شده، برخی از ویژگی های این بالگرد به حساب می آید. 

باقی مطلب را درادامه ببینید....

خودروهای زرهی را در میدان نبرد می توان فرمانده جنگ و تعیین کننده سرنوشت دانست.سیستم های کامپیوتری و تسلیحات الکترونیکی آنها به حدی پیشرفت کرده است که دیگر نه فقط تعداد آنها بلکه تکنولوژی های مورد استفاده در خودروهای زرهی است که در یک جنگ موثر است.امروزه تانک ها فقط یک غول آهنین سنگین نیستند و تکنولوژی های کامپیوتری و الکترونیکی آنها روند جنگ ها را به طور کلی عوض کرده است.برخی از کشورها تمرکز اصلی خود را بر روی بهبود این فناوری ها گذاشته و از تولید تعداد بیشتر تانک ها اجتناب می کنند.

ام۱ آبرامز (M1 Abrams) یک تانک اصلی میدان نبرد طراحی و ساخت ایالات متحده آمریکا است که ستون فقرات نیروهای زرهی ارتش آمریکا و تعدادی از متحدان آن را تشکیل می‌دهد.این تانک به نام ژنرال کریتون آبرامز، رییس ستاد مشترک و فرمانده نیروهای آمریکا در جنگ ویتنام نامگذاری شده است. ام۱ برای جنگ‌های زرهی طراحی شده و به خوبی تجهیز و زره‌پوش شده است.این تانک به نام ژنرال کریتون آبرامز، رییس ستاد مشترک و فرمانده نیروهای آمریکا در جنگ ویتنام نامگذاری شده است. ام۱ برای جنگ‌های زرهی طراحی شده و به خوبی تجهیز و زره‌پوش شده است.از مشخصات منحصربه‌فرد آن می‌توان به موتور توربین گاز قوی چندگانه‌سوز به قدرت ۱۵۰۰ اسب بخار و زره کامپوزیت پیچیده اشاره کرد. این تانک با حدود ۶۹ تن وزن یکی از سنگین‌ترین تانک‌هایی است که در حال حاضر به کار گرفته می‌شوند.

تولید این تانک از سال ۱۹۷۹ آغاز شده و یک سال بعد وارد خدمت رسمی نیروهای مسلح آمریکا شد و به تدریج جایگزین تانک ام۶۰ گشت. این تانک برای نیروهای مسلح کشورهای مصر، عربستان، کویت، عراق و استرالیا نیز تولید شده است. آبرامز در سه مدل ام۱، ام۱آ۱ و ام۱آ۲ تولید شده است. ام۱آ۱ از سال ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۳ تولید شد و در آن توپ ۱۰۵ میلی‌متری خان‌دار با توپ بدون خان ۱۲۰ میلی‌متری جایگزین شده و بهینه‌سازی‌های دیگری از جمله سیستم تعلیق پیشرفته‌تر، برجک جدید، حفاظت زرهی بیشتر و سیستم جدید حفاظت اتمی-شیمیایی-میکروبی در آن به کار رفته بود. مدل ام۱آ۲ هم ویژگی‌های ام۱آ۱ را به همراه یک سیستم دید گرمایاب مخصوص فرمانده تانک، و سیستم‌های ناوبری، و رادیویی جدید را در خود دارد. ضمن اینکه برخی از مدل‌های قدیمی نیز با بهینه‌سازی‌های دوره‌ای به سطح مدل ام۱آ۲ ارتقا داده شده‌اند.

تانک‌های ام۱ از یک موتور توربین گاز لیکومینگ تکسترون با قدرت ۱۵۰۰ اسب بخار استفاده می‌کنند.این موتور چندگانه‌سوز است اما سوخت معمولی آن سوخت جت جی‌پی۸ است. زره تانک نیز زره چوبام است که در وزارت دفاع بریتانیا برای تانک‌های انگلیسی چلنجر اختراع شد. در صورت نیاز امکان نصب زره واکنشی انفجاری بر روی تانک هم وجود دارد. آبرامز چهار سرنشین شامل فرمانده، راننده، توپچی و گلوله‌گذار دارد. وزن ام۱آ۲ حدود ۶۹.۵۴ تن است که از ۶۳ تن در مدل ام۱آ۱ و ۶۰ تن در مدل ام۱ به این میزان افزایش یافته است.

حداکثر سرعت ام۱آ۲ در جاده بیش از ۶۷ کیلومتر، در خارج از جاده ۴۸ کیلومتر، در سربالایی ۱۰ درجه ۲۷ کیلومتر و در سربالایی ۶۰ درجه ۶.۵ کیلومتر در ساعت است. ظرف ۷.۲ ثانیه از سرعت صفر به ۳۲ کیلومتر در ساعت می‌رسد. برد عملیاتی تانک هم ۴۲۵ کیلومتر است. 

باقی مطالب را در ادامه بخوانید....

نیروی دریایی در تمامی ارتش ها و دولت ها،وظیفه حمایت از آبهای مرزی و بین المللی را بر عهده دارد.نیروی دریایی در بسیاری از کشورها،دارای ناو های هواپیما بر است که علاوه بر سلطه درون آبها،تعدادی هواگرد شامل جنگنده و هلیکوپتر را بر روی خود حمل کرده و به عبارت بهتر یک پایگاه هوایی بر روی آب است.هزینه تمام شده تولید این ناوها بسیار گران است و از سوی دیگر دنیایی از تکنولوژی و فناوری در آنها وجود دارد که از تصور بسیاری از ما خارج است.این ناوها دارای هزاران پرسنل نظامی و غیر نظامی هستند.درون آنها رستوران،بیمارستان،ساختمان های استراحت و غیره...وجود دارد.به عبارت بهتر آنها یک شهر نظامی کوچک بر روی آب هستند.

ناو هواپیما بر USS FORD

یو اس اس جرالد آر فورد(به انگلیسی: USS Gerald R. Ford) نام یک کلاس ناو هواپیما بر آمریکایی است که قرار است تا اواسط سال 2016 وارد خدمت نیروی دریایی ایالات متحده ی آمریکا شود ، این ناو چند میلیارد دلاری پیشرفته ترین کشتی جهان لقب گرفته است.جرالد آر فورد یک ناو هواپیمابر از طبقه supercarrier ، متعلق به نیروی دریایی ایالات متحده است که برای جایگزینی با ناوهای کلاس نیمیتز در نظر گرفته شده است.

بدنه این ناو بسیار شبیه به ناوهای کلاس نیمیتز است اما در تکنولوژی بسیار پیشرفته تر از ناوهای این کلاس است که از پیشرفته بودن آن می توان به سیستم الکترو مغناطیسی پرتاب هواپیما اشاره کرد .همچنین خدمه مورد نیاز نیز کاهش یافته تا به بهبود بهره وری افزوده شود و اولین نمونه تولیدی به نام جرالد آر فورد و با شماره " CVN-78 " تا پایان سال 2015 ساخته خواهد شد.سیستم پرتابگر مغناطیسی فناوری است که توسط نیرویی دریایی ایالات متحده در حال توسعه است ، یک سیستم پرتاب هواپیما با استفاده از یک درایو موتور خطی الکترومغناطیس از روی عرشه است که جایگزین سیستم قدیمی پیستون بخار آب خواهد شد و مدل جدید شتاب بیشتری را به هواپیمای در حال برخاست می دهد.همچنین از مزایای دیگر این سیستم می توان به : کاهش هزینه ها ، تعمیر و نگهداری آسان تر، توانایی پرتاب هواپیماهای سبک و سنگین ، وزن کمتر، اشغال فضای کمتر و نیاز نداشتن به آب شیرین برای این کار ( که نسبت به نمونه پیستونی بخار، هزینه ها کاهش می یابد ) اشاره کرد.

یک رآکتور هسته ای برای تامین برق و نیرو محرکه ناوهای کلاس فورد است که برای جایگزینی با رآکتور " A4W " مورد استفاده در کلاس نیمیتز،از سال 1998 در حال توسعه است که هر رآکتور قادر است تا 300 مگاوات برق تولید کند.این ناو قادر به حمل بیش از 75 هواگرد است.موشک های ضد کشتی،مسلسل های 20 میلی متری،موشک های ESSM و پرتاب گرهای RAM جزو تسلیحات دفاعی و تهاجی خود ناو هستند.هر چند که خیلی بعید به نظر می رسد که یک ناو با وجود جنگنده های آماده نیاز به درگیری پیدا کند.

ناو هواپیما بر کلاس USS Nimitz

کلاس نیمیتز را می توان معروف ترین کلاس از ناوهای هواپیما بر دانست.در زمان شروع به تولید این ناو به دلیل کمبودها در قسمت تولید صنایع نظامی،ایالات متحده در مدت زمان کوتاهی کارگاه های جدید را بدین منظور احداث کرد.این کلاس بارها در سیستم های الکترونیکی و کامپیوتر مورد بازسازی و ارتقاء قرار گرفته است.

باقی مطالب را در ادامه ببینید.... 

امروزه بسیاری از تجهیزات ساخت یک محیط زندگی در تمام نقاط جهان را ادواتی تشکیل می دهد که برای فعالیت نیازمند انرژی "الکتریکی" هستند.مهمترین کنترلرهای آزمایشگاهی،نظامی،زیرساخت و...را کامپیوترها بر عهده دارند.کامپیوترها بیشتر از هر سامانه به امواج الکترومغناطیس حساس بوده و در مقابل آن آسیب پذیر هستند.

بمب الکترومغناطیسی (Electromagnetic pulse) به دسته‌ای از سلاحهای الکترومغناطیسی گفته می‌شود که با انفجار خود پالس بسیار بزرگی را در محیط منتشر می‌کنند که این پالسها با نفوذ به سیستمهای الکترونیکی قادر به تخریب عملکرد آنها می‌باشند. که البته این نوع بمب فاقد خسارات جانی مستقیم است.سلاح تازه‌ای که ساخت آن بسیار ساده و تأثیر آن کاملا گسترده است ، اساس و عصاره آن چیزی نیست جز یک پرتو شدید و آنی از موجهای رادیویی یا مایکرو ویو که قادر است همه مدارهای الکتریکی را که در سر راهش قرار گیرد، نابود سازد.

توجه به بمبهای الکترومغناطیسی حدود نیم قرن قبل مطرح شد. متخصصان در آن هنگام به این نکته توجه کردند که اگر بمبی هسته‌ای منفجر شود، امواج الکترومغناطیسی که در اثر انفجار پدید می‌آید تمامی مدارهای الکترونیک را نابود می‌سازد. اما مسئله این بود که به چه ترتیب بتوان موج انفجار را ایجاد کرد بدون آنکه نیاز به انجام یک انفجار هسته‌ای باشد؟ دانشمندان می‌دانستند که کلید حل این مسئله در ایجاد پالسهای (تپهای) الکتریکی که با عمر بسیار کوتاه و قدرت زیاد نهفته است. اگر اینگونه پالسها به درون یک آنتن فرستنده تغذیه شوند، امواج الکترومغناطیسی قدرتمندی در فرکانسهای مختلف از آنتن بیرون می‌آیند. هر چه فرکانس موج بالاتر باشد، امکان تأثیر گذاری آن بر مدارهای الکترونیک دستگاهها بیشتر خواهد شد.

بمب های الکترومغناطیس می توانند در کوتاه ترین زمان ممکن تمامی سخت افزارهای الکترونیکی و حتی ماشین آلات مرکب را از کار انداخته و نابود سازند. انفجار یک میدان مغناطیسی بسیار نیرومند می‌تواند در کسری از ثانیه آن چنان قدرت الکتریکی بالایی را در کلیه مواد هادی پیرامون خود القا نماید، که به راستی تمام آنها را مختل نموده و از کار بیاندازد. هر چند این میدان مغناطیسی بر روی جسم انسان به عنوان یک هادی الکتریکی نیز موثر می‌باشد. ولی این تأثیر بسیار محدود و مقطعی بوده و بدن جز در موارد خاصی قدرت مقاومت در برابر آن را دارد. در جنگ افزارهای نسل الکترونیک استفاده از سلاح مغناطیسی و امواج الکترومغناطیسی جایگاه ویژه‌ای داشته و مورد توجه سازندگان این قبیل سلاحها بوده است.

شیوه کار سطحی

فناوری اساسی که تولید پالسهای الکترومغناطیسی در سلاحها توسط آنها صورت می‌گیرد غالباً عبارتند از: مولدهای فشرده سازی شار (Flux Compression Generator)، ژنراتورهای Magnet-Hydrodynamic و دسته‌ای از وسایل پر قدرت مایکروویو که در رأس آنها نوسان ساز با کاتد مجازی یا ویرکتور قرار دارد. البته روش‌های نوین تولید پالسهای الکترومغناطیسی قدرتمند و نیز پالسهای الکترومغناطیسی تولید شده در سیستم استفاده از شتاب دهنده‌های ذرات باردار انرژی می‌باشد که می‌تواند حتی به سیستمهای پوشش دار و حفاظت شده عادی نیز نفوذ کرده و تخریب لازم را روی سیستمهای الکتریکی و الکترونیکی بر جای گذارد.بمب الکترومغناطیسی در واقع چیزی نیست جز یک شار مغناطیسی فوق العاده‌ای نیرومند که با گسیل امواج پر قدرت (SHF) سوپر فرکانسهای با طول موج بالاتر از ده گیگا هرتز موسوم به امواج میکرو ویو پر قدرت (High Power Microwave) می‌تواند هر گونه دستگاههای الکتریکی یا الکترونیکی واقع در محدوده عمل خود را در یک باند فوق گسترده (uWb) که مخفف عبارت ultra Wide band می‌باشد، فلج نماید.

روزی را تصور کنید که در یک شهر معمولی و در یک زمان تمام دستگاههای الکتریکی روشن و در حال کار ناگهانی سوخته و از کار بیافتد و تمام دستگاههای خاموش نیز در آن واحد روشن شده و پس از چند لحظه آنها نیز بسوزند. در چنین شهری پس از انفجار بمب الکترومغناطیسی بر فراز شهر ، در کسری از ثانیه یک تا دو میلیارد وات انرژی الکتریکی کلیه سیستمهای مخابراتی و رادیویی و تلویزیونی را از کار بیاندازد.  برق شهر قطع می‌گردد، مدار الکتریکی همه کامپیوتر ها می‌سوزد. تمام باتریها و خازنها منفجر می‌شوند. لامپ تصویر همه تلویزیونها و مانیتورهای خاموش یا روشن نورانی شده و می‌سوزد.تمامی پنل های مدرن در چند ثانیه منفجر خواهند شد، همه موتورهای الکتریکی با آخرین دور ...، همه و همه از کار می‌افتند و ناگهان شهر در قهقرا فرو می‌رود. سیستمهای گرمازایی و سرمازایی ، پمپهای آب و حتی ساعتهای مچی نیز از کار می‌افتند. شهر بدون الکتریسیته ، موتور ، باتری ، مخابرات و حرکت کاملا فلج می‌شود. همه این اتفاقات با سرعت نور یعنی کسری از ثانیه پس از انفجار یک بمب الکترومغناطیسی در حوزه میدان مغناطیسی آن اتفاق می‌افتد. با این حال سلاح مغناطیسی را می‌توان یک اسلحه انسانی نیز به حساب آورد. چرا که به ساختمانها و انسانها کمترین آسیب را می‌رساند.

کدام موج در نقش بمب ظاهر می‌شود؟

بزودی این نکته روشن شد که مناسبترین امواج الکترومغناطیسی برای ساخت بمبهای الکترومغناطیسی ، امواج با فرکانس در حدود گیگا هرتز است. این نوع امواج قادرند به درون انواع دستگاههای الکترونیک نفوذ کنند و آنها را از کار بیندازند. برای تولید امواج با فرکانس گیگاهرتز نیاز به تولید پالسهای الکترونیکی بود که تنها 100 پیکو ثانیه تدوام پیدا کنند. 

باقی مطالب را در ادامه ببینید....

با توجه به تهدیدات موجود علیه ایران و عدم توانایی در نوسازی ناوگان هوایی، سیاست ایران بر تولید داخلی هواپیما قرار گرفت. علی رغم تلاش متخصصان داخلی متاسفانه پس از سالها صرف وقت و بودجه این سیاست دست آورد چشمگیری نداشته است و نهایتا تعدادی هواپیما با نامهای مختلف تولید شده که همگی بر پایه اف۵ با تکنولوژی ۵۰ سال پیش آمریکا می باشند. لذا در این مقاله بجای اینکه به تاریخچه تولید هواپیما و دست آوردهای آن بپردازیم، به علتهای موفق نبودن ساخت هواپیما در ایران اشاره خواهد شد. در این مقاله شرایط لازم برای ساخت یک هواپیمای نسل ۴ معادل اف۱۶ مدل ای (امروزه پاکستان درحال تولید جی.اف۱۷ است که تقریبا معادل اف۱۶ ای می باشد)، را با تکیه بر توان داخلی و زیر ساختهای صنعتی موجود بررسی می کنیم.

 بررسی بخش های مختلف هواپیما: 

اسکلت هواپیما،

 قطعات بدنه  درخصوص اسکلت هواپیما باید دانست که برای هواپیماهای با شرایط مختلف از چه نوع موادی استفاده می شود. در اسکلت هواپیما از فولاد با مقاومتهای مختلف، آلیاژهای مختلف آلومینیوم و تیتانیوم استفاده میشود. در این خصوص باید گفت که هرچه سرعت حداکثر هواپیما بیشتر باشد، مقدار قطعات تیتانیومی بیشتر خواهد شد. برای روشن تر شدن موضوع باید بدانیم که تقریبا کل اسکلت هواپیمای اس.آر۷۱ که نزدیک به سرعت ۳ ماخ حداکثر سرعت آن است، از تیتانیوم ساخته شده است. به این منظور کمپانی لاکهید مارتین مجبور به ساخت تجهیزات و ابزار دقیق لازم جهت فرم دهی قطعات شده بود که همین امر یکی از دلایل قیمت بسیار زیاد این پرنده بود. گفته می شود که اسکلت بدنه تا سرعت ۱٫۵ ماخ را همچنان میتوان از آلیاژهای پر مقاومت آلومینیوم و تا ۲٫۵ را از الیاژهای فولادی ساخت. (البته اعداد تقریبی است و بسته به نوع هواپیما و نیروی وارده به آن، ناشی از شکل هواپیما متغیر است). ۲٫۵ ماخ عدد بسیار خوبی است ولی استفاده از فولاد باعث سنگین شدن بدنه شده و به موتور بسیار قوی تری نیاز است همچنین باید سطح مقطع بالاها را نیز افزایش داد به نحوی که هواپیما از حالت متعارف خارج می شود و نمیتوان جنگنده چند منظوره با آن ساخت.

انتقال جنگنده قاهر 313

پس می باید به سرعت حدود ۲ ماخ معادل اف۱۶ اکتفا کرد. برای این کار نیاز به آلیاژهای نرم فولاد با مقاومت حدود ۱۰۰۰۰ کیلوگرم بر سانتی متر مربع است تا وزن هواپیما زیاد نشود. مساله این است که ایران این نوع فولاد را تولید نمی کند و چون محل مصرف آن مشخص است شرکت های تولید کننده نیز به ایران نمی فروشند. نمونه های مشابه آن در ساخت کابلهای مورد نیاز پلهای معلق و نمونه ضعیف تر در ساخت تیغه بولدوزر به کار میرود ولی مساله این است که این نوع فولاد در صورت ذوب شدن و سرد شدن مجدد خواص خود را از دست می دهد. بر فرض تهیه فولاد لازم از بازار سیاه نیز دستگاههای فرم دهی آن در ایران موجود نیست این دستگاهها باید بتوانند به انواع منحنی و سهمی، فولاد را شکل دهند که باز چون محل مصرف انها مشخص است، نمیتوان آنها را به راحتی تهیه کرد. اگر بخواهیم بدنه را کلا از آلیاژهای آلومینیوم بسازیم (گرچه باز تولید آلیاژهای پر مقاومت در توان ما نیست ولی به فرض تهیه از بازار سیاه) امکان شکل دهی آن وجود دارد ولی مساله این است که با بدنه ضعیف نمیتوان به سرعتهای بالا رسید و احتمالا باید به کمتر از سرعت صوت یا نهایتا ۱٫۵ برابر سرعت صوت (به طور تقریبی با توجه به نوع آلیاژ بکار رفته) اکتفا کرد. از طرف دیگر، با بدنه ضعیف نمیتوان مهمات زیادی را حمل کرد یا انتظار مانورهای پیشرفته داشت. لذا باید گفت در صورتی که فقط از آلیاژهای آلومینیوم بخواهیم استفاده کنیم، نهایت هواپیمای شکاری با سرعت کم می  توانیم تولید کنیم که بسیار به اف۵ شبیه است.

قاهر 313

وسایل اتصال قطعات اسکلت و بال به یکدیگر،

 پس از فرم دادن قطعات بال و بدنه، باید این قطعات را به نحو مناسبی به هم متصل کرد. این پروسه با جوشکاری انجام میشود به نحوی که یک اسکلت یکپارچه با شاسی بال بوجود می آید نیازمند و دقت بسیار زیاد است و این دقت برای هواپیماهایی که از فیبر کربن در بدنه آنها استفاده شده است باید بیشتر باشد. درحال حاضر ایران توان جوش کاری آلومینیوم را روی سطوح ساده دارد. اینکه آیا روی سطوح مختلف و انواع موقعیتها نیز پرسنل متخصص برای انجام جوش با کیفیت وجود دارد یا خیر مشخص نیست. بحرانی ترین قسمت در مناطقی است که شاسی آلومینیومی باید به قطعات فولادی یا تیتانیومی وصل شود ممکن است که استفاده از تیتانیوم را به عنوان شاسی در نظر نداشته باشیم ولی به هر حال جنس قطعات خاصی مخصوصا در قسمت آویزهای مخازن سوخت و موشک یا بمبهای سنگین به احتمال زیاد از جنس تیتانیوم است. 

باقی مطالب را در ادامه بخوانید...

باقی مطالب را در ادامه بخوانید...

رادارها مهمترین ابزار شبکه‌های پدافند هوایی برای کشف، شناسایی و ردگیری هدف هستند که در گام بعد با تخصیص اهداف دارای اولویت به آتشبارهای مختلف موشکی و توپخانه‌ای برای انهدام آنها اقدام می‌شود. پس از پایان جنگ تحمیلی 8 ساله عراق علیه کشورمان علاوه بر تعمیر، بازسازی و نیز بهسازی و به روز رسانی رادارهای موجود انواع مختلفی از این وسیله مهم نیز با مشخصات عملیاتی مختلف برای رده‌های عملکردی و مأموریت‌های متنوع طراحی و ساخته شده‌اند.

 به معرفی یک نمونه از جدیدترین رادارهای ایرانی که توسط متخصصان نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی توسعه یافته، می‌پردازیم.

برای اولین بار در حاشیه رزمایش بزرگ موشکی پیامبر اعظم-6 در تیر ماه سال 1390 خبر از وجود رادار دوربرد قدیر داده و برد آن 1100 کیلومتر و ارتفاع قابل پوشش آن 300 کیلومتر عنوان شد. در رزمایش فوق، رادار قدیر پس از پایان مراحل تحقیقات و ساخت نمونه اولیه که در نیروی هوافضای سپاه به انجام رسید تحت آزمایش عملیاتی قرار گرفت و پس از کارهای تکمیلی در چند سال اخیر، رونمایی رسمی و معرفی آن در خرداد ماه سال جاری صورت گرفت.

 

شکل ظاهری رادار قدیر

قدیر راداری با فناوری آرایه فازی و از نوع استقراری و ثابت است. این رادار از یک مجموعه آنتن نصب شده روی دکل فلزی با ارتفاع زیاد و 4 بخش جانبی (فکتور) در اطراف آن که اضلاع یک مربع را تشکیل می‌دهند تشکیل شده است. آنتن‌های دکل مرکزی این رادار از نوع یاگی هستند که در رادارهای با طول موج بلند (فرکانس کم) استفاده می‌شود.

16 آنتن در این بخش رادار در 4 ردیف (طبقه) و در هر ردیف 4 آنتن با زاویه های نسبی 90 درجه قرار گرفته‌اند که در مجموع 360 درجه پیرامون رادار را پوشش می‌دهند. محدوده فرکانسی این رادار توسط مسئولان دفاعی، محدوده باندهای HF/VHF/UHF اعلام شده که از شکل و ابعاد این آنتن‌ها نیز قابل تشخیص است.

 

می‌توان این سبک طراحی را در رادار مطلع الفجر-2 که دارای برد 480 کیلومتر و باند عملکردی VHF است نیز مشاهده کرد. در رادار مذکور 32 آنتن یاگی در دو مجموعه‌ی قرار گرفته بر روی هم، با اختلاف ارتفاع در حدود 2 تا 4 متر که هر مجموعه دارای دو ردیف 8 تایی آنتن است به کار گرفته شده که تشکیل 2 کانال مجزا را داده اند.

 

علاوه بر افزایش پایداری عملکردی رادار و قابلیت اطمینان بالا در زمینه شناسایی و ردگیری اهداف هوایی با بهره‌گیری از 2 کانال مجزا که در صورت از کار افتادن یا بروز هر گونه مشکلی برای یکی از آنها، دیگری به کار خود ادامه می‌دهد، طبق اعلام مسئولان مربوطه مطلع الفجر-2 که عملکردی سه بعدی دارد از برد مناسب، قابلیت اندازه‌گیری زاویه، جهت، سرعت و ارتفاع اهداف پروازی به روش مقایسه سیگنال بین 2 کانال مستقل موجود در رادار برخوردار است.

بنا بر این می‌توان گمانه‌زنی نمود که استفاده از 4 ردیف آنتن در رادار قدیر نیز کارکردی مشابه داشته و در بهبود دقت تشخیص مؤثر است. 4 آنتن نصب شده در هر ردیف نیز پوشش 360 درجه پیرامون را بر عهده دارند تا رادار از مجموعه‌های مکانیکی برای ایجاد چرخش در صفحه افقی به منظور پوشش کامل اطراف بی‌نیاز شود.

همچنین ارتفاع بالای این دکل سبب بهبود توانایی رادار در کشف اهداف پروازی در ارتفاع پائین و نزدیک به سطح زمین شده و می‌توان یکی از کارکردهای اصلی بخش مرکزی این رادار را همین مورد دانست. این امر از طریق افزایش برد مؤثر در مقابل اهداف پروازی در ارتفاع پائین به دلیل قرارگیری آنتن رادار در ارتفاعی بالاتر از سطح زمین و کاهش اثرات انحنای زمین مقدور می‌شود.

باقی مطالب در ادامه...

یک توضیح اجمالی:

در این طرح به جای ساخت خودرویی که بتواند فقط نیروهای پیاده نظام را تا میدان جنگ حمل کند، به طوری که آنها برای جنگیدن مجبور به پیاده شدن از خودرو باشند، طرحی به نام IFV ارائه شد که با آن نیروها در حالی که داخل خودرو هستند، می توانند با سلاح هایشان به جنگ دشمن بروند و با آن درگیر شوند و در عین حال به واسطه زره خودرو حفاظت شوند.
Bradley IFV که از طرح های شوروی و آلمان اقتباس شده بود، در سال 1981 وارد تولید شد. این خودرو که M-2 نیز نام دارد، به علت دارا بودن زره فاصله دار و لایه لایه در قسمت بالای بدنه آلومینیومی خود، نسبت به M-113 ، حفاظت بیشتری برای مسافران خود به عمل می آورد.Bradley همچنین با دارا بودن توپ 25 میلیمتری از قدرت شلیک بالاتری برخوردار است و می تواند گلوله های اورانیوم تهی شده را شلیک کند.

 

 

 

قیمت هریک از مدل های M2A2 و M3A2 1/25 میلیون دلار و قیمت مدل های جدید M2A3 و M3A3 که صنایع دفاعی ایالات متحده از سال 2001 میلادی شروع به تولید آنها کرده 1/54 میلیون دلار است. M2 و M3 نفربرهای زرهی سبکی به حساب می آیند که برای فراهم آوری سرعت مناسب طرلحی شده اند. یک برادلی استاندارد 24/9 تنی، توسط پیشرانه 8 سیلندر دیزلی سوپر شارژر دار با قدرت 500 اسب بخار نیرو می گیرد. برادلی با نسبت نیرو به وزن 20 اسب بخار برای هرتن می تواند به بالاترین سرعت 64/4 کیلومتر در ساعت در جاده های هموار بدست یابد. در مقایسه، تانک M1 Abrams از یک موتور با قدرت 1500 اسب بخار بهره می گیرد و سرعت آن به 48/3 کیلومتر در ساعت می رسد. (مشخصات تانک ویرانگر آبرامز M1 در شماره 15 ماهنامه نواور چاپ شده است). مدل های برادلی گنجایش سوختی بین175 تا197 گالن (662 تا 746 لیتر) دارند.

 

باقی مطالب در ادامه....

در حال حاضر می توان دو جنگنده F-22 و SU-T50 را برترین هواپیماهای جنگنده در جهان دانست.با توجه به عدم عملیاتی شدن پکفا،بسیاری از اطلاعات و توانمندی های آن ناشناخته است.اما ما شما را به یک نبرد زیبا (Dogfight) دعوت می کنیم.با ما همراه باشید.به دلیل عملیاتی نشدن این جنگنده (پکفا)،بسیاری از متخصصان F-22 را با جنگنده SU-47 برکوت مقایسه می کنند.در ویدئویی که در ادامه مشاهده خواهید کرد،نبرد کامپیوتری این دو جنگنده به نمایش در آمده است.در شرایطی که دو دسته از هر دو جنگنده به مساف یکدیگر می روند.این ویدئوی جذاب توانایی های آن دو را در یک نبر هوایی نزدیک به نمایش می گذارد.

 SU47

طرح اولیه سوخو-۴۷، ابتدا به نام S-37 شناخته می‌شد و شرکت سوخوی، مدتی بعد و در سال ۲۰۰۲، هواپیما آزمایشگر تکنولوژی‌های پیشرفته‌اش را به سوخو-۴۷ نام‌گذاری مجدد نمود؛ ضمن اینکه با نام مستعار Berkut به معنی عقاب طلایی نیز شناخته می‌شود. سوخو-۴۷ در اصل به عنوان بستری جهت انجام آزمایش‌های مهم روسها در زمینه مواد کامپوزیت و سیستم‌های پیچیده دیجیتال کنترل پرواز (FBW) ساخته شد. سوخو-۴۷ با بهره‌گیری از بالهای رو به جلو، توانمندی انجام مانورهای بسیار عالی را دارد و قادر است در زاویه‎های حمله‌ای به اندازه ۴۵ درجه و بیشتر نیز اقدام به عملیات نماید. مؤسسه مطالعات هوایی تساگی (TsAGI) مدتها بود که از مزیت‌های فراوان بالهای رو به جلو اطلاع یافته بود. 

عمده این دانش به واسطه به غنیمت گرفته شدن یک فروند بمب‌افکن جت یونکرس287 ساخت آلمان نازی بدست آمده بود. بالهای رو به جلو، نسبت به اغلب طرح بالهای سنتی، باعث کسب بیشترین میزان نیروی کشش شده، لحظات خمیدگی بالها را کم کرده و زمان وقوع واماندگی یا استال را به تأخیر می‌اندازند. در زاویه‌های حمله بالا، نوک بالها در وضعیت غیر واماندگی باقی می‌مانند و بدین جهت هواپیما قادر می‎شود کنترل خود را با استفاده از سطوح متحرک حفظ نماید. بالهای رو به جلو، نیروی زیادی جهت از هم گسیختن (واگرایی) بالهایی که از مواد معمولی ساخته شده‌اند تولید می‌کنند. به تازگی که استفاده از مواد کامپوزیت در ساخت بدنه هواپیما رواج یافته‌است، امکان طراحی هواپیمایی با بالهای رو به جلو را میسر می‎سازد.  همانند همتای غربی خود، یعنی جت ایکس-۲۹ ساخت گرومن، سوخو-۴۷ نیز یک طرح مفهومی اثباتگر فناوری است و قرار است به عنوان بستری جهت پایه‌گذاری نسل آینده جنگنده‌های روسی به کار گرفته شود. چنین هواپیمایی نه تنها باید همانند اف-۲۲ پیشرفته باشد، بلکه باید به عنوان بستری جهت بهره‌گیری از فناوری‌های نوین در جنگنده‌ای چون میگ ۱، ۴۴باشد.T50 را می توان به نوعی نمونه ارتقاء یافته این جنگنده دانست.در حال حاضر خبری از تولید انبوه SU47 نیز وجود ندارد.

سوخو-۴۷ از نظر اندازه‌ها، بسیار به طرح جنگنده‌های بزرگ ساخت سوخو نظیر سوخو-۳۵ شباهت دارد. به منظور کاهش هزینه‌های طراحی، قسمت جلویی بدنه، دم و ارابه‌های فرود سوخو-۴۷، از جنگنده‌های خانواده سوخو-۲۷ قرض گرفته شده‌است. با این حال، در طراحی هواپیما، به کاهش اثر ایجاد شده روی صفحه رادار توجه شده‌است. برای رسیدن به این هدف، از مواد جذب کننده اشعه رادار، محفظه درونی نصب جنگ‌افزار و فضایی جداگانه ویژه نصب یک رادار پیشرفته استفاده شده‌است. با وجود آنکه طرح هواپیمای ایکس-۲۹ آمریکایی، یک جنگنده مفهومی و تحقیقاتی در دهه ۱۹۸۰ به شمار می‌رفت، سوخو-۴۷ با اندازه‌ای برابر دو برابر ایکس-۲۹، در قیاس با رقیب آمریکایی خود، بسیار به یک جنگنده رزمی و عملیاتی شباهت نزدیک پیدا می‌کند. به منظور رفع مشکل پیچش حول محور افقی (wing-twisting) در بالهای رو به جلو، در ساخت بالهای سوخو-۴۷، به طور گسترده و با دقت فراوان از مواد کامپوزیت استفاده شده‌است تا به هنگام انجام مانورهای سنگین یا پرواز در زاویه‎های بالا، ساختمان بال به هنگام پیچش، مقاومت کافی از خود نشان دهد و الگوی آیرودینامیکی را خود حفظ نماید. با توجه به مساحت زیاد بالها در سوخو-۴۷، در این هواپیما می‌توان سیستم تا شدن برای بالها تعبیه نمود تا هواپیما درون آشیانه‌های نیروی هوایی روسیه قابل جای‌گیری باشد. همانند نمونه پیشین یعنی سوخو-۳۷، سوخو-۴۷ به دلیل بهره‌مندی از یک جفت پیش‌دم، در طبقه‌بندی هواپیماهای سه‌باله (triplane) قرار می‌گیرد. موضوع جالبتر اینکه در قسمت دوّم سوخو-۴۷، دو زائده تیرک‌مانند غیرهم‌اندازه تعبیه شده‌است که در یکی رادار عقب‌نگر و در دیگری چتر ترمز تعبیه می‌شود.در حال حاضر اطلاعات چندانی از موشک های قابل حمل توسط این جنگنده موجود نیست.

باقی مطلب را در ادامه ببینید...

باقی مطالب را در ادامه بخوانید...

داستان تولد تفنگ کلاشنیکف بسیار جالب و البته تاریخی است. این تفنگ که در کشورمان از آن با نام های کلاشینکف و یا کلاش نیز یاد می شود، در سراسر جهان به دقت عمل و کارایی بالا شهرت دارد و نیروهای نظامی در بسیاری از کشورها از آن استفاده می کنند. همزمان با شنیدن زمزمه هایی مبنی بر خرید نسل جدید این سلاح از سوی ارتش ایران، بر آن شدیم تا نگاهی نزدیک به این تفنگ بی رحم داشته باشیم.

الکساندر یکم، تزار روسیه طی سال های 1801 تا 1825 بود و اصلاحات زیادی را در این کشور انجام داد. یکی از اقدامات مهم او طی دورانی که در قدرت بود، تاسیس کارخانه اسلحه سازی ایژماش در سال 1807 در شهر ایژوسک روسیه بود. این کارخانه همچنان پابرجا است و از آن به عنوان یکی از قدیمی ترین کارخانه های اسلحه سازی در جهان یاد می شود. از میان تمام محصولاتی که در این کارخانه تولید می شود، شاید بتوان تفنگ کلاشنیکف را مشهورترین آنها دانست. میخاییل کلاشنیکف، سازنده این سلاح نیز از جمله افرادی بود که در همین کارخانه مشغول به کار بود.

ایده ساخت تفنگ AK-47 یا همان کلاش، در سال 1947 و در جریان جنگ جهانی دوم به ذهن کلاشنیکف رسید. او که به عنوان هدایت کننده تانک در ارتش سرخ شوروی در میدان جنگ حضور داشت، شاهد برتری سلاح های نازی ها بر سلاح های شوروی بود و پس از اصابت موشک به تانکی که هدایت آن را به عهده داشت و بستری شدن در بیمارستان، تصمیم گرفت سلاحی تازه و کارآمد را در اختیار ارتش شوروی قرار دهد.

میخائیل کلاشنیکف

بر همین اساس،کلاشنیکف در طراحی این تفنگ جدید تا حد زیادی از نخستین تفنگ تهاجمی جهان، یعنی STG-44 و بعد از آن، M-1 آمریکایی الهام گرفت. هرچند کلاشنیکفی که امروز تولید می شود تفاوت های بسیاری با مدل اولیه آن دارد و از جهات مختلفی شاهد بهبود عملکرد آن هستیم، اما میراث طراحی آقای کلاشنیکف همچنان در این سلاح مرگبار به خوبی مشهود است.

 میخائیل کلاشنیکف

تفنگ AK-47 یکی از موفق ترین و پرفروش تفنگ ها در سراسر جهان است و تخمین زده می شود که در حال حاضر بین 70 تا 100 میلیون قبضه از این سلاح در جهان استفاده می شود. جالب است بدانید که تاکنون تنها 7 میلیون قبضه از تفنگ آمریکایی M-16 در جهان به فروش رسیده است.

 از شما دعوت می کنیم به تماشای ویدیویی از طرز کار این اسلحه قدرتمند بنشینید

باقی مطلب در ادامه...

پس از آنکه سیستم دفاع موشکی OKA (نام ناتو: SS-23 Spider) در پی امضای پیمان منع موشک‌های هسته‌ای میان‌برد میان شوروی و آمریکا از رده خارج شد، ارتش روسیه سیستم دفاع موشکی جدیدی از نوع بالستیک کوتاه برد را با نام اسکندر (نام ناتو: SS-26 Stone) طراحی کرد. طی ماه های اخیر، بکارگیری احتمالی این سیستم دفاع موشکی در جنگ سوریه خبرساز بوده و از همین رو، بر آن شدیم تا به برسی این سامانه موشکی بپردازیم.

نخستین بار در سال 1996 بود که اولین موشک اسکندر مورد آزمایش ارتش روسیه قرار گرفت. این سیستم دفاع موشکی امروزه به عنوان پیشرفته ترین در نوع خود به شمار می رود و از سال 2006 به طور رسمی در اختیار نیروهای نظامی روس قرار گرفته است. تخمین زده می شود که ارتش این کشور به صد فروند سامانه موشکی اسکندر مجهز باشد.

از سیستم دفاع موشکی اسکندر به عنوان یکی از مخرب ترین سلاح های موجود در اختیار ارتش روسیه نام برده می شود. گفته می شود که یکی از عواملی که باعث شد روسیه در حداقل زمان ممکن، جنگ با گرجستان را در سال 2008 به پایان برساند، استفاده از موشک های اسکندر برای نابود ساختن تانک های گرجی بود، البته روسیه همواره ادعای استفاده از موشک های اسکندر در جنگ با گرجستان را رد کرده است.

سرعت موشک اسکندر در ارتفاع 50 کیلومتری از سطح زمین به 7 ماخ، معادل 5370 کیومتر بر ساعت می رسد. مهندسین نظامی روس در طراحی موشک های اسکندر نهایت تلاش خود را کرده اند تا قابلیت گریز آن از موشک های بالستیک را تقویت کنند. به همین دلیل است که موشک های اسکندر قدرتی خیره کننده در مانوردهی و تغییر ارتفاع و زاویه حرکت خود دارند.

سربازان روس در حال بارگذاری موشک های اسکندر

هدایت این سیستم دفاع موشکی در مقایسه با هدایت جنگنده بمب افکن های با قابلیت حمل بمب های هدایت شونده، به آموزش کمتری نیاز دارد. در عین حال، به لطف دقت بالای این سامانه موشکی می توان از آن در بسیاری از موارد به عنوان جانشین چنین بمب افکن هایی استفاده کرد.

سیستم موشکی اسکندر به دو موشک از نوع بالستیک کوتاه برد مجهز است، که در عمل موجب تقویت قدرت موشک ها می شود. هر یک از این دو موشک توانایی مورد هدف قرار دادن مناطق متفاوت با یکدیگر را دارند. یکی از قابلیت های مهم این موشک ها، توانایی آنها در هدف گرفتن اهداف متحرک است، چرا که می توان مختصات محل اصابت را پس از پرتاب موشک ها تغییر داد.

موشک های اسکندر قادر به حمل کلاهک های مختلفی هستند که از جمله آنها می توان به کلاهک های خوشه ای، گرمافشاری، سنگرشکن و الکترومغناطیسی اشاره کرد. و، اگرچه روسیه به موجب امضای پیمان منع موشک‌های هسته‌ای میان‌برد متعهد شده که از کلاهک های هسته ای در موشک های خود استفاده نکند، اما موشک های اسکندر توانایی حمل چنین کلاهک هایی را با حداکثر قدرت تخریب معادل 50 هزار تن تی ان تی نیز دارند.

شما را به تماشای ویدیویی از شلیک آزمایشی موشک اسکندر به هدفی در فاصله دویست کیلومتری دعوت می کنیم.

باقی مطلب در ادامه..

جنگ ویتنام با تمام مصائب و بحران هایی که برای ایالات متحده آمریکا به دنبال داشت، اما باعث شد تا نیروی هوایی این کشور در یک جنگ تمام عیار، فرصتی برای محک زدن میزان کارایی جنگنده های خود پیدا کند. ارتش آمریکا که از سال 1950 در شبه جزیره کره مشغول جنگ بود، توانسته بود جنگنده هایی متناسب با سبک جنگ و جغرافیای آن منطقه طراحی و تولید کند. اما جنگ در ویتنام ثابت کرد وقت آن رسیده تا نیروی هوایی این کشور بار دیگر به فکر طراحی نسل تازه ای از جنگنده ها بیافتد، و این همان جایی است که هواپیمای شکاری – بمب افکن F16 متولد شد.

پس از اینکه ارتش آمریکا توانست در جنگ شبه جزیره کره با استفاده از جنگنده F86 برتری هوایی خود را تضمین کند، طراحان هواپیماهای نظامی در این کشور توجه خود را بیشتر بر تولید جنگنده هایی با مشخصاتی همچون سرعت بالا، پرواز در ارتفاع بالا و ارتباطات راداری قوی تر متمرکز کردند. جنگنده مک دانل داگلاس F4 را می توان نقطه اوج این سبک طراحی دانست. این جنگنده در سال های پایانی جنگ ویتنام، نقطه اتکای ارتش در نیروهای هوایی و دریایی بود.
اما مشکل اینجا بود که طراحی F4 بیشتر با هدف پشتیبانی و پیشگیری از حمله به کشتی های جنگی انجام شده بود و در مقابل، ارتش ویتنام از جنگنده میگ 21 برخوردار بود که قدرت مانور بسیار بالایی داشت و ابعاد کوچک آن کمک می کرد تا به خوبی در مقابل F4 آمریکایی قد علم کند.

عمده ضعف های F4 عبارت بود از ابعاد بزرگ، دید محدود خلبان، قدرت مانور اندک، عملکرد ناپایدار، هزینه نگهداری بالا و عدم تجهیز آن به سلاح.

مجموع این معایب، طراحان نظامی آمریکایی را بر آن داشت تا دست به کار شده و جنگنده F16 را خلق کنند.

پرواز جنگنده F16 بر فراز ایالت ویسکانسین آمریکا

نخستین گام در طراحی جنگنده F16 در سال 1971 توسط معاون وزیر دفاع آمریکا، آقای دیوید پکارد و به منظور بررسی ایده ساخت هواپیمای جنگنده سبک وزن آغاز شد. شرکت های بوئینگ، جنرال داینامیک، LTV، نورث روپ و راک ول در مناقصه این پروژه شرکت کردند. در آن زمان به نظر می رسید که بوئینگ و جنرال داینامیک بهترین طرح ها را ارائه کرده اند.

اما از آنجایی که یکی از عوامل مهم در ساخت هر هواپیمای جنگی، امکان بازاریابی و فروش آن به سایر کشورها است و با توجه به سابقه ناخوشایندی که از جنگنده های تک موتوره پیشین آمریکا در سایر کشورها به جا مانده بود، ارتش این کشور تصمیم گرفت تا در نهایت یک طرح مرتبط با جنگنده تک موتوره و یک طرح در رابطه با جنگنده دو موتوره را در دست بررسی قرار دهد. از آنجایی که تنها شرکتی که طرحی برای هواپیمای دو موتوره ارائه کرده بود، نورثروپ بود، به طور اتوماتیک به مرحله بعد راه پیدا کرد. شرکت جنرال داینامیک نیز از میان شرکت های ارائه کننده طرح تک موتوره انتخاب شد.

باقی مطالب را در ادامه ببینید....

 ژاپن

کشور ژاپن پس از جنگ جهانی دوم، حداقل برای چند سال نخست درگیر شرایطی بحرانی و البته شکننده بود. این کشور جنگی را که خود آغاز کرده بود، تمام و کمال به متفقین واگذار کردند. با این حال این کشور در هزاره سوم به یک ارتش توانمند و تا مقدار بسیار زیاد بومی مجهز شده است. در آغاز جنگ جهانی دوم، این کشور یکی از قدرتمند ترین نیروهای نظامی جهان به شمار می رفت که نیروی دریای دریایی آن به تنهایی قادر به فتح یک کشور بود. در پایان جنگ جهانی دوم، ژاپن اجازه حمله به هیچ کشوری را نداشته و تنها می تواند یک ارتش با نیروی تدافعی را در اختیار داشته باشد. بازسازی ارتش این کشور در 40 سال گذشته آغاز شد و در 11 سال گذشته شاهد افزایش بودجه نظامی این کشور هستیم. بودجه نظامی این کشور هم در آخرین اعلام رسمی به 49.1 میلیارد دلار می رسد و از این جهت در رتبه ششم جهان قرار دارد. 247 هزار پرسنل فعال و 60 هزار نیروی ذخیره نیز در این نیرو قرار دارند. 1595 هواپیمای نظامی و 131 کشتی جنگی نیز از جمله دیگر تسلیحات نظامی آن است. این کشور هم اینک یکی از هم پیمانان ایالات متحده است.

 کره جنوبی

کره جنوبی به دلیل مرز مشترک طولانی با همسایه کمونیست و افراطی خود (کره شمالی)، هموراه در تهدید دائمی به سر می برد. این در حالی است که در چند سال اخیر آزمایشات موشکی کره شمالی افزایش یافته و کره جنوبی را بیش از پیش به فکر افزایش توان نظامی انداخته است. این کشور از آخرین و مدرن ترین نسخه های F-15 و گران قیمت ترین تانک های جهان (پلنگ سیاه) که تولید داخل است، بهره می برد. بودجه نظامی آن هم اینک به 34 میلیارد دلار در سال می رسد و ایالات متحده در این کشور دارای پایگاه نظامی است. کره جنوبی دارای 640 هزار پرسنل فعال و 2 میلیون و 900 هزار نیروی ذخیره آماده به نبرد است. 1393 هواپیمای نظامی مدرن، این کشور را در لیست 6 کشور قدرتمند از نظر هوایی قرار داده است. 166 کشتی و ناوچه جنگی نیز در نیروی دریایی کره جنوبی خدمت می کنند. 15 هزار سلاح زمینی قدرتمند نیز در نیروی زمینی موجود است. 2346 تانک مدرن نیز در اختیار ستون زرهی کره جنوبی قرار دارد. این کشور در ماه گذشته به آخرین آزمایش موشکی کره شمالی واکنش نشان داده و اعلام کرده است که می تواند در عرض کمتر از 24 ساعت پایتخت همسایه شمالی خود را برای همیشه از روی نقشه پاک کند. همچنین کره جنوبی در ادامه به مکان هایی که احتمال مخفی شدن رهبر کره شمالی (کیم جونگ اونگ) وجود دارد اشاره کرده است که می تواند آنها را هدف حمله قرار دهد!

باقی مطلب را در ادامه بخوانید....

 در هواپیماهای عمود پرواز (Vertical Take off and Landing یا VTOL) نیروی برای مورد نیاز مستقیماً توسط موتور فراهم می‌شود. شیوه متداول در هواپیماها برای برخاستن از روی باند بدین ترتیب است که هواپیما پس از رها شدن ترمز با ماکزیمم توان حرکت کرده تا به سرعت مشخصی که نیروی برای مورد نیاز برای جدا شدن از سطح زمین را فراهم می‌کند، برسد. این نوع هواپیماها برای تغییر جهت نیروی رانش موتور مجهز به سیستم کنترل بردار پیشرانه‌ای (Thrust vectoring) هستند.

بهترین جت عمود پرواز تا همین چند سال پیش...

هریر (Harrier Jump Jet) که به‌طور غیررسمی به نام جت پرنده نیز شناخته می‌شود، یکی از خانواده هواپیماهای نظامی است که که توانایی کاربردی پرواز عمودی/برخاست و فرود مسافت کوتاه را دارد. از نگاه تاریخی هریر در بریتانیا و از روی کاربری امکانات تک‌منظوره مانند پارک خودروها و یا پاکسازی جنگل‌ها رشد پیدا کرد، برای دور نگه‌داشتن پایگاه‌های هوایی بزرگ آسیب‌پذیر در برابر سلاح‌های هسته‌ای تاکتیکی، پس از آن این طراحی در کشتی‌های هواپیمابر مورد استفاده قرار گرفت. همچنین یک وجه تمایز هریر با دیگر هواپیماهای تهاجمی غربیِ ساخته‌شده پس از جنگ جهانی دوم این بود که برخلاف اغلب آن هواپیماها، که سرعت‌های مافوق صوت داشتند، هریر سرعت مادون صوت داشت.

انگلستان نیز از جمله کشورهایی بود که در صورت بروز جنگ در زمان جنگ سرد،می توانست به عنوان متحد ایالات متحده وارد میدان شود.هاوکر سایدلی هریر نخستین نسل از این هواپیما است که با نام هریر اِی وی-۸ اِی نیز شناخته می شود. سی هریر یک هواپیمای جنگنده شکاری/دفاعی بخش هوایی نیروی دریایی است.هریر اِی وی-۸بی و بی اِی ای به ترتیب گونه های امریکایی و بریتانیایی نسل دوم این هواپیما هستند.

به دنبال یک پیشرفت در شرکت موتورسازی بریستول در سال ۱۹۵۷، که در آن این شرکت موتور رانش مستقیم را طراحی نمود، هواپیمای هاوکر با طراحی ای برای یک جت هوایی که می توانست به ویژگی‌های خواسته شده ناتو در "یک جنگنده پشتیبانی تاکتیکی سبک" پاسخ دهد ساخته شد. برای رشد این پروژه پشتیبانی مالی از سوی خزانه داری اچ ام انگلستان صورت نگرفت، اما کمک های مورد نیاز از سوی پروژهٔ توسعهٔ سلاح‌های متقابل ناتو (MWDP) دریافت شد. پی.۱۱۲۷ به‌عنوان نمونه نخستین سفارش داده شد و در سال ۱۹۶۰ پرواز نمود. ناتو ویژگی‌هایی را برای یک هواپیمای عمود پرواز (ویتول: فرود و برخاست عمودی) توسعه داد، اما یکی از خواست‌های ناتو این بود که این هواپیما عملکردی مانند هواپیمای اف-۴ فانتوم ۲ داشته باشد. هاوکر از یک نسخه مافوق صوت از پی.۱۱۲۷ با نام پی.۱۱۵۰ و همچنین هاوکر پی.۱۱۵۴ رونمایی کرد که در آن به ویژگی‌های عمود پروازی خواسته شده ناتو پرداخته شده‌بود، پی.۱۱۵۴ یک پیروزی برای ناتو در رقابت و توسعه این نمونه‌ها بود که ادامه پیدا کرد.

شوروی و پروازهای عمودی اش

در آن زمان شوروی کشوری پهناور بود که می توانست پس از یک بازسازی بعد از جنگ جهانی دوم،به طور همزمان به چند کشور حمله نماید.اما انقلاب های پیش آمده،مشکلات بسیار فراوان پس از جنگ،مردمی خسته و از همه مهمتر نارضایتی های کمونیستی،این کشور را تا حدودی تجزیه کرد.تا پیش از آن،شوروی یک طرح بسیار پیچیده را در دست ساخت داشت.

 

باقی مطلب را در ادامه بخوانید....

در دهه ۱۹۶۰ ارتش امریکا به دنبال به خدمت گیری بالگرد ای اچ ۵۶ شاین  بود. ولی با شروع درگیری در ویتنام به صورت یک راه حل موقت دست به خرید بالگرد کبرا زد تا اینک شاین وارد خدمت  شود ولی کبرا مانند اکثر  راه حل های موقت خدمت بندی داشت  و حتی طرح شاین  نیز لغو شد.با لغو پروزه  شاین  ارتش امریکا اعلام  نیاز به بالگرد تهاجمی و ضد تانک جدید کرد که چالاکی  بیشتر و توان حمل تسلیحاتی  بیشتری  نسبت به کبرا داشته باشد . در سال ۱۹۷۲ پنج شرکت پنج طرح را ارائه کردند که البته تنها دو طرح وای ای اچ۶۳ ساخت بل  و وای ای اچ ۶۴ ساخت هیوز (بدها مگدانل داگلاس)برای ساخت پیش نمونه و ازمایش بالگردها مورد انتخاب قرار گرفتند.

بل ادعا می کرد در ساخت وای ای اچ ۶۳ از تجارب کبرا بهره برده و بالگرد جدید دارای  چالاکی کبرا ولی با توان بیشتری است . اولین پیش نمونه  وای ای اچ ۶۳ در یک اکتبر سال ۱۹۷۵ پرواز کرد

وای ای اچ ۶۴ اپاچی

اولین پیش نمونه  ای اچ ۶۴ نیز در ۳۰ سپتامبر سال ۱۹۷۵ پرواز کرد و  از هر دو دو پیش نمونه ساخته شد تا در ازمون های نیروی زمینی  شرکت کنند.در میانه دوره ازمایشی ارتش خواهان جایگزین موشک  جدید ضد تانک هلفایر با موشک قدیمی  هدایت  سیمی تاو شد.چند پیش نمونه دیگر  تا سال ۱۹۷۷ از دو طرح ساخته شد و با افزاش درخواست های ارتش  برای ویژگی های بالگرد جدید و سختگیری ها  در ازمونها، این ازمونها تا سال ۱۹۸۰ به دراز کشید  که شامل  شلیک موشک هلفایر  از هر دو طرح در سال ۱۹۷۹ نیز می شود.سرانجام در اوریل سال ۱۹۸۰ نیروی زمینی  بالگرد  وای ای اچ ۶۴  پیروز میدان  اعلام کرد و لقب اپاچی را بر ان نهاد شد .

در همان سال ساخت ۱۱ فروند اپاچی تصویب  شد و از سال ۱۹۸۲ خط تولید  اغاز شد و یک سال بعد وارد خدمت نیروی زمین  ارتش امریکا شد.

پس از تولید و استفاده هلیکوپتر تهاجمی کبرا،آمریکا به دنبال یک بالگرد با توان عملیاتی بالا بود.انتظاراتی که از هلیکوپتر میرفت،سرعت بالا،توان حمل تسلیحات زیاد و قدرت بیشتر بود.پس از رایزنی های فراوان در نهایت دو طرح از شرکت های بل و مگدانل مورد قبول واقع شده و طرح های اولیه با ظاهری ساده به تولید رسید.پس از آن هر دو مدل به طور جدی در اختیار ارتش ایالات متحده قرار گرفته و تست های آنها تا سال 1979/1980 به درازا انجامید.در نهایت در بین این دو طرح،هلیکوپتر آپاچی (AH-64) مورد قبول واقع شده و فرمان تولید انبوه را دریافت کرد.اولین نمونه های این بالگرد در سال 1983 به ارتش تحویل داده شد.نمونه های اولیه آپاچی بسیار جذاب و مدرن بودند.این مدل از آپاچی تا چند سال بعد تولید شده و سپس مدل تقویت شده و خطرناک آن یعنی آپاچی لانگ بو در سال 1997 به ارتش تسلیم شد.تا کنون نیز بیش از 1200 فروند از لانگ بو تولید شده است.

باقی مطالب را در ادامه بخوانید....

امسال (سال 2016 میلادی) مصادف است با پنجاه و پنجمین سالگرد پرواز اولین هلیکوپتر شینوک (Chinoock)، هلیکوپتری که با گذشت بیش از نیم قرن همچنان هم در آسمان یکه‌تازی می‌کند.

Boeing CH-47 Chinook

در سال 1943 فِرانک پیازِکی (Frank Piasecki) از پیشاهنگان صنعت هلیکوپتر آمریکا، اقدام به تأسیس یک شرکت هواپیمایی نمود. شرکتی که در سال 1946 رسماً شرکت هواپیماسازی پیازِکی (Vertol Aircraft Corporation) نام‌گذاری گردید و ده سال بعدازآن هم (در سال 1956) نام شرکت به هواپیماسازی وِرتُول تغییر داده شد اما سرانجام در سال 1960 شرکت بوئینگ این شرکت را خرید و نام آن را به بوئینگ وِرتُول (Boeing Vertol) تغییر داد.

Boeing CH-47 Chinook

اما در حقیقت آغاز داستان شینوک مربوط به سال‌های میانی دهه شصت قرن بیستم میلادی برمی‌گردد. در سال 1955 بود که نیروی زمین ایالات‌متحده آمریکا تصمیمی مبنی بر استفاده از هلیکوپتر بجای هواپیماهای پرواز و فرود کوتاه (Stol) که قدرت مانور کمتری نسبت به بالگرد داشتند، گرفت. فرماندهان ارتش ایلات متحده بر این عقیده بودند که می‌توانند به‌وسیله بالگرد و توسط یگان‌های هوانیروز این کشور، به خوبی از پس پشتیبانی از واحدهای ارتشی بر آیند. در همین راستا و بعد از بررسی‌هایی که کارشناسان خبره نظامی انجام دادند، تنها یک سال بعد از احساس نیاز اولیه و در سال 1936 نیروی زمینی آمریکا تمام نیازها و خواسته‌های خود از یک هلیکوپتر تمام عیار و کامل را تعیین کرد. درست در همین زمان شرکت هواپیماسازی پیازِکی مطالعه و تحقیقات وسیعی را در مورد طراحی نوعی از هلیکوپتر که قابلیت و توانایی پاسخگویی به نیازهای ترابری و نظامی را داشته باشد آغاز کرده بود. فرانک پیازِکی (بنیان‌گذار این شرکت) که همواره به طرح ملخ‌های پشت سر هم علاقه خاصی نشان می‌داد و همیشه دوست داشت تا هلیکوپترهایی با این ویژگی را طراحی و تولید نماید،

باقی مطلب را در ادامه بخوانید....

باقی مطلب را در ادامه بخوانید....